Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

10/1/2019

Την τόνωση που χρειαζόταν η Honda πήρε σήμερα με την επέλαση του Brabec, ο οποίος τους χαιρέτησε όλους από την αρχή και έφυγε μπροστά ισοπεδώνοντας τα πάντα. Ο Brabec είχε σήμερα πολλές στιγμές που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε πτώση, ωστόσο δεν ήταν η τύχη αυτή που καθόρισε την απίστευτη επίδοσή του, αλλά το πόσο συγκεντρωμένος έδειχνε καθώς διάβαζε τον δρόμο μπροστά του με απίστευτες ταχύτητες αντίδρασης. Η κάμερα τον έπιασε καθώς διόρθωνε την πορεία του στον αέρα, ανακαλύπτοντας μετά την απογείωση πως μπροστά του τα πράγματα δεν ήταν όσο ομαλά θα έπρεπε για την ταχύτητα που είχε αναπτύξει κι αυτό το έκανε πολλές φορές μέσα στην ημέρα.

Η απόστασή του ήταν από την αρχή αρκετή ώστε να μην συναντηθεί με τους περισσότερους κορυφαίους, στο ενδιάμεσο «νεκρό» τμήμα 55 χιλιομέτρων, καθώς η ειδική χωριζόταν από μία πορεία που δεν χρονομετρούταν περνώντας από σημεία που απαγορευόταν να αναπτύξει ταχύτητα. Πίσω του βρισκόταν σύσσωμη η KTM, με τους τρεις αναβάτες να τερματίζουν με την σειρά στις επόμενες θέσεις, προσπαθώντας να ανακάμψουν τον χαμένο από εχθές χρόνο. Το ίδιο ακριβώς και ο Ν1 αναβάτης της Yamaha, ο εκπληκτικός Van Beveren που άφησε πίσω του τον συναθλητή του και χθεσινό νικητή, De Soultrait. Ο δεύτερος της Yamaha, μαζί με τον χιλιανό της Husqvarna, Pablo Quintanilla που ξεκίνησε την ημέρα πρώτος γενικής κατάταξης, έμειναν πίσω χάνοντας πάνω από είκοσι λεπτά, εξαιτίας μειωμένο ρυθμού στην δύσκολη σημερινή ημέρα.

Οι συνθήκες ήταν αυτές που κέρδισαν σήμερα αρκετούς αναβάτες, παίρνοντας την πρωτοκαθεδρία και κερνώντας κόπωση, ένα σημείο που η εμπειρία μέτρησε ιδιαίτερα πράγμα που φαίνεται από τους χρόνους, όλων όσων έχουν να μετρούν πολλά Rally στην πλάτη τους… Εξαιρετικός ο Svitko της KTM, ένα όνομα που σταθερά στα τελευταία Dakar το βλέπει κανείς να φιγουράρει στην δεκάδα, και οδήγησε με μυαλό, προσπαθώντας να μην χάνει χρόνο ενώ ταυτόχρονα δεν έπαιρνε μεγάλο ρίσκο, κι έτσι με την 7^η σημερινή του θέση, μπήκε στην δεκάδα της γενικής κατάταξης.

Η 4^η ημέρα βρίσκει όλες τις βασικές ομάδες που βλέπουν και θέλουν την πρώτη θέση, να είναι ευχαριστημένες, κυρίως η Honda που χθες είδε τον Barreda να εγκαταλείπει! Η Husqvarna μπορεί να έχασε την πρώτη θέση της 3^ης ημέρας, αλλά είναι πίσω μόλις για δύο λεπτά, την στιγμή που η KTM ψαλίδισε σε μεγάλο βαθμό την μεγάλη διαφορά που είχε κτίσει! Η Yamaha είναι εντός δεκάδας και με τους δύο αναβάτες της, κι έτσι σήμερα το βράδυ όλοι τους βλέπουν την συνέχεια του Dakar πολύ πιο θετικά από αυτό που ήταν εχθές.

Γενική Κατάταξη στο τέλος της 4ης μέρας
Α/Α	Αναβάτης	ΜΟΤΟ	Χρόνος	Διαφ.
1	R. BRABEC	HONDA	12:33:00	0:00:00
2	P. QUINTANILLA	HUSQVARNA	12:35:19	0:02:19
3	T. PRICE	KTM	12:37:22	0:04:22
4	S. SUNDERLAND	KTM	12:38:45	0:05:45
5	A. VAN BEVEREN	YAMAHA	12:41:56	0:08:56
6	K. BENAVIDES	HONDA	12:42:01	0:09:01
7	M. WALKNER	KTM	12:42:31	0:09:31
8	P. GONCALVES	HONDA	12:53:45	0:20:45
9	X. DE SOULTRAIT	YAMAHA	12:55:00	0:22:00
10	S. SVITKO	KTM	13:01:09	0:28:09
Κατάταξη 4ης μέρας (πρώτοι 50)
1	R. BRABEC	HONDA	003:40:30
2	M. WALKNER	KTM	003:46:49	0:06:19
3	T. PRICE	KTM	003:47:37	0:07:07
4	S. SUNDERLAND	KTM	003:52:05	0:11:35
5	A. VAN BEVEREN	YAMAHA	003:53:59	0:13:29
6	P. GONCALVES	HONDA	003:54:06	0:13:36
7	S. SVITKO	KTM	003:54:40	0:14:10
8	JI. CORNEJO FLORIMO	HONDA	003:55:03	0:14:33
9	K. BENAVIDES	HONDA	003:56:10	0:15:40
10	L. SANTOLINO	SHERCO TVS	003:57:32	0:17:02
11	O. MENA	SPEEDBRAIN	003:57:46	0:17:16
12	A. SHORT	HUSQVARNA	003:59:21	0:18:51
13	L. BENAVIDES	KTM	004:00:33	0:20:03
14	P. QUINTANILLA	HUSQVARNA	004:00:51	0:20:21
15	X. DE SOULTRAIT	YAMAHA	004:03:40	0:23:10
16	J. CERUTTI	HUSQVARNA	004:03:54	0:23:24
17	M. METGE	SHERCO TVS	004:04:02	0:23:32
18	R. BRANCH	KTM	004:04:25	0:23:55
19	A. MONLEON	KTM	004:05:13	0:24:43
20	L. SANZ	KTM	004:05:28	0:24:58
21	A. METGE	SHERCO TVS	004:05:53	0:25:23
22	D. NOSIGLIA JAGER	HONDA	004:09:11	0:28:41
23	M. PATRAO	KTM	004:09:28	0:28:58
24	S. HOWES	HUSQVARNA	004:10:30	0:30:00
25	M. GERINI	HUSQVARNA	004:12:06	0:31:36
26	J. BRABEC	HUSQVARNA	004:12:34	0:32:04
27	S. BÜHLER	KTM	004:12:52	0:32:22
28	A. TOMICZEK	KTM	004:14:13	0:33:43
29	K. GILBERT	HUSQVARNA	004:15:33	0:35:03
30	J. RODRIGUES	SPEEDBRAIN	004:17:20	0:36:50
31	M. ENGEL	KTM	004:17:44	0:37:14
32	M. SOLA TERRADELLAS	KTM	004:18:18	0:37:48
33	A. MAIO	YAMAHA	004:18:23	0:37:53
34	M. GIEMZA	KTM	004:25:42	0:45:12
35	W. PITTENS	YAMAHA	004:27:09	0:46:39
36	B. MELOT	KTM	004:27:49	0:47:19
37	I. JAKES	KTM	004:32:36	0:52:06
38	A. BOURSAUD	YAMAHA	004:32:51	0:52:21
39	DM. DUPLESSIS	HONDA	004:36:56	0:56:26
40	O. ROMERO MONTOYA	KTM	004:39:37	0:59:07
41	F. VAYSSADE	KTM	004:40:45	1:00:15
42	A. GELAZNINKAS	KTM	004:43:54	1:03:24
43	C. PARDO	KTM	004:45:33	1:05:03
44	L. MINAUDIER	KTM	004:45:54	1:05:24
45	P. SPIERINGS	HUSQVARNA	004:46:27	1:05:57
46	M. BALOOSHI	HUSQVARNA	004:47:43	1:07:13
47	M. HUNT	HUSQVARNA	004:48:54	1:08:24
48	P. CABRERA	KAWASAKI	004:52:01	1:11:31
49	AS. ONTIVEROS	KTM	004:53:46	1:13:16
50	E. GYENES	KTM	004:54:44	1:14:14

Ετικέτες

dakar

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες: Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”! — Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει: