Energica: Αχνοφαίνεται φως στο τούνελ για τη σωτηρία της

Η ιταλική εταιρεία ίσως σωθεί την τελευταία στιγμή

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

5/6/2025

Το φθινόπωρο του 2024, ανακοινώθηκαν επίσημα οικονομικά προβλήματα και ξεκίνησε διαδικασία ρευστοποίησης, με ολόκληρη την επιχείρηση να τίθεται σε δημοπρασία. Μπορεί η Energica να σωθεί; Αναφορές υποστηρίζουν ότι βρέθηκε αγοραστής.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα εξειδικευμένων μέσων για την ηλεκτροκίνηση, ένας αγοραστής για την ιταλική εταιρεία ηλεκτρικών μοτοσυκλετών Energica φαίνεται πως έχει βρεθεί, με το εξειδικευμένο μέσο The Pack να αναφέρει ότι έχει εντοπιστεί ένας “ξένος επενδυτής, πιθανώς με έδρα στην Ασία”.

Η Energica Motor Company S.p.A. ιδρύθηκε επίσημα το 2014 στη Modena της Ιταλίας, την καρδιά της Motor Valley, από την CRP Group, μια εταιρεία με τεχνογνωσία σε τεχνολογίες αιχμής, αγώνες και 3D εκτυπώσεις. Η CRP είχε ήδη δραστηριοποιηθεί στη Formula 1, και η Energica ξεκίνησε ως τεχνολογικό παρακλάδι αυτής της καινοτομίας.

Η Energica είχε ως στόχο να φέρει υψηλών επιδόσεων ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες στην αγορά, συνδυάζοντας ιταλικό design, μηχανολογική ακρίβεια και πράσινη τεχνολογία.

Το 2015 παρουσιάστηκε η Ego η πρώτη superbike παραγωγής της εταιρείας, 100% ηλεκτρική με τελική ταχύτητα 240 χ.α.ω, 145 ίππους και πάνω από 20 κιλά ροπής. Ακολουθήσαν οι Eva και Eva Ribelle, naked εκδοχές της Ego, με παρόμοιες επιδόσεις και μεγαλύτερη μπαταρία για αναβαθμισμένη αυτονομία ενώ πάνω στην ίδια βάση στηρίχθηκε και η Esseesse9, ένα ρετρό μοντέλο, εμπνευσμένο από τις ιταλικές μοτοσυκλέτες του παρελθόντος. Το τελευταίο μοντέλο στη γκάμα της, Experia, παρουσιάστηκε το 2022 αποτελώντας το πρώτο τουριστικό μοντέλο της Energica με μεγαλύτερη αυτονομία (μέχρι 420 χλμ), σχεδιασμένο για μακρινά ταξίδια με μηδενικές εκπομπές.

Η Energica υπήρξε αποκλειστικός κατασκευαστής της κατηγορίας MotoE (το ηλεκτρικό πρωτάθλημα της FIM MotoGP) από το 2019 έως το 2022 με το μοντέλο Energica Ego Corsa, αποδεικνύοντας την αξιοπιστία και τις επιδόσεις των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών της σε αγωνιστικό περιβάλλον.

Η είδηση για τα οικονομικά προβλήματα της Energica πρωτοεμφανίστηκε το φθινόπωρο του 2024, με την ίδια την εταιρεία, να το επιβεβαιώνει τον Οκτώβριο. Ακολούθησε ρευστοποίηση, με τους εκκαθαριστές να βγάζουν σχεδόν τα πάντα προς πώληση.

Ο πλειστηριασμός περιλάμβανε τα πάντα: το εργοστάσιο, τις αποθήκες, την πνευματική ιδιοκτησία, ημιτελή μοντέλα, πρωτότυπα, ηλεκτροκινητήρες, μπαταρίες και όλο τον εξοπλισμό που απαιτείται για τη λειτουργία της εταιρείας σε καθημερινή βάση. Με λίγα λόγια, όποιος ήθελε να συνεχίσει την επιχείρηση, μπορούσε να το κάνει.

Και μάλιστα σε πολύ χαμηλή τιμή. Η ελάχιστη προσφορά είχε οριστεί στα 4,2 εκατομμύρια ευρώ, ενώ η τιμή πώλησης αναφερόταν στα 5,7 εκατομμύρια ευρώ. Αν και πρόκειται για σημαντικά ποσά, στην ευρύτερη εικόνα του τι περιλάμβανε η αγορά, θα μπορούσε να θεωρηθεί "ψίχουλα" για έναν σοβαρό επενδυτή που θέλει να αναλάβει ένα πλήρες εργοστάσιο ηλεκτρικών μοτοσυκλετών με διεθνή αναγνωρισιμότητα.

Μετά την επιτυχία του μοντέλου Experia και την προσπάθεια να ηγηθεί στον τομέα των τουριστικών ηλεκτρικών μοτοσυκλετών, η Energica πάλευε να επιβιώσει σε μια αγορά όπου το κόστος παραγωγής παραμένει υψηλό και ο ανταγωνισμός – ειδικά από την Ασία – συνεχώς αυξάνεται ενώ η ζήτηση παραμένει περιορισμένη σε σχέση με τις συμβατικές μοτοσυκλέτες.

Αν πράγματι επιβεβαιωθούν οι φήμες για την εξαγορά από ξένο επενδυτή, ίσως δούμε ένα νέο κεφάλαιο για την ιταλική εταιρεία.

Ετικέτες

ηλεκτρική μοτοσυκλέτα

energica

BEV

ηλεκτρικό

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.