Custom E-ndian: Ένα έργο τέχνης σε λειτουργική μορφή

Μια ξεχωριστή custom
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

12/3/2019

Τι κάνεις όταν θες μια Indian Powerplus αλλά δεν έχεις το απαραίτητο κεφάλαιο για να την αποκτήσεις; Για όσους αναρωτιούνται πόσο είναι το κόστος απόκτησης της Powerplus, που κλείνει αισίως τα 103 έτη απ’ την παραγωγή της, η απάντηση είναι πως φτάνει μέχρι και εξαψήφιο νούμερο. Όπως καταλαβαίνετε το συγκεκριμένο μοντέλο της Indian είναι αντικείμενο για λίγους, όπου είτε έχουν τα χρήματα για να το αποκτήσουν μέσω κάποιου πλειστηριασμού, είτε έχουν την ευρηματικότητα και τα μέσα για να το φτιάξουν μόνοι τους.

Ο Achilles λοιπόν, είναι απ’ τους ανθρώπους που υπάγονται στην δεύτερη κατηγορία όσων θέλουν να την αποκτήσουν και σε συνεργασία με τον φίλο του Alessandro, που είναι μοντελιστής αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια δική τους απ’ το μηδέν. Το αρχικό τους σχέδιο ήταν να κατασκευάσουν μια Powerplus που ο κινητήρας της θα ήταν ψεύτικος, καθώς η μοτοσυκλέτα θα εξυπηρετούσε το σκοπό της ως ένα έργο τέχνης που θα διακοσμούσε το σπίτι του Achilles στην Ιταλία. Όμως τα πράγματα πήραν άλλη τροπή όπως και στις περισσότερες περιπτώσεις όπου κάποιος σχεδιάζει μια custom μοτοσυκλέτα και καταλήγει με το τελικό αποτέλεσμα να απέχει έτη φωτός απ’ το αρχικό σχέδιο, εκεί κρύβεται άλλωστε και η ευχαρίστηση στην κατασκευή μίας custom, στην δημιουργική πορεία!

Το πλάνο για την κατασκευή του έργου τέχνης ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2017 στο Jesolo, μέσα στο γκαράζ του Achilles και η έναρξή του σηματοδοτήθηκε απ’ το κρέμασμα μιας φωτογραφίας της μοτοσυκλέτας στον τοίχο. Για την ακρίβεια, δεν επρόκειτο για μια μικρή κρεμασμένη φωτογραφιούλα όπως στην περίπτωση του Hubb Langedijk και του πατέρα του που κατασκεύασαν μια ρέπλικα της μοτοσυκλέτας του Daryl απ’ τη σειρά “The Walking Dead”, αλλά για μια φωτογραφία τεραστίων διαστάσεων ώστε να απεικονίζεται η Powerplus σε διαστάσεις 1:1. Ο λόγος που έγινε αυτό ήταν για να πάρουν τις ακριβείς διαστάσεις της, καθώς δεν είχαν στη διάθεσή τους μια πραγματική ώστε να την μετρήσουν.

Το ατσάλινο πλαίσιο δημιουργήθηκε από σωλήνες πάχους 0,8mm, ενώ το ρεζερβουάρ είναι κατασκευασμένο από υαλοβάμβακα και πλαστικούς σωλήνες, έχοντας την ίδια χωρητικότητα με το πραγματικό. Κάτι που έγινε με σαφή σκοπό ούτως ώστε η μοτοσυκλέτα που θα δημιουργούσαν να έχει το ίδιο μέγεθος με την αυθεντική. Όμως κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του εγχειρήματος τα σχέδια των δημιουργών άλλαξαν. Αποφάσισαν να εξοπλίσουν την μοτοσυκλέτα τους με έναν ηλεκτρικό κινητήρα ώστε να αποκτήσει και λειτουργικό ρόλο, δίνοντάς της μια πολυδιάστατη προσωπικότητα. Για αυτό, το ρεζερβουάρ εκπληρώνει το σκοπό του φιλοξενώντας το “καύσιμο” που στην προκείμενη περίπτωση αποτελείται από τρεις μπαταρίες οξέος – μολύβδου. Οι οποίες με τη σειρά τους, τροφοδοτούν με το απαραίτητο ρεύμα τον ηλεκτρικό κινητήρα των 1.500 W, που βρίσκεται κρυμμένος στη μοτοσυκλέτα σαν χελώνα μέσα στο καβούκι της. Συγκεκριμένα, το ρόλο του καβουκιού παίζει το περίβλημα του κινητήρα της Powerplus, που έχει χρησιμοποιηθεί τρισδιάστατη τεχνολογία εκτύπωσης, αποτελώντας έτσι και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της μοτοσυκλέτας. Ακριβής αντιγραφή δεν έχουν κάνει και μάλιστα σκόπιμα. Δεν θέλουν να ξεγελάσουν τον κόσμο, αν και κάλιστα θα μπορούσαν, αλλά να δημιουργήσουν κάτι νέο και μοναδικό, όπως χαρακτηριστικά είπαν και οι ίδιοι.

“Δεν θέλαμε να προσποιούμαστε ότι πρόκειται για μια πραγματική India Powerplus, έτσι τροποποιήσαμε το λογότυπο της εταιρείας στο ρεζερβουάρ και αλλάξαμε την εμφάνιση του κινητήρα ούτως ώστε να τραβήξουμε την περιέργεια των παρατηρητών της.” Και πράγματι το κατάφεραν με τις βασικές διαφορές να εντοπίζονται στην μετάδοση του κινητήρα που ενώ κανονικά ήταν με αλυσίδα απ' την αριστερή πλευρά, τώρα γίνεται μέσω ιμάντα απ' τη δεξιά πλευρά. Αντίστοιχα, το καρμπυρατέρ που κανονικά είναι τοποθετημένο πιο χαμηλά ανάμεσα στους κυλίνδρους, τώρα βρίσκεται κάτω απ’ το ρεζερβουάρ πάνω απ’ τις κεφαλές, ενώ πλέον έχουμε την πλήρη απουσία των ωστήριων των βαλβίδων του Flathead κινητήρα (τύπος κινητήρα που έχει τοποθετημένες τις βαλβίδες παράλληλα με τον άξονα κίνησης των εμβόλων). Το δε λογότυπο E-ndian πάνω στο ρεζερβουάρ ίσως αποτελεί και την πιο χτυπητή διαφορά για τους λιγότερο παρατηρητικούς θαυμαστές που δεν γνωρίζουν όλες τις λεπτομέρειες της Powerplus. Παράλληλα εξυπηρετεί διπλό σκοπό αφού υποδηλώνει και τη φύση του κινητήρα με το γράμμα E να αντιπροσωπεύει το Electric.

Μια εξίσου λεπτομέρεια που “τραβάει” το μάτι είναι τα ίχνη των λαδιών που στην πραγματικότητα είναι φτιαγμένα από μαύρη μπογιά.

Το σύστημα πέδησης αποτελείται μόνο από ένα δισκόφρενο μπροστά προερχόμενο από mountain bike όπως και οι τροχοί των 26 ιντσών. Η κλειδαριά που βρίσκεται πάνω στο ρεζερβουάρ, χρησιμοποιείται για την εναλλαγή των mode του κινητήρα από normal σε turbo, αν και το δεύτερο mode δεν έχει τις επιδόσεις που υποδηλώνει το όνομά του. Τα φωτιστικά σώματα είναι τεχνολογίας LED με τον μπροστινό προβολέα να βρίσκεται μέσα σ’ ένα φανάρι λαδιού. Όπως είπαν οι δημιουργοί, τα φρένα έχουν ασθενικές επιδόσεις, ενώ η τελική τη μοτοσυκλέτας περιορίζεται στα 45km/h με την επιτάχυνση να πραγματοποιείται με αργούς ρυθμούς. Γεγονός απόλυτα δικαιολογημένο αν αναλογιστούμε ότι τα αρχικά τους σχέδιά περιορίζονταν στη δημιουργία ενός έργου τέχνης και όχι μιας λειτουργικής μοτοσυκλέτας, με σκοπό να τραβήξει τα βλέμματα της προσοχής. Για το αν τα κατάφεραν ή όχι, η απόδειξη πως η μοτοσυκλέτα τους βραβεύτηκε στο Motor Bike Expo τον περασμένο Ιανουάριο είναι αρκετή.

Αναμφίβολα η E-ndian αποτελεί μια ξεχωριστή μοτοσυκλέτα καθώς συνδυάζει την κλασσική σχεδίαση με τη νέα τεχνολογία, όπου είναι μια τακτική που χρησιμοποιείται πλέον κατά κόρον απ’ τις περισσότερες εταιρείες στον κόσμο της μοτοσυκλέτας. Μάλιστα, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί και την πρώτη ηλεκτρική μοτοσυκλέτα της Indian αν η εταιρεία είχε επιλέξει να ακολουθήσει την ίδια πορεία με την Vespa που μπήκε στον κόσμο των ηλεκτρικών δίτροχων, παρουσιάζοντας την Elettrica.

 

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani
JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.

Ετικέτες