Έκτος αποκλεισμός για τις μοτοσυκλέτες στο Pikes Peak

Μέχρι να επιτραπούν ξανά
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

12/8/2021
Στα 105 χρόνια της ιστορικής ανάβασης του “Pikes Peak” οι μοτοσυκλέτες έχουν αποκλειστεί αρκετές φορές και φέτος ήρθε η έκτη, με ανακοίνωση των διοργανωτών που απαγορεύουν πλέον την συμμετοχή τους.
Μετά τον θάνατο του Carlin Dune οι διοργανωτές είχαν επιβάλλει προσωρινό αποκλεισμό στις μοτοσυκλέτες και όπως είχαμε γράψει και εδώ, πριν αποφασιστεί η προσωρινή διακοπή τους, οι σκέψεις να γίνει οριστικός αποκλεισμός, υπήρχαν από τότε. Κι επειδή η ιστορία κύκλους κάνει, οριστικός μέχρι το ενδιαφέρον να δικαιολογεί την επιστροφή τους… Διότι για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, το ενδιαφέρον του κόσμου για το Pikes Peak δεν ήταν στο «peak» του τα τελευταία χρόνια ενώ οι συμμετοχές των μοτοσυκλετών παρέμεναν συγκριτικά πολύ λίγες και με μόλις ένα – δύο κατασκευαστές να υποστηρίζουν τον θεσμό. Κι αυτό όχι σταθερά αλλά μόνο όταν ήθελαν να τονίσουν επικοινωνιακά κάποιο μοντέλο τους, με ένα από τα παραδείγματα να είναι η Ducati με την έκδοση Pikes Peak της Multistrada. Από το 1916 που ξεκίνησε αυτή η ανάβαση οι μοτοσυκλέτες κάνουν τον κύκλο τους στο Pikes Peak με τον ίδιο τρόπο που κάνουν και στην πραγματική αγορά. Όταν θα αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον για τις μοτοσυκλέτες γενικά και υπάρχουν πιέσεις από τους κατασκευαστές και για το Pikes Peak, θεωρούμε βέβαιο πως θα τεθεί εκ νέου το ζήτημα της επιστροφής τους…
 
Ο άτυχος Carlin Dune σκοτώθηκε με Ducati Streetfighter V4 θέλοντας να μην αφήσει τον Rennie Scaysbrook με το Tuono V4 της Aprillia να του κλέψουν το ρεκόρ και να λανσάρει έτσι η Ducati το Streetfighter με άλλο ένα βέλος, στην φαρέτρα του marketing. Αυτή ήταν και η πιο σημαντική εργοστασιακή υποστήριξη που είχαν οι μοτοσυκλέτες στο Pikes Peak και τώρα το ρεκόρ θα μείνει για πάντα στην Aprilia με 09:44,963. Εμείς δεν αποκλείουμε να ξανά υπάρξει έντονο εργοστασιακό ενδιαφέρον για το Pikes Peak και να ξανά ανοίξει η συμμετοχή στις μοτοσυκλέτες, ίσως με αμιγώς ηλεκτρικές που έτσι κι αλλιώς έχουν αγωνιστεί στο Pikes Peak. Θα δούμε, προς το παρόν όμως οι διοργανωτές δηλώνουν τον αποκλεισμό τους από τον θεσμό αυτό…
 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”