Brembo GP4-MS: MotoGP δαγκάνες για όλους, με αντίστοιχο τίμημα

Τα MotoGP πιο κοντά από πότε
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

10/12/2018

Βρεθήκαμε με τους ανθρώπους της Brembo στην EICMA, στις αρχές Νοεμβρίου, όπου με περηφάνια μας έδειχναν την monobloc, φτιαγμένη σε CNC, δαγκάνα που βγάζουν πλέον σε μαζική παραγωγή. Αν και το μαζική μπορείς να το πεις μονάχα συγκριτικά με το γεγονός πως μέχρι τώρα κατασκεύαζαν κάτι τέτοιο αποκλειστικά για τα MotoGP και τα WSBK. Φυσικά είχαν και monobloc, φυσικά είχαν και CNC, και όχι τώρα πρόσφατα αλλά εδώ και χρόνια, υπάρχει πλέον όμως σημαντική διαφορά.

Η «MS» είναι η νέα προσθήκη στην οικογένεια GP4 και κατασκευάζεται σε CNC εργαλειομηχανή από ένα ενιαίο κομμάτι αλουμινίου, ακριβώς όπως και οι κατά παραγγελία αγωνιστικές δαγκάνες που η Brembo δίνει στις ομάδες που υποστηρίζει. Η διαδικασία είναι φυσικά το ακριβώς αντίθετο από το γρήγορη και άμεση, κι έτσι το αποτέλεσμα είναι να μιλάμε για μία ακριβή λύση που θα την εκτιμήσεις μονάχα όταν την πιάσεις στα χέρια σου πριν ακόμα φρενάρεις μαζί της. Το "εξαιρετικά ελαφριά", δεν μπορεί να περιγράψει την πραγματικότητα μόλις την πιάσεις στα χέρια σου, που θα είναι και η πρώτη στιγμή που πραγματικά θα αντιληφθείς πως το κατώτερο όριο των €2.500, όπου τοποθετείται περίπου η τιμή εκκίνησης, έχει πραγματικό αντίκρισμα.

Η GP4-MS έχει τέσσερα πιστόνια των 30mm για μοτοσυκλέτες με κέντρα των 100mm, και στην πράξη η βασική διαφορά έναντι των υπόλοιπων δαγκανών, είναι το ελάχιστο βάρος της. Αποφεύγοντας την χύτευση η GP4-MS κερδίζει ορισμένα χαρακτηριστικά που διαφορετικά είναι αδύνατο να συνδυαστούν. Από την στιγμή που δεν χύνεται σε καλούπι, το μέταλλο της GP4-MS έχει διαφορετικές μηχανικές ιδιότητες, κι έτσι αντέχει σε υψηλότερες θερμοκρασίες, ενώ παρά το μικρότερο βάρος η αντοχή του είναι σημαντικά αυξημένη. Αυτό σημαίνει πως αφαιρείται μη-αναρτώμενο βάρος ελαχιστοποιώντας την αδράνεια της μοτοσυκλέτας σε κομβικό σημείο για τις επιδόσεις της στην πίστα.

Έχοντας ξοδέψει ήδη μία περιουσία για ελαφρύτερες ζάντες, προσπαθώντας να ελαχιστοποιήσεις το μη-αναρτώμενο βάρος που είναι από τις πρώτες βελτιώσεις σε μία αγωνιστική μοτοσυκλέτα, το επόμενο στάδιο είναι οι δαγκάνες κι εκεί οι λύσεις που είχε κανείς δεν ήταν πολλές. Ανταγωνισμός και υπήρχε και θα υπάρχει, αλλά η Brembo δίνει τώρα μία πολύ καλή ευκαιρία σε εκείνους που τους ενδιαφέρει η απόδοση και όχι το κόστος, να αναβαθμίσουν τα φρένα τους και συνολικά την συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας. Το ζήτημα είναι πως οι αγωνιστικές δαγκάνες θέλουν συχνό καθάρισμα και συντήρηση καθιστώντας τες μπελά, για εκείνους που σκέφτονται μια πιο συχνή χρήση σε track day ή ακόμη και περιστασιακή οδήγηση στον δρόμο. Έχοντας εξοικονομήσει βάρος από την κατασκευή, η νέα αγωνιστική δαγκάνα της Brembo είναι στεγανοποιημένη κι απέναντι στην σκόνη και τις ακαθαρσίες του δρόμου, διαφέροντας έτσι από τις αντίστοιχες τις ευρύτερης κατηγορίας της, απαιτώντας λιγότερη συντήρηση.

Αυτή είναι ουσιαστικά η βασική –μη κρυμμένη- διαφορά της νέας δαγκάνας, και όχι το γεγονός πως είναι απλά monobloc εκεί που θα εστιάσουν οι περισσότεροι. Αυτό που θα προσέξουν οι λίγοι και που πρέπει να ξέρετε εσείς, ως γενική γνώση για το που έχει φτάσει η τεχνολογία καθώς δεν πρόκειται αύριο να βάλουμε όλοι μας το χέρι στην τσέπη, είναι στην κατασκευή της. Κι αυτό γιατί η GP4-MS διαφέρει από τις υπόλοιπες της σειράς, καθώς προέρχεται απευθείας από μία ράβδο αλουμινίου, που σιγά-σιγά με την μεθοδικότητα και την λεπτομέρεια που υπόσχεται ένα CNC μηχάνημα, κατασκευάζεται η δαγκάνα χωρίς χύτευση. Το θέμα είναι πως και εδώ υπάρχουν ψιλά γράμματα, κι ακριβώς τώρα είναι που αρχίζει να εμφανίζεται η συσχέτιση με τις MotoGP δαγκάνες. Η κατεργασία σε CNC δεν είναι τίποτα νέο και μιλάμε για μεθοδολογία που υπάρχει από το ’83 για τις δαγκάνες των δύο κομματιών, όπως επίσης monobloc η brembo έχει κι άλλες στην γκάμα της. Αυτό που έκανε διαφορετικό, είναι πως επένδυσε στην αναβάθμιση των CNC μηχανών που χρησιμοποιεί στα εργοστάσιά της, κι εκεί πλέον «έριξε» το λογισμικό οδήγησης που έχει αναπτύξει η ίδια. Είναι η πρώτη φορά που το λογισμικό αυτό χρησιμοποιείται για μία δαγκάνα που μπορεί κανείς να αγοράσει στο εμπόριο.

Μετρώντας λοιπόν τέσσερις δεκαετίες και ακολουθώντας την πορεία της τεχνολογίας όλα αυτά τα χρόνια, η brembo περνά τώρα εμπρός, ξεφεύγοντας ολοκληρωτικά. Αν μείνεις στον τίτλο και το όνομα των μέσων που χρησιμοποιούνται η διαφορά δεν πρόκειται να φανεί, καθώς αυτή κρύβεται στις λεπτομέρειες. Αναπτύσσοντας το δικό της πρόγραμμα οδήγησης, η brembo σπάει κάθε περιορισμό που υπήρχε όταν σχεδίαζε μία νέα δαγκάνα και πλέον μπορεί να κάνει ακριβώς εκείνο που δεν μπορούσε πριν, μειώνοντας υλικό από καίρια σημεία και δοκιμάζοντας ενώ βρίσκεται ακόμη στο σχεδιαστήριο, αν αυτό που φτιάχνει είναι τόσο ελαφρύ που θα διαλυθεί. Πρόκειται για μία παράλληλη εξομοίωση, με την διαφορά πως δεν γίνεται να κάνει λάθος. Γιατί όμως, όταν όλα τα προγράμματα κάνουν λάθη, να μην υπάρχει αυτός ο κίνδυνος; Ας δούμε την διαδικασία που μέχρι τώρα ήταν η εξής: Οι monobloc σχεδιάζονταν από έναν τμήμα ανθρώπων κι έπειτα στέλνονταν σε ένα άλλο τμήμα που αναλάμβανε να μεταφέρει τα σχέδια στις δυνατότητες του CNC μηχανήματος, αντιστρέφοντας συχνά την διαδικασία, μέχρι να προκύψει το τελικό αποτέλεσμα με εκατέρωθεν συμβιβασμό. Τώρα η συνεργασία είναι τελείως διαφορετική και το ενδιάμεσο βήμα δεν υπάρχει. Η σχεδίαση γίνεται χρησιμοποιώντας νέους τοπογραφικούς αλγορίθμους που έχουν προκύψει αποκλειστικά μέσα από την εμπειρία της brembo. Εδώ τώρα πρέπει να τονιστεί πως η ανάπτυξη τέτοιων αλγορίθμων δεν είναι μία αποκλειστικότητα της brembo στην ανθρωπότητα. Απλά το ευρύ κοινό μπορεί να την ακούει τώρα, καθώς εδώ κρύβεται η ειδοποιός διαφορά της νέας δαγκάνας. Γεγονός είναι, πως η βελτιστοποίηση διαμόρφωσης (Topology optimization - TO) ως τεχνολογία στην σχεδίαση δομικών στοιχείων κινητήρων και κινητών μερών, έχει κάνει άλματα τα τελευταία χρόνια και χρησιμοποιείται από όλους, ακόμη κι από τους κατασκευαστές ελαστικών. Το πώς χρησιμοποιείται είναι βέβαια το ζήτημα, αλλά και επτασφράγιστο μυστικό κάθε εταιρίας. Από τα ψήγματα στις αναφορές τους, φαίνεται πως η brembo είναι στον σωστό δρόμο, κι αυτό γιατί ανέπτυξε δικούς της αλγόριθμους. Σε αυτό το κομμάτι της βιομηχανίας, μιλάμε για μία διαδικασία που ξεφεύγει από τον ψηφιακό κόσμο και επεκτείνεται στην επί τόπου μέτρηση και καταγραφή έως ότου διασφαλιστεί μία φόρμουλα πάνω στην οποία θα πατήσουν τα σχέδια από την πρώτη στιγμή.

Έτσι έφτασαν να σχεδιάζουν πρώτα τα φρένα των MotoGP, μετά των Superbike και τώρα υπάρχει η δυνατότητα για κάθε έναν κοινό –πλην πλούσιο- θνητό, να αποκτήσει κάτι αντίστοιχο για την μοτοσυκλέτα του, πληρώνοντας ένα ποσό, που αν και σημαντικό δεν συμπεριλαμβάνει το κόστος εξέλιξης αυτής της τεχνολογίας καθώς αυτό έχει καλυφθεί από τις ομάδες. Άλλωστε θα ήταν ολότελα απαγορευτικό σε διαφορετική περίπτωση.

Οι monobloc δαγκάνες έχουν μεγαλύτερη ακαμψία από εκείνες που αποτελούνται από δύο κομμάτια κι αυτό τις κάνει να σχεδιάζονται ελαφρύτερες. Στην μείωση του βάρους όμως είχαμε φτάσει στο όριο που υπήρχε και για πολύ καιρό η brembo, μέσα από την Marchesini, είχε κατευθύνει την προσπάθεια για μείωση του μη- αναρτώμενου βάρους συνολικά στο σύστημα του τροχού, αφήνοντας για λίγο τις δαγκάνες στην άκρη. Αυτό που φέρνει η GP4-MS, είναι η επαναδραστηριοποίηση ακριβώς εκεί, στην μείωση βάρους της δαγκάνας, με τρόπο όμως που μπορεί να γίνει μονάχα ακολουθώντας πραγματικά τις εξελίξεις από τους αγώνες MotoGP και WSBK και όχι απλά ανακοινώνοντας κάτι τέτοιο για λόγους marketing. Δεν ζύγισα την GP4-MS, αλλά πιάνοντάς την στα χέρια μου, ήταν λες και αντί για επίστρωση νίκελ σε μασίφ αλουμίνιο, ήταν απλά… γάλλιο! Εκείνο το αργυρόλευκο πανάλαφρο μέταλλο που λιώνει στην παλάμη σου, τόσο ελαφριά ήταν η αίσθηση!

Η brembo κινείται στην σωστή κατεύθυνση, που λέει πως όταν είσαι στην κορυφή πρέπει να αναθεωρείς τα όρια ο ίδιος και να προχωράς εμπρός, αν θέλεις να συνεχίσεις να είσαι πρώτος. Ολόκληρη η σειρά GP4 κινείται σε αυτή την κατεύθυνση και η MS είναι η κορυφαία τους πρόταση. Αντίστοιχα όμως και με την ίδια τεχνογνωσία κινείται και ο ανταγωνισμός, καταλήγοντας σε αυτό που αναφέρουμε πιο πάνω, πως σημασία έχει η υλοποίηση. Μέχρι τώρα είχαμε φτάσει να έχουμε μία σταθερά για τα φρένα, κι αυτό από άποψη αίσθησης δεν θα αλλάξει. Τώρα ο πόλεμος είναι στην μείωση του βάρους, κρατώντας όλα τα υπόλοιπα δυναμικά στοιχεία. Το βήμα αυτό της brembo είναι τεράστιο προς τα εμπρός, κι απλά περιμένουμε τον υπόλοιπο ανταγωνισμό να δώσει την απάντησή του…

Ετικέτες

Yamaha Tenere: Έρχονται νέες adventure κάτω και πάνω από το Tenere 700

10 νέα μοντέλα τα επόμενα τρία χρόνια - Τι μας είπε ο CEO της Yamaha Ευρώπης, Olivier Prevost
Yamaha Tenere μικρή και μεγάλη 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

4/12/2025

Η Yamaha ακούει και προσαρμόζεται στην αγορά, όπως περιμένει κανείς από τον Ιάπωνα κατασκευαστή και η διεύρυνση της γκάμας των adventure μοτοσυκλετών της βρίσκεται στο πρόγραμμα καλύπτοντας την απαίτηση του κοινού για μία μικρότερου αλλά και μεγαλύτερου κυβισμού adventure από την υπάρχουσα Tenere 700.

Το τεύχος #673 που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στα περίπτερα ξεχειλίζει από EICMA έχοντας τα σημαντικότερα μοντέλα που είδαμε στη σημαντικότερη έκθεση μοτοσυκλέτας στον κόσμο. 

Στο Μιλάνο είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε για μία ακόμη φορά με τον Olivier Prevost, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο Yamaha Ευρώπης, ο οποίος μας είπε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα στον σύντομο χρόνο που είχαμε μαζί του, μιλώντας για τους Κινέζους κατασκευαστές και το Χείμαρρο νέων μοντέλων που παρουσιάζουν, αλλά και τα πλάνα της ιαπωνικής εταιρείας για το όχι και τόσο μακρινό μέλλον.
 
Σε ευθεία ερώτηση που του απευθύναμε για το αν περιμένουμε από τη Yamaha μικρό και μεγάλο Tenere ο Γάλλος δεν προχώρησε φυσικά σε λεπτομέρειες, όμως δεν απέφυγε να απαντήσει και στην ερώτηση λέγοντας πως η Ιαπωνική εταιρεία δουλεύει "πάνω σε όλα αυτά" και έχει διάθεση να μπει και σε κατηγορίες με μικρό περιθώριο κέρδους, όπως είναι οι μικρότερου κυβισμού μοτοσυκλέτες.

Σε μια μικρομεσαίου κυβισμού adventure η Yamaha θα προσπαθήσει να μπει στην κατηγορία με αξιώσεις όχι μόνο γιατί είναι η Yamaha αλλά γιατί οι προτάσεις στην κατηγορία είναι πλέον πολλές και αξιόλογες από κάθε κατασκευαστική γωνιά. 

Η Yamaha έχει στις τάξεις της τον πολύ καλό και ευχάριστο σε απόδοση εν σειρά δικύλινδρο που βλέπουμε στο MT-03 και θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτόν ως βάση για το μικρό Tenere χωρίς μάλιστα να προχωρήσει σε αύξηση του κυβισμού του που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στα 321 κ.εκ. για 41,43 ονομαστικούς ίππους που μεταφράζονται σε σχεδόν 36 ίππους στον πίσω τροχό για την Euro 5+ έκδοσή του. Αν κρατήσει και το βάρος χαμηλά, τα 36 άλογα αρκούν για μια δικύλινδρη adventure μικρομεσαίου κυβισμού, ωστόσο δεν αποκλείεται ο κυβισμός του κινητήρα να υπερβαίνει τα 400 με την ισχύ του να φτάνει στο όριο της Α2 κατηγορίας διπλώματος.

Αναφορικά με την μεγαλύτερη Tenere αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει σημείο αναφοράς με την ιαπωνική εταιρεία να μην έχει δικύλινδρο κινητήρα μεγάλου κυβισμού. Έχει όμως τον "πασπαρτού" τρικύλινδρο, ο οποίος με τις κατάλληλες ρυθμίσεις θα μπορούσε να προσαρμοστεί σε έναν νέο adventure ρόλο και έτσι να δούμε το πρώτο τρικύλινδρο Tenere στην ιστορία, η οποία όμως θα ακολουθεί τη λογική της 700 με μεγάλες διαδρομές αναρτήσεων και ακτινωτούς τροχούς 21/18.

Η ιαπωνική εταιρεία σκοπεύει να παρουσιάσει 10 καινούργια μοντέλα τα επόμενα τρία χρόνια, όχι εκδόσεις μοτοσυκλετών που υπάρχουν τώρα στην παραγωγή, αλλά νέες μοτοσυκλέτες με "νέα πλαίσια", όπως είπε χαρακτηριστικά ο Prevost προσθέτοντας ότι κάποια από αυτά θα χρησιμοποιούν και νέους κινητήρες!

Βρείτε την πλήρη συνέντευξη στο τεύχος #673 που κυκλοφορεί στα περίπτερα και δείτε εδώ όλα τα καλά που θα διαβάσετε, μεταξύ των οποίων, την πρώτη μας επαφή με το Honda CB1000GT και τα σημαντικότερα μοντέλα που είδαμε στο Μιλάνο.