Bimota YB6 – Ducati 750 F1 και 916! Καινούριες στην κούτα!

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/1/2020

Μία απίστευτη συλλογή βγαίνει σε πλειστηριασμό με 21 σπάνιες μοτοσυκλέτες σε κατάσταση καινούριου, επτά από τις οποίες δεν έχουν ανοιχτεί ποτέ από το κουτί τους!

Μουσείο μοτοσυκλέτας στο Κεμπέκ του Καναδά, κατεβάζει στο Las Vegas μία πανέμορφη και ακριβή συλλογή, για έναν πλειστηριασμό που θα διαρκέσει από τις 21 Ιανουαρίου έως και τις 26 με το αξιοσημείωτο να είναι πως υπάρχουν πολλές μοτοσυκλέτες που βρίσκονται στην αρχική τους συσκευασία, ακριβώς όπως έφυγαν από το εργοστάσιο!

Το Μουσείο είναι ιδιωτικό και ανήκει στα αδέρφια Gagnon με περισσότερες από εκατό μοτοσυκλέτες σε μόνιμη Έκθεση, χωρισμένες σε θεματικές ενότητες. Υπάρχουν όμως άλλες πενήντα αποθηκευμένες καθώς και ένας ευρύς κύκλος επαφών που ο Francois και ο Jean βρίσκουν συνεχώς νέες μοτοσυκλέτες.

Από τις πενήντα που υπάρχουν αυτή την στιγμή αποθηκευμένες, οι εικοσιένα βγαίνουν σε πλειστηριασμό, επτά είναι στον κουτί τους και από τις επτά οι πέντε είναι Bimota: SB4 του 1984, DB1S του 1986, YB4R και YB4 EI του 1988, YB6 EI Tuatara του 1991, καθώς και Laverda FSC1000 του 1986 και Moto Guzzi Le Mans 3 του 1981.

έστω και την αποκτάς... ανοίγεις το κουτί ή όχι;

Υπάρχουν επίσης, Bimota DB1 SR του1988, Bimota DB1 R του 1988, Bimota KB1 του 1978, μία από τις λίγες ιταλικές της συγκεκριμένης συλλογής, Yamaha FZR750RT του 1987, MV Agusta 750 American του 1976, Ducati Mike Hailwood Replica 1981 που ίσως πιάσει το μεγαλύτερο ποσό από όλες, Ducati 750SS Green Flame του 1974, Ducati 916 Corsa του 1996, Ducati Desmo Montjuich Prototype 750 F1 1987, Harley-Davidson XR1000 1984, 1972 Harley-Davidson XR750, 1970 Guzzi V7 Special Moto και δύο Moto Guzzi V7 Sport του 1972.

Βέβαια μία από τις STAR της συλλογής αυτής είναι με βεβαιότητα η Bimota YB6 Tuatara. Μόλις 60 τέτοιες κατασκευάστηκαν και η συγκεκριμένη αποθηκεύτηκε εξ αρχής από τον Francesco Romanelli πριν ανοιχτεί. Αγοράστηκε από το μουσείο και παρέμενε στην συλλογή τους, μέχρι και σήμερα. Ο κινητήρας της Yamaha απέδιδε 145 ίππους στις 9.500 στροφές και όλες οι YB6 κατασκευάστηκαν με απόλυτη προσοχή από μερικούς από τους καλύτερους Ιταλούς μηχανικούς, που δούλευαν τότε στην Bimota.

Η μεγάλη συλλογή φέρνει στο προσκήνιο ορισμένα από τα καλύτερα παραδείγματα όπου η τέχνη συνάντησε την μοτοσυκλέτα…

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway.

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”