BMW VISION NEXT 100: Όλα καλά θα πάνε…

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

13/10/2016

Η BMW παρουσίασε την αντίληψή της για το μέλλον της αυτοκίνησης και παράλληλα ενσωμάτωσε μία «αυτό-ισορροπούμενη» / διασυνδεδεμένη μοτοσυκλέτα, που καταργεί το κράνος, θέτοντας ερωτήματα για τα επόμενα εκατό χρόνια...

Πρέπει με το ζόρι τώρα να μιλήσουμε για το μέλλον. Κάθε φορά που μία εταιρία βγάζει ένα φουτουριστικό σχέδιο, μακριά από κάθε έννοια πραγματικότητας, εμείς θα πρέπει να ξεκινάμε από την αρχή την ίδια κουβέντα που έχει πάντα και την ίδια κατάληξη. Ότι κάθε πέρσι ήταν και καλύτερα, ότι το μέλλον της μοτοσυκλέτας είναι ένα δυστοπικό συνονθύλευμα από ηλεκτρονικά βοηθήματα, πολύ μακριά από αυτό που ξέρουμε τώρα και πως η βασική μοναδικότητα που μας προσφέρει η μοτοσυκλέτα –η αίσθηση ελευθερίας- θα χαθεί για πάντα.

Στην πράξη έτσι παίζουμε το παιχνίδι της εταιρίας που παρουσιάζει το σχέδιο, απλά για να γίνει ντόρος γύρω από το όνομά της. Στην συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για την BMW και πρέπει να αναφερθούμε στο φουτουριστικό σχέδιο, από την στιγμή που βλέπουμε από εχθές, να έχει φουντώσει και πάλι η συζήτηση για το μέλλον της μοτοσυκλέτας,  γύρω από το νέο σχέδιο.

Η «Tron-like» μοτοσυκλέτα της BMW, κρύβει μέσα στους τροχούς της τα γυροσκόπια που την κρατούν σε ισορροπία και έχει ένα πλαίσιο που κάμπτεται αντίστοιχα με την ταχύτητά της, για να μπορεί να στρίβει. Επειδή την ισορροπία της αναλαμβάνουν τα γυροσκόπια στους τροχούς με την μεταβαλλόμενη αυλάκωση του εύκαμπτου εξωτερικού κελύφους, το VISION NEXT 100 δεν χρειάζεται κράνος για να το οδηγήσεις, αφού θεωρητικά δεν μπορεί να πέσει. Επίσης θεωρικά δεν μπορεί να τρακάρει με άλλα οχήματα, καθώς είναι διασυνδεδεμένο μαζί τους για αποφυγή ατυχημάτων… Από αυτά και μόνο, κάθε έννοια της οδήγησης μοτοσυκλέτας όπως την ξέρουμε παύει να ισχύει σε μία τέτοια υλοποίηση και η εμπειρία της βόλτας μαζί της, θα είναι σίγουρα κάτι πολύ διαφορετικό – αν υπάρξει ποτέ τέτοια περίπτωση. Προς το παρόν κανείς δεν μπορεί να απαντήσει πώς είναι να οδηγείς κάτι τέτοιο, ούτε η ίδια η BMW, από την στιγμή που αυτό που βλέπουμε δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα μη λειτουργικό μοντέλο. Πρακτικά πρόκειται για μία έκθεση ιδεών, μ’ ένα σεβαστό κόστος εργατοωρών σε ακριβοπληρωμένους σχεδιαστές, και άμεσο όφελος τον ντόρο γύρω από το όνομα της BMW…

Έχοντας επισκεφτεί τους χώρους της BMW Motorrad, σε διάφορες χρονικές περιόδους με ποιο πρόσφατη την περίοδο που μόλις είχαν μετακομίσει στις εγκαταστάσεις της F1 – έχουμε δει και από κοντά, τον τρόπο λειτουργίας ενός από τα πιο εντατικά εργαζόμενα σχεδιαστικά τμήματα. Κάθε τι που αναλαμβάνουν, είτε πρόκειται για νέο μοντέλο, είτε για την ανανέωση ενός υπάρχοντος, προέρχεται από μία ομάδα ανθρώπων όπου το εμπορικό τμήμα έχει βαρύτητα λόγου. Από εκεί και πέρα υπάρχουν στο χρονοδιάγραμμα εργασιών αρκετά περιθώρια για να εργαστούν σε εκθέσεις ιδεών, όπως το Next 100. Αυτό στην BMW είναι πολύ πιο προγραμματισμένο και τοποθετημένο σε ράγες, απ’ ότι σε άλλες εταιρίες… Για παράδειγμα ο εκκεντρικός διευθυντής του σχεδιαστικού τμήματος της Yamaha, πραγματοποιεί τέτοιου είδους σχέδια κατά βούληση –δική του- και όχι βάση εταιρικού σχεδιασμού. Έχει κι αυτή η τακτική τα δικά της προτερήματα, ενώ μία πιο «υβριδική» κατάσταση επικρατεί στην Honda. Στην BMW όμως ο εταιρικός προγραμματισμός έχει συμπεριλάβει στο χρονοδιάγραμμα τέτοιες «ασκήσεις» και μάλιστα έχει δώσει κατεύθυνση.

Η BMW παραμένει πρωτίστως μία εταιρία που κατασκευάζει αυτοκίνητα, και σε πολλές περιπτώσεις οι κινήσεις της BMW Motorrad είναι απόρροια μίας πολιτικής που έχει μάθει να εκφράζει το όραμα της αυτοκινητοβιομηχανίας. Το VISION NEXT 100 είναι αυτό ακριβώς: Ανάμεσα στα φουτουριστικά αυτοκίνητα που σχεδίασαν για αντίστοιχη έκθεση στο Los Angeles, παρουσίασαν και μία πρόταση στους δύο τροχούς καθώς αυτό αποτελεί κομμάτι της εικόνας της εταιρίας. Δεν σημαίνει ότι αυτό που βλέπουμε, είναι πράγματι το μέλλον της μοτοσυκλέτας για τους Γερμανούς, αφού όπως είπαμε αυτό καθορίζεται από μία ομάδα που βαρυσήμαντο ρόλο έχει το εμπορικό κομμάτι. Ωστόσο ο προβληματισμός που εκφράζεται για το μέλλον της μοτοσυκλέτας, ανάμεσα σε αυτοκίνητα που διασυνδεδεμένα κινούνται αυτόνομα, πράγμα τωρινό και όχι μακρινό, είναι απόλυτα βάσιμος και τον ενστερνιζόμαστε στο έπακρο. Μιλώντας με τον άνθρωπο που αυτή την στιγμή φτιάχνει το Motobot για την Yamaha, το πρώτο ρομπότ που θα μπορεί να οδηγήσει μοτοσυκλέτα ακριβώς όπως και ο άνθρωπος, είχα θέσει τον ίδιο προβληματισμό: Στο κοντινό μέλλον η μοτοσυκλέτα θα βρεθεί πολύ πιο πίσω από την πρόοδο στα αυτοκίνητα, που ήδη έχουν θέσει τις βάσεις για την μεταξύ τους επικοινωνία, κερδίζοντας έναν βαθμό ανεξαρτησίας. Ανάμεσά τους οι μοτοσυκλέτες και κυρίως η διήθηση που μας ενδιαφέρει εδώ στην Ελλάδα, θα είναι στο τέλος ο μόνος αστάθμητος παράγοντας. Μήπως λοιπόν τέτοιες υλοποιήσεις, όπως το Motobot ή το Vision 100 θα δώσουν μία κάποια (κακή για εμάς) λύση; Ιάπωνες και Γερμανοί σχεδιαστές βρίσκουν εδώ ένα κοινό παρονομαστή, ότι ακόμα κι αν οδηγηθούμε εκεί, αυτό δεν θα γίνει στις μέρες που μας αναλογούν οδηγώντας... Πρόκειται για τους ανθρώπους που καθορίζουν τις εξελίξεις, για αυτούς που φτιάχνουν το μέλλον, κι όμως δεν βλέπουν ότι οι μοτοσυκλέτες θα πάψουν να είναι κάτι άλλο από αυτό που ξέρουμε τώρα, τουλάχιστον για πολύ καιρό ακόμα. Με αυτό ως δεδομένο ας αντιμετωπίζουμε σχέδια όπως το Vision 100 με πιο ελαφριά καρδιά, και όχι ως απόλυτες εκφράσεις ενός δυστοπικού μέλλοντος για τις μοτοσυκλέτες. Άλλωστε πάντα υπάρχει και κάτι το θετικό, θα θέλαμε για παράδειγμα να δούμε ακόμα και σήμερα τροχούς που μεταλλάσσουν το πέλμα που έρχεται σε επαφή με τον δρόμο και από εξαιρετική πρόσφυση στο χώμα, σου δίνουν την δυνατότητα να πλαγιάσεις στην άσφαλτο. Με την σημερινή πρόοδο των μεγάλων μοτοσυκλετών παντός δρόμου, τα ελαστικά είναι πλέον τα μόνα που δεν μπορείς να προσαρμόσεις –σε βαθμό απόλυτο- με το πάτημα ενός κουμπιού…

Εκτός από τους τροχούς, αυτή την στιγμή θα ήταν όμορφο να είχαμε και τα γυαλιά του Vision Next 100, που ενσωματώνουν ένα HUD (οθόνη προβολής) προβάλλοντας πληροφορίες για την οδήγηση. Με εμφάνιση εμπνευσμένη από την ονειρική BMW R32 του 1923, το Vision Next 100 είναι μία άσκηση σχεδιασμού, απέναντι σε προβληματισμούς που εμείς ως μοτοσυκλετιστές, πιθανότατα δεν θα προλάβουμε να έχουμε…

Honda RC30: Εξαψήφιο ποσό για τη νικηφόρα VFR750R του Joey Dunlop

Η 1η VFR750R που κέρδισε στο Isle of Man TT - Βγήκε 1η φορά σε δημοπρασία από τον Bonhams
Honda RC30 Joey Dunlop δημοπρασία 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/10/2025

Ένα πραγματικά πολύτιμο κομμάτι αγωνιστικής ιστορίας βγήκε στο σφυρί στη δημοπρασία Autumn Stafford Sale του οίκου Bonhams με τη Honda RC30 που οδήγησε ο Joey Dunlop σε διπλή νίκη στο IOMTT να αλλάζει χέρια για εξαψήφιο ποσό.

Σχεδιασμένη και κατασκευασμένη τη 10ετία του '80 από την HRC χωρίς συμβιβασμούς στο κόστος (καινούργια κόστιζε όσο δύο GSX-R750) και με στόχο να κερδίσει το νεοσύστατο τότε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike, η εξωτική για την εποχή της RC30 είναι μια μοτοσυκλέτα σταθμός στην ιστορία της Honda από τεχνολογική σκοπιά -έφερε τεχνολογίες από το MotoGP στον δρόμο- αλλά και για την επιρροή που άσκησε στην εξέλιξη των superbikes από την εμφάνισή της και έπειτα.

Honda RC30 Joey Dunlop δημοπρασία 2025

Η VFR750R RC30 ήταν η μοτοσυκλέτα με την οποία η Honda κέρδισε τα δύο πρώτα Παγκόσμια Πρωταθλήματα Superbike με τον Fred Merkel στη σέλα της, ενώ δύο ακόμη Παγκόσμια Πρωταθλήματα TT Formula 1 κέρδισε με αυτή ο Carl Fogarty. Με την RC30 η Honda συμμετείχε με επιτυχία και σε αγώνες αντοχής κερδίζοντας σε Le Mans, Spa και Suzuka αποδεικνύοντας ότι η μοτοσυκλέτα της ήταν πολυτάλαντη αλλά και αξιόπιστη. 

Στη φήμη της RC30 τη δική του συνεισφορά είχε ο θρύλος Joey Dunlop. Ο Βορειοιρλανδός με 26 νίκες στο ΤΤ βρίσκεται στη δεύτερη θέση της σχετικής λίστας πίσω μόνο από τον ανιψιό του Michael Dunlop που έχει 33 και είχε δηλώσει ότι η RC30 άλλαξε τα πάντα για αυτόν στο Isle of Man καθώς του έδινε την ακρίβεια και την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν για να πιέσει στο όριο και να οδηγήσει στον γνωστό καταιγιστικό του ρυθμό που έκανε τον "Yer Maun" τόσο αγαπητό στο κοινό.

Τον Ιούνιο του 1988 ο Dunlop οδήγησε την RC30 σε νίκη στη Formula 1 TT με μέση ωριαία τα 187,09 χλμ./ώρα και έπειτα κέρδισε με την ίδια μοτοσυκλέτα και στην Senior TT κάνοντας ρεκόρ ταχύτερου γύρου με μέση ωριαία 190,77 χλμ./ώρα. Με αυτή τη μοτοσυκλέτα ο Dunlop έτρεξε και σε κάποιους αγώνες του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Superbike την ίδια χρονιά καταφέρνοντας μάλιστα να ανέβει στο βάθρο στον γύρο του Donington.

Η νικηφόρα RC30 παρέμεινε στην οικογένεια Dunlop και μετά τον τραγικό χαμό του Dunlop. Είναι μάλιστα η μοτοσυκλέτα που βρισκόταν μέχρι πρότινος σε περίοπτη θέση στην παμπ της οικογένειας Dunlop, "Joey's Bar", στο Ballymoney της Β.Ιρλανδίας και αυτή ήταν η πρώτη φορά που βγήκε σε δημοπρασία.

Με πλαίσιο σταμπαρισμένο από την HRC και φουλ αγωνιστικό κιτ, αλλά και καρμπυρατέρ μαγνησίου που εξέλιξαν οι Ιάπωνες αποκλειστικά για τις κορυφαίες τους αγωνιστικές, η μοτοσυκλέτα απέσπασε το ποσό των 151.830 ευρώ στη δημοπρασία του Bonhams.