Custom E-ndian: Ένα έργο τέχνης σε λειτουργική μορφή

Μια ξεχωριστή custom
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

12/3/2019

Τι κάνεις όταν θες μια Indian Powerplus αλλά δεν έχεις το απαραίτητο κεφάλαιο για να την αποκτήσεις; Για όσους αναρωτιούνται πόσο είναι το κόστος απόκτησης της Powerplus, που κλείνει αισίως τα 103 έτη απ’ την παραγωγή της, η απάντηση είναι πως φτάνει μέχρι και εξαψήφιο νούμερο. Όπως καταλαβαίνετε το συγκεκριμένο μοντέλο της Indian είναι αντικείμενο για λίγους, όπου είτε έχουν τα χρήματα για να το αποκτήσουν μέσω κάποιου πλειστηριασμού, είτε έχουν την ευρηματικότητα και τα μέσα για να το φτιάξουν μόνοι τους.

Ο Achilles λοιπόν, είναι απ’ τους ανθρώπους που υπάγονται στην δεύτερη κατηγορία όσων θέλουν να την αποκτήσουν και σε συνεργασία με τον φίλο του Alessandro, που είναι μοντελιστής αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια δική τους απ’ το μηδέν. Το αρχικό τους σχέδιο ήταν να κατασκευάσουν μια Powerplus που ο κινητήρας της θα ήταν ψεύτικος, καθώς η μοτοσυκλέτα θα εξυπηρετούσε το σκοπό της ως ένα έργο τέχνης που θα διακοσμούσε το σπίτι του Achilles στην Ιταλία. Όμως τα πράγματα πήραν άλλη τροπή όπως και στις περισσότερες περιπτώσεις όπου κάποιος σχεδιάζει μια custom μοτοσυκλέτα και καταλήγει με το τελικό αποτέλεσμα να απέχει έτη φωτός απ’ το αρχικό σχέδιο, εκεί κρύβεται άλλωστε και η ευχαρίστηση στην κατασκευή μίας custom, στην δημιουργική πορεία!

Το πλάνο για την κατασκευή του έργου τέχνης ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2017 στο Jesolo, μέσα στο γκαράζ του Achilles και η έναρξή του σηματοδοτήθηκε απ’ το κρέμασμα μιας φωτογραφίας της μοτοσυκλέτας στον τοίχο. Για την ακρίβεια, δεν επρόκειτο για μια μικρή κρεμασμένη φωτογραφιούλα όπως στην περίπτωση του Hubb Langedijk και του πατέρα του που κατασκεύασαν μια ρέπλικα της μοτοσυκλέτας του Daryl απ’ τη σειρά “The Walking Dead”, αλλά για μια φωτογραφία τεραστίων διαστάσεων ώστε να απεικονίζεται η Powerplus σε διαστάσεις 1:1. Ο λόγος που έγινε αυτό ήταν για να πάρουν τις ακριβείς διαστάσεις της, καθώς δεν είχαν στη διάθεσή τους μια πραγματική ώστε να την μετρήσουν.

Το ατσάλινο πλαίσιο δημιουργήθηκε από σωλήνες πάχους 0,8mm, ενώ το ρεζερβουάρ είναι κατασκευασμένο από υαλοβάμβακα και πλαστικούς σωλήνες, έχοντας την ίδια χωρητικότητα με το πραγματικό. Κάτι που έγινε με σαφή σκοπό ούτως ώστε η μοτοσυκλέτα που θα δημιουργούσαν να έχει το ίδιο μέγεθος με την αυθεντική. Όμως κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του εγχειρήματος τα σχέδια των δημιουργών άλλαξαν. Αποφάσισαν να εξοπλίσουν την μοτοσυκλέτα τους με έναν ηλεκτρικό κινητήρα ώστε να αποκτήσει και λειτουργικό ρόλο, δίνοντάς της μια πολυδιάστατη προσωπικότητα. Για αυτό, το ρεζερβουάρ εκπληρώνει το σκοπό του φιλοξενώντας το “καύσιμο” που στην προκείμενη περίπτωση αποτελείται από τρεις μπαταρίες οξέος – μολύβδου. Οι οποίες με τη σειρά τους, τροφοδοτούν με το απαραίτητο ρεύμα τον ηλεκτρικό κινητήρα των 1.500 W, που βρίσκεται κρυμμένος στη μοτοσυκλέτα σαν χελώνα μέσα στο καβούκι της. Συγκεκριμένα, το ρόλο του καβουκιού παίζει το περίβλημα του κινητήρα της Powerplus, που έχει χρησιμοποιηθεί τρισδιάστατη τεχνολογία εκτύπωσης, αποτελώντας έτσι και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της μοτοσυκλέτας. Ακριβής αντιγραφή δεν έχουν κάνει και μάλιστα σκόπιμα. Δεν θέλουν να ξεγελάσουν τον κόσμο, αν και κάλιστα θα μπορούσαν, αλλά να δημιουργήσουν κάτι νέο και μοναδικό, όπως χαρακτηριστικά είπαν και οι ίδιοι.

“Δεν θέλαμε να προσποιούμαστε ότι πρόκειται για μια πραγματική India Powerplus, έτσι τροποποιήσαμε το λογότυπο της εταιρείας στο ρεζερβουάρ και αλλάξαμε την εμφάνιση του κινητήρα ούτως ώστε να τραβήξουμε την περιέργεια των παρατηρητών της.” Και πράγματι το κατάφεραν με τις βασικές διαφορές να εντοπίζονται στην μετάδοση του κινητήρα που ενώ κανονικά ήταν με αλυσίδα απ' την αριστερή πλευρά, τώρα γίνεται μέσω ιμάντα απ' τη δεξιά πλευρά. Αντίστοιχα, το καρμπυρατέρ που κανονικά είναι τοποθετημένο πιο χαμηλά ανάμεσα στους κυλίνδρους, τώρα βρίσκεται κάτω απ’ το ρεζερβουάρ πάνω απ’ τις κεφαλές, ενώ πλέον έχουμε την πλήρη απουσία των ωστήριων των βαλβίδων του Flathead κινητήρα (τύπος κινητήρα που έχει τοποθετημένες τις βαλβίδες παράλληλα με τον άξονα κίνησης των εμβόλων). Το δε λογότυπο E-ndian πάνω στο ρεζερβουάρ ίσως αποτελεί και την πιο χτυπητή διαφορά για τους λιγότερο παρατηρητικούς θαυμαστές που δεν γνωρίζουν όλες τις λεπτομέρειες της Powerplus. Παράλληλα εξυπηρετεί διπλό σκοπό αφού υποδηλώνει και τη φύση του κινητήρα με το γράμμα E να αντιπροσωπεύει το Electric.

Μια εξίσου λεπτομέρεια που “τραβάει” το μάτι είναι τα ίχνη των λαδιών που στην πραγματικότητα είναι φτιαγμένα από μαύρη μπογιά.

Το σύστημα πέδησης αποτελείται μόνο από ένα δισκόφρενο μπροστά προερχόμενο από mountain bike όπως και οι τροχοί των 26 ιντσών. Η κλειδαριά που βρίσκεται πάνω στο ρεζερβουάρ, χρησιμοποιείται για την εναλλαγή των mode του κινητήρα από normal σε turbo, αν και το δεύτερο mode δεν έχει τις επιδόσεις που υποδηλώνει το όνομά του. Τα φωτιστικά σώματα είναι τεχνολογίας LED με τον μπροστινό προβολέα να βρίσκεται μέσα σ’ ένα φανάρι λαδιού. Όπως είπαν οι δημιουργοί, τα φρένα έχουν ασθενικές επιδόσεις, ενώ η τελική τη μοτοσυκλέτας περιορίζεται στα 45km/h με την επιτάχυνση να πραγματοποιείται με αργούς ρυθμούς. Γεγονός απόλυτα δικαιολογημένο αν αναλογιστούμε ότι τα αρχικά τους σχέδιά περιορίζονταν στη δημιουργία ενός έργου τέχνης και όχι μιας λειτουργικής μοτοσυκλέτας, με σκοπό να τραβήξει τα βλέμματα της προσοχής. Για το αν τα κατάφεραν ή όχι, η απόδειξη πως η μοτοσυκλέτα τους βραβεύτηκε στο Motor Bike Expo τον περασμένο Ιανουάριο είναι αρκετή.

Αναμφίβολα η E-ndian αποτελεί μια ξεχωριστή μοτοσυκλέτα καθώς συνδυάζει την κλασσική σχεδίαση με τη νέα τεχνολογία, όπου είναι μια τακτική που χρησιμοποιείται πλέον κατά κόρον απ’ τις περισσότερες εταιρείες στον κόσμο της μοτοσυκλέτας. Μάλιστα, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί και την πρώτη ηλεκτρική μοτοσυκλέτα της Indian αν η εταιρεία είχε επιλέξει να ακολουθήσει την ίδια πορεία με την Vespa που μπήκε στον κόσμο των ηλεκτρικών δίτροχων, παρουσιάζοντας την Elettrica.

 

Wayne Rainey: Με ειδικά διασκευασμένη Yamaha XSR900 GP στη Laguna Seca

Σε έναν τιμητικό γύρο παρέλασης, ενόψει του 5ου γύρου πρωταθλήματος MotoAmerica 2025
RAINEY
Από τον

Παύλο Καρατζά

17/7/2025

Ο Wayne Rainey ηγήθηκε του γύρου παρέλασης στην πίστα Laguna Seca, ενόψει του 5ου γύρου του πρωταθλήματος MotoAmerica Superbike. Μία ειδικά διαμορφωμένη Yamaha XSR900 GP ήταν προετοιμασμένη για τον τρεις φορές παγκόσμιο πρωταθλητή MotoGP, ενώ αυτή ήταν η τρίτη φορά που ο Rainey οδήγησε μοτοσυκλέτα 32 χρόνια μετά το δυστύχημα στην πίστα του Misano.

Για να τιμήσει τον Αμερικανό θρύλο των αγώνων, ο οποίος έχει κερδίσει και δύο πρωταθλήματα AMA, η Yamaha Motor Europe ετοίμασε ένα μοναδικό XSR900 GP για τον Wayne Rainey, σε στενή συνεργασία με τη Yamaha ΗΠΑ. Εκτός από την εφαρμογή του κιβωτίου Y-AMT, η XSR900 GP είχε επίσης εξοπλιστεί με ένα μεγάλο "μαξιλάρι" που σταθεροποιούσε τον Αμερικανό στη θέση οδήγησης μαζί με άλλες τροποποιήσεις, αφού το δυστύχημα στο Misano τον άφησε παράλυτο από τη μέση και κάτω. Η μοτοσυκλέτα παρουσιάστηκε επίσημα στον Rainey κατά τη διάρκεια τιμητικής εκδήλωσης που διοργανώθηκε στην πίστα Laguna Seca στις 11-13 Ιουλίου, όπου και φιλοξενήθηκε ο 5ος γύρος του πρωταθλήματος MotoAmerica 2025.

Εκτός του Rainey το "παρών" στην πίστα έδωσαν και άλλοι μεγάλοι Αμερικανοί αναβάτες με τους Kenny Roberts, Eddie Lawson, Freddie Spencer, Kenny Roberts Jr και Ben Spies να συνοδεύουν τιμητικά τον Rainey στο γύρο παρέλασης στη Laguna Seca. Τελευταία φορά που ο Rainey βρέθηκε να οδηγεί στην αμερικάνικη πίστα ήταν το 1991 όταν είχε πάρει την pole position και είχε κερδίσει τον αγώνα. 

Η σχεδίαση της XSR900 GP, παραπέμπει σε αγώνες GP των 80s και 90s, στην εποχή δηλαδή που πρωταγωνιστούσε ο Wayne Rainey και έχει άλλωστε και τα χρώματα που είχαν και οι πρωτότυπες δίχρονες 500άρες με τις οποίες αγωνιζόταν.. Η XSR900 GP φέρει τον γνωστό κινητήρα CP3 με απόδοση 119 ίππους στις 10.000 στροφές και 9,5 kg.m στις 7.000 στροφές. Οι αναρτήσεις της είναι πλήρως ρυθμιζόμενες και προέρχονται από την KYB. Μπροστά βρίσκουμε ένα ανεστραμμένο πιρούνι με διαδρομή 130 χιλιοστά και πίσω ένα monoshock αμορτισέρ 131 χιλιοστών.

Ο Rainey συμμετείχε στην μεγάλη κατηγορία των 500 κυβικών του MotoGP από το 1988 έως το 1993, όταν και είχε το ατύχημα στην πίστα του Misano, με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος από την μέση και κάτω. Ο Αμερικανός κέρδισε τρία σερί πρωταθλήματα (1990-1992) και θεωρείται ως ένας εκ των κορυφαίων αναβατών στην ιστορία του MotoGP, χωρίς κανένας να μπορεί να φανταστεί πού θα είχε φτάσει αν δεν είχε το ατύχημα. Παρά τον πολύ σοβαρό του τραυματισμό δεν εγκατέλειψε το πάθος του και ήταν επικεφαλής για κάποια χρόνια της αγωνιστικής ομάδας της Yamaha. Μάλιστα από το 2015 εκτέλεσε χρέη προέδρου του οργανισμού MotoAmerica.