Ειδικό λάστιχο για κόντρες από την Dunlop

..και θα τους ρίχνεις δυο κολόνες!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

9/4/2020

Το Dragmax είναι το ελαστικό που ονειρευόντουσαν όλοι οι κοντράκιδες του πλανήτη και η Dunlop έκανε τις ευχές τους πραγματικότητα. Η φιλοσοφία σχεδιασμού του Dragmax είναι να συνδυάσει τα υψηλά επίπεδα “στατικής” πρόσφυσης των αγωνιστικών ελαστικών dragster με το σχήμα των κλασσικών ελαστικών δρόμου, ώστε να μπαίνουν στις κοινές ζάντες των μοτοσυκλετών δρόμου. Όμως από τεχνολογικής άποψης τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα, καθώς για να γίνει η θεωρία πράξη, έπρεπε να επανασχεδιάσουν την κορώνα και τον σκελετό του ελαστικού. Η διάσταση είναι 190/50-17, δηλαδή είναι ακριβώς η ίδια με των sport και sport-touring ελαστικών και η χάραξή του θυμίζει πολύ τα track-day και αγωνιστικά ελαστικά της Dunlop.

Όμως η σχεδίαση της κορώνας διαφέρει πάρα πολύ, με πιο υψηλούς ώμους και ηπιότερη καμπυλότητα. Το αποτέλεσμα είναι το Dragmax να έχει μεγαλύτερη επιφάνεια επαφής με την άσφαλτο.

Όμως το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Dragmax είναι πως χάρη στο ειδικά σχεδιασμένο σκελετό του, μπορείς να ρήξεις την πίεση στα 11psi χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος να γλιστρήσει το ελαστικό μέσα στη ζάντα. Έτσι ο αναβάτης, έχοντας τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί πιέσεις από τα 11psi έως τα 46psi, μπορεί να ρυθμίζει την καμπυλότητα της κορώνας και το εμβαδό επαφής του ελαστικού.

Δηλαδή να χρησιμοποιεί υψηλές πιέσεις όσο οδηγεί στο δρόμο, ώστε η καμπυλότητα της κορώνας να προσδίδει στη μοτοσυκλέτα μια φυσιολογική συμπεριφορά στις στροφές και όταν έρθει η ώρα για κόντρες, να ρίξει την πίεση έως και τα 11psi. Φυσικά η Dunlop έχει φροντίσει να πάρει έγκριση τύπου για χρήση σε δημόσιους δρόμους, οπότε είναι απόλυτα νόμιμο για κάθε χρήση. 

   

Wayne Rainey: Με ειδικά διασκευασμένη Yamaha XSR900 GP στη Laguna Seca

Σε έναν τιμητικό γύρο παρέλασης, ενόψει του 5ου γύρου πρωταθλήματος MotoAmerica 2025
RAINEY
Από τον

Παύλο Καρατζά

17/7/2025

Ο Wayne Rainey ηγήθηκε του γύρου παρέλασης στην πίστα Laguna Seca, ενόψει του 5ου γύρου του πρωταθλήματος MotoAmerica Superbike. Μία ειδικά διαμορφωμένη Yamaha XSR900 GP ήταν προετοιμασμένη για τον τρεις φορές παγκόσμιο πρωταθλητή MotoGP, ενώ αυτή ήταν η τρίτη φορά που ο Rainey οδήγησε μοτοσυκλέτα 32 χρόνια μετά το δυστύχημα στην πίστα του Misano.

Για να τιμήσει τον Αμερικανό θρύλο των αγώνων, ο οποίος έχει κερδίσει και δύο πρωταθλήματα AMA, η Yamaha Motor Europe ετοίμασε ένα μοναδικό XSR900 GP για τον Wayne Rainey, σε στενή συνεργασία με τη Yamaha ΗΠΑ. Εκτός από την εφαρμογή του κιβωτίου Y-AMT, η XSR900 GP είχε επίσης εξοπλιστεί με ένα μεγάλο "μαξιλάρι" που σταθεροποιούσε τον Αμερικανό στη θέση οδήγησης μαζί με άλλες τροποποιήσεις, αφού το δυστύχημα στο Misano τον άφησε παράλυτο από τη μέση και κάτω. Η μοτοσυκλέτα παρουσιάστηκε επίσημα στον Rainey κατά τη διάρκεια τιμητικής εκδήλωσης που διοργανώθηκε στην πίστα Laguna Seca στις 11-13 Ιουλίου, όπου και φιλοξενήθηκε ο 5ος γύρος του πρωταθλήματος MotoAmerica 2025.

Εκτός του Rainey το "παρών" στην πίστα έδωσαν και άλλοι μεγάλοι Αμερικανοί αναβάτες με τους Kenny Roberts, Eddie Lawson, Freddie Spencer, Kenny Roberts Jr και Ben Spies να συνοδεύουν τιμητικά τον Rainey στο γύρο παρέλασης στη Laguna Seca. Τελευταία φορά που ο Rainey βρέθηκε να οδηγεί στην αμερικάνικη πίστα ήταν το 1991 όταν είχε πάρει την pole position και είχε κερδίσει τον αγώνα. 

Η σχεδίαση της XSR900 GP, παραπέμπει σε αγώνες GP των 80s και 90s, στην εποχή δηλαδή που πρωταγωνιστούσε ο Wayne Rainey και έχει άλλωστε και τα χρώματα που είχαν και οι πρωτότυπες δίχρονες 500άρες με τις οποίες αγωνιζόταν.. Η XSR900 GP φέρει τον γνωστό κινητήρα CP3 με απόδοση 119 ίππους στις 10.000 στροφές και 9,5 kg.m στις 7.000 στροφές. Οι αναρτήσεις της είναι πλήρως ρυθμιζόμενες και προέρχονται από την KYB. Μπροστά βρίσκουμε ένα ανεστραμμένο πιρούνι με διαδρομή 130 χιλιοστά και πίσω ένα monoshock αμορτισέρ 131 χιλιοστών.

Ο Rainey συμμετείχε στην μεγάλη κατηγορία των 500 κυβικών του MotoGP από το 1988 έως το 1993, όταν και είχε το ατύχημα στην πίστα του Misano, με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος από την μέση και κάτω. Ο Αμερικανός κέρδισε τρία σερί πρωταθλήματα (1990-1992) και θεωρείται ως ένας εκ των κορυφαίων αναβατών στην ιστορία του MotoGP, χωρίς κανένας να μπορεί να φανταστεί πού θα είχε φτάσει αν δεν είχε το ατύχημα. Παρά τον πολύ σοβαρό του τραυματισμό δεν εγκατέλειψε το πάθος του και ήταν επικεφαλής για κάποια χρόνια της αγωνιστικής ομάδας της Yamaha. Μάλιστα από το 2015 εκτέλεσε χρέη προέδρου του οργανισμού MotoAmerica.