Βραβείο σχεδιασμού Red Dot για την Honda CBR1000RR-R Fireblade

Πήρε τη θέση της στο μουσείο σχεδιασμού
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

27/7/2020

Ο θεσμός “Red Dot” ιδρύθηκε από τον Γερμανό σχεδιαστή Peter Zec και η βασική ιδέα είναι να βραβεύει κάθε χρόνο τα πιο καλοσχεδιαμένα προϊόντα που εμφανίζονται στην αγορά. Αποτελείται από μια επιτροπή διάσημων και καταξιωμένων βιομηχανικών σχεδιαστών οι οποίοι κρίνουν τα προσόντα με βασικό κριτήριο τον συνδυασμό της αισθητικής με την λειτουργικότητα. Δεν αρκεί δηλαδή το προϊόν να είναι όμορφο, αλλά θα πρέπει ταυτόχρονα να είναι και λειτουργικά αποδοτικό.

Φέτος στην κατηγορία των μοτοσυκλετών το βραβείο πήγε στη νέα Honda CBR1000RR-R, όπου σύμφωνα με την ανακοίνωση της επιτροπή, όχι μόνο εντυπωσιάστηκαν από την εμφάνισή της, αλλά την οδήγησαν και μέσα στην πίστα για να πάρουν την τελική τους απόφαση! Από την μεριά της Honda, το βραβείο πήρε ο Satoshi Kawawa που είναι γενικός διευθυντής στο τμήμα σχεδιασμού μοτοσυκλετών της Honda. Όπως ο ίδιος δήλωσε, η νέα CBR 1000 RR-R σχεδιάστηκε για να κερδίζει αγώνες σε κάθε είδους κατηγορία σε διεθνές επίπεδο, είτε μιλάμε για μορφή stock-sport είτε για την κορυφαία κατηγορία του WSBK, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη λειτουργικότητα και αποτελεσματικότητα της αεροδυναμικής και της απόδοσης του κινητήρα.

Για ένα χρόνο, η νέα CBR1000RR-R Fireblade θα βρίσκεται σε ειδική θέση μέσα στο μουσειακό χώρο που ανήκει στον θεσμό του Red Dot στις κτηριακές εγκαταστάσεις του UNESCO World Heritage Site Zollverein. Μαζί του θα είναι και το ηλεκτρικό αυτοκίνητο της Honda, το Honda-E που ψηφίστηκε ως Best of the Best για το 2020.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”