Βασικό μάθημα για πίστα και γκάζι

Δεν σταματάμε ποτέ και πουθενά
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

6/9/2017

Συνεχίζουν τα διδακτικά video από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, που όμως γίνονται γνωστά για λόγους λίγο πιο διαφορετικούς από εκείνους που θα έπρεπε. Σε αγώνα για το τοπικό πρωτάθλημα ASRA Superstock αναβάτης πέφτει πάνω σε προπορευόμενη μοτοσυκλέτα, που έχει όμως κάμερα και καταγράφει το περιστατικό. Το κράνος φεύγει από το κεφάλι του και το video γίνεται viral όταν το διαδίδει η εταιρία διαχείρισης της πίστας, μέσα από την σελίδα της στο Facebook. Ο Luiz Franchi όπως είναι το όνομα του αναβάτη που έπεσε στο έδαφος, στάθηκε εξαιρετικά τυχερός - και ικανός ταυτόχρονα – προστατεύοντας το κεφάλι του κι αποφεύγοντας την επαφή με την άσφαλτο όταν το κράνος του έφυγε στην πρόσκρουση.

Εδώ ξεκινά μία μικρή παρέκκλιση, από αυτό που πραγματικά μπορεί να διδάξει το video. Η πλειοψηφία του κόσμου κοινοποιεί την ανάρτηση της σελίδας κάνοντας λόγο για το λάθος του Franchi να μην δέσει το κράνος του, κι όταν εκείνος απαντά πως ήταν δεμένο τον κατηγορούν για το… μικρό του πηγούνι! Ίσως με την λογική πως αν ήταν ένας από τους… Ντάλτον, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Προσθέτουμε στην εξίσωση πως το κράνος είναι μάρκας AGV και αμέσως αρχίζουν οι παραλληλισμοί με τον άτυχο Simoncelli, ξεχνώντας βέβαια πως ο Franchi είναι το θύμα στην προκειμένη περίπτωση.

Του έφυγε το κράνος, παρόλο που ήταν δεμένο και το βασικό λάθος του ήταν πως το είχε πάρει μεγαλύτερο από αυτό που θα έπρεπε. Όπως και το προηγούμενο που είχε, όπως κάθε ένα που έχει αγοράσει στο παρελθόν, αν και τώρα το μάθημά του το έχει πάρει. Από εκεί και πέρα υπάρχει ένα μεγάλο λάθος, πολύ σημαντικό και πρέπει να αποτελεί το πρώτο μάθημα για όποιον μπαίνει σε οποιαδήποτε πίστα, από track day και αγώνα ταχύτητας, μέχρι Motocross!

Δεν σταματάμε ποτέ και για κανένα λόγο μέσα στην πίστα, δεν φρενάρουμε απότομα χωρίς λόγο. Κι αυτό ήταν το λάθος του Jeremy Whitehurst, της πρώτης μοτοσυκλέτας που έχει την κάμερα. Ευτυχώς είναι κάτι που παραδέχεται και ο ίδιος στην ίδια την περιγραφή του video… Ο Luiz δεν θα μάθαινε με τόσο άσχημο τρόπο, να αγοράζει ένα μέγεθος μικρότερο κράνος, αν ο Jeremy δεν αποφάσιζε να πανηγυρίσει την δεύτερη θέση στον αγώνα, αμέσως μετά την γραμμή τερματισμού! Βασικό μάθημα που δεν πρέπει να περνά έτσι κι εξίσου σημαντικό με τον τρόπο που διαλέγουμε το σωστό μέγεθος του κράνους: Στην πίστα δεν ισχύει ο ΚΟΚ, δεν βάζεις φλας και σταματάς στην άκρη, ιδιαίτερα μετά την γραμμή τερματισμού…

η αρχική ανάρτηση που έγινε viral:

 

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: