Egli Motorcycles - Τέλος εποχής για τον ιστορικό κατασκευαστή πλαισίων

Μετά από σχεδόν 60 χρόνια λειτουργίας
Η Egli κλείνει τις πόρτες της
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

7/9/2023

Η Egli Motorcycles ανακοίνωσε πώς κλείνει τις πόρτες της μετά από 58 χρόνια εμπλοκής της με τον κόσμο της μοτοσυκλέτας, όχι λόγω οικονομικών δυσκολιών, αλλά γιατί δεν υπάρχει κανείς που να θέλει να αναλάβει τη λειτουργία της

Όπως ανακοίνωσε ο ελβετικός βελτιωτικός οίκος Egli Motorcycles με έδρα στο Bettwil της Ελβετίας, θα συνεχίσει κανονικά τη λειτουργία του μέχρι την αποπεράτωση όλων των ληφθέντων παραγγελιών, όμως δεν θα δεχθεί καμία νέα παραγγελία, από εδώ και στο εξής. Στη συνέχεια, η Egli Motorcycles, θα βγάλει προς πώληση τα περιουσιακά της στοιχεία. Όπως υπολογίζει η ίδια, αυτό θα συμβεί περίπου στο δεύτερο μισό του Οκτωβρίου, ενώ θα υπάρξει επίσημη ανακοίνωση στο site της για την ακριβή ημερομηνία.

Η Egli Motorcycles ιδρύθηκε από τον πρώην αγωνιζόμενο Fritz W. Egli το 1965, ξεκινώντας την ζωή της ως ένα μικρό συνεργείο, το οποίο ειδικευόταν στην κατασκευή πλαισίων και τη βελτίωση κινητήρων. Το 1967 θα κάνει την εμφάνισή της η πρώτη ολοκληρωμένη κατασκευή, με πλαίσιο του Egli, το αγωνιστικό Egli Vincent EV1, με τον κινητήρα να έρχεται από τη Vincent και να έχει δεχτεί τροποποιήσεις από τον ίδιο τον Egli.

Η πρώτη ιαπωνική μοτοσυκλέτα, με τις οποίες έμελλε να συνδεθεί το όνομα της Egli Motorcycles τις επόμενες δεκαετίες, ήρθε το 1968, με την αγωνιστική Egli Honda CB450.

Το 1970, το εργοστάσιο μεταφέρθηκε σε μία πρώην αποθήκη ξυλείας στην κορυφή ενός λόφου στο Bettwil, 35 χιλιόμετρα έξω από την Ζυρίχη. Τρία χρόνια αργότερα οι χυτοί τροχοί με μπράτσα Egli Electron θα έπαιρναν έγκριση για να μπορούν να κυκλοφορούν στον δρόμο.

Το 1975 το εργοστάσιο έλαβε επίσημα την ονομασία “Egli MottoradTechnik AG”, ενώ ένα χρόνο αργότερα κατέθεσε πατέντες για δικό του πιρούνι. Έκτοτε η Egli Motorcycles θα συνέχιζε, κυρίως με ιαπωνικές μοτοσυκλέτες, να βελτιώνει κινητήρες και να τους τοποθετεί στο χαρακτηριστικό πλαίσιο-ραχοκοκκαλιά της εταιρείας. Στο motomag.gr μπορείτε να διαβάσετε την δοκιμή της Egli V-Max 1500, μία Yamaha V-Max με τον V4 κινητήρα των 1.500 κυβικών να φτάνει την μέγιστη απόδοση των 174 ίππων, για την περίσταση.

Το 2015 ο Fritz W. Egli θα πουλήσει το 100% της περιουσίας του στον επίσης Ελβετό και πρώην αγωνιζόμενο στον χώρο του αυτοκινήτου, Alexander Fei. Σε δηλώσεις του, μετά την εξαγορά της Egli Motorcycles, εκείνος είχε κάνει ξεκάθαρο ότι μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια θα έψαχνε να βρει κάποιον άλλον επενδυτή, προκειμένου να την πουλήσει. Όπως καταλαβαίνουμε κάτι τέτοιο δεν έγινε, με αποτέλεσμα ο ιστορικός βελτιωτικός οίκος και κατασκευαστής πλαισίων Egli Motorcycles να κλείνει άδοξα τις πόρτες του.

Ετικέτες

Γερμανία: Δημοπρατήθηκε Yamaha XT500 του 1988 με 0 χιλιόμετρα για 115.000 ευρώ!

Η τιμή της ξεκίνησε από τα 15.000 ευρώ
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

22/10/2025

 

Σας είχαμε ενημερώσει πως στην Γερμανία δημοπρατούταν μία Yamaha XT500 του 1988 με μηδέν χιλιόμετρα. Μάλιστα, η μοτοσυκλέτα δεν έχει καν συναρμολογηθεί όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες και η διαδικασία αυτή θα γίνει από τον νέο της ιδιοκτήτη.

Η δημοπρασία αυτή έλαβε τέλος και η XT500 δημοπρατήθηκε έναντι του ποσού των 84.000 ευρώ. Όμως, ο νέος ιδιοκτήτης θα πρέπει να καταβάλει επιπλέον 31.000 ευρώ για προμήθειες και φόρους, κάτι που εκτινάσσει την τελική τιμή της μοτοσυκλέτα στα 115.000 ευρώ.

Η αρχική εκτίμηση έκανε λόγο για μία τιμή που θα έφτανε έως και τα 25.000 ευρώ, όμως η τελική τιμή που δημοπρατήθηκε το μοντέλο ήταν 500% παραπάνω. Η συγκεκριμένη τιμή-ρεκόρ δείχνει πόσο μεγάλη συλλεκτική αξία έχει αποκτήσει η ιστορική αυτή μοτοσυκλέτα.

Επειδή οι απανταχού XTάκηδες δεν θα σταματήσουν να σχολιάζουν την ημερομηνία, όπως ακριβώς έγινε και όταν αρχικά αναρτήσαμε την αναγγελία της δημοπρασίας, γράφοντας πως περιμένουμε να φτάσει τις 25.000 Ευρώ, να διευκρινίσουμε πως ο οίκος δημοπρασιών αναφέρει το μοντέλο ως 1988 και μάλιστα συνοδεύεται από αντίστοιχα πιστοποιητικά. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν αυτή τη μοτοσυκλέτα μοναδική, πέρα από το ότι έχει μείνει στο κουτί της καινούρια, είναι πως μπορεί να βγάλει πινακίδα μετά από τόσα χρόνια. Κι αυτό γιατί είχε κάνει εγγραφή σε μητρώο της Γαλλίας, παρόλο που δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της.

Σε μία χώρα όπως η Γερμανία που έχει ένα πολύ σαφές πλαίσιο για τις ιστορικές πινακίδες, όχι όπως σε εμάς εδώ που πριν από τρεις θητείες Υπουργών, είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τα οχήματα με ιστορικές πινακίδες, η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορεί να βγάλει πινακίδα ως μοντέλο 1988.

Η πραγματικότητα είναι πως το XT500 έμεινε στην παραγωγή πολύ αργά, έως το 1989 υπερπηδώντας το XT550 που το διαδέχτηκε το 1981 αλλά και τις πρώτες γενιές του XT600. Η ιστορία λέει πως αυτό το XT500 από την ώρα που ήρθε το 550 και μετά, ήταν στην ουσία ένα XT600 που για λόγους συνοχής στις αγορές εκείνες, ή απλά για δημιουργία διαφοράς τιμής χτυπώντας έναν φθηνότερο ανταγωνισμό, έμενε παράλληλα με το XT600. Αυτή την περίοδο οι Ιάπωνες κάνουν το ίδιο με τα πενηντάρια παπιά, όπως γράψαμε για πρώτη φορά πέρσι. Για λόγους κόστους σταματούν τον κινητήρα εκείνον, πνίγουν τον 110 και βγάζουν μία νέα έκδοση, την Lite, που είναι ίδια με την ακριβότερη 110 αλλά κυκλοφορεί ως 50 κυβικά και την λειτουργία του διέπουν οι κανόνες που ισχύουν στην Ιαπωνία για τα 50άρια! Στην πορεία της ιστορία αυτό έχει γίνει πολλές φορές, το έχει κάνει και η BMW αν θυμάστε με την σειρά F! Εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο εύκολο να εισάγεις επίσης το οτιδήποτε από οπουδήποτε και έτσι μπορεί κάλλιστα το συγκεκριμένο XT500 να είναι πράγματι του 1988. Σε κάθε περίπτωση είναι από τα πλέον ακριβά που έχουμε δει ποτέ…