Energica: Αχνοφαίνεται φως στο τούνελ για τη σωτηρία της

Η ιταλική εταιρεία ίσως σωθεί την τελευταία στιγμή
Energica Motor Company
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

5/6/2025

Το φθινόπωρο του 2024, ανακοινώθηκαν επίσημα οικονομικά προβλήματα και ξεκίνησε διαδικασία ρευστοποίησης, με ολόκληρη την επιχείρηση να τίθεται σε δημοπρασία. Μπορεί η Energica να σωθεί; Αναφορές υποστηρίζουν ότι βρέθηκε αγοραστής.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα εξειδικευμένων μέσων για την ηλεκτροκίνηση, ένας αγοραστής για την ιταλική εταιρεία ηλεκτρικών μοτοσυκλετών Energica φαίνεται πως έχει βρεθεί, με το εξειδικευμένο μέσο The Pack να αναφέρει ότι έχει εντοπιστεί ένας “ξένος επενδυτής, πιθανώς με έδρα στην Ασία”.

Η Energica Motor Company S.p.A. ιδρύθηκε επίσημα το 2014 στη Modena της Ιταλίας, την καρδιά της Motor Valley, από την CRP Group, μια εταιρεία με τεχνογνωσία σε τεχνολογίες αιχμής, αγώνες και 3D εκτυπώσεις. Η CRP είχε ήδη δραστηριοποιηθεί στη Formula 1, και η Energica ξεκίνησε ως τεχνολογικό παρακλάδι αυτής της καινοτομίας.

Energica Motor Company

Η Energica είχε ως στόχο να φέρει υψηλών επιδόσεων ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες στην αγορά, συνδυάζοντας ιταλικό design, μηχανολογική ακρίβεια και πράσινη τεχνολογία.

 Το 2015 παρουσιάστηκε η Ego η πρώτη superbike παραγωγής της εταιρείας, 100% ηλεκτρική με τελική ταχύτητα 240 χ.α.ω, 145 ίππους και πάνω από 20 κιλά ροπής. Ακολουθήσαν οι Eva και Eva Ribelle, naked εκδοχές της Ego, με παρόμοιες επιδόσεις και μεγαλύτερη μπαταρία για αναβαθμισμένη αυτονομία ενώ πάνω στην ίδια βάση στηρίχθηκε και η Esseesse9, ένα ρετρό μοντέλο, εμπνευσμένο από τις ιταλικές μοτοσυκλέτες του παρελθόντος. Το τελευταίο μοντέλο στη γκάμα της, Experia, παρουσιάστηκε το 2022 αποτελώντας το πρώτο τουριστικό μοντέλο της Energica με  μεγαλύτερη αυτονομία (μέχρι 420 χλμ), σχεδιασμένο για μακρινά ταξίδια με μηδενικές εκπομπές.

Η Energica υπήρξε αποκλειστικός κατασκευαστής της κατηγορίας MotoE (το ηλεκτρικό πρωτάθλημα της FIM MotoGP) από το 2019 έως το 2022 με το μοντέλο Energica Ego Corsa, αποδεικνύοντας την αξιοπιστία και τις επιδόσεις των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών της σε αγωνιστικό περιβάλλον.

Energica Motor Company

Η είδηση για τα οικονομικά προβλήματα της Energica πρωτοεμφανίστηκε το φθινόπωρο του 2024, με την ίδια την εταιρεία, να το επιβεβαιώνει τον Οκτώβριο. Ακολούθησε ρευστοποίηση, με τους εκκαθαριστές να βγάζουν σχεδόν τα πάντα προς πώληση.

Ο πλειστηριασμός περιλάμβανε τα πάντα: το εργοστάσιο, τις αποθήκες, την πνευματική ιδιοκτησία, ημιτελή μοντέλα, πρωτότυπα, ηλεκτροκινητήρες, μπαταρίες και όλο τον εξοπλισμό που απαιτείται για τη λειτουργία της εταιρείας σε καθημερινή βάση. Με λίγα λόγια, όποιος ήθελε να συνεχίσει την επιχείρηση, μπορούσε να το κάνει.

Και μάλιστα σε πολύ χαμηλή τιμή. Η ελάχιστη προσφορά είχε οριστεί στα 4,2 εκατομμύρια ευρώ, ενώ η τιμή πώλησης αναφερόταν στα 5,7 εκατομμύρια ευρώ. Αν και πρόκειται για σημαντικά ποσά, στην ευρύτερη εικόνα του τι περιλάμβανε η αγορά, θα μπορούσε να θεωρηθεί "ψίχουλα" για έναν σοβαρό επενδυτή που θέλει να αναλάβει ένα πλήρες εργοστάσιο ηλεκτρικών μοτοσυκλετών με διεθνή αναγνωρισιμότητα.

Μετά την επιτυχία του μοντέλου Experia και την προσπάθεια να ηγηθεί στον τομέα των τουριστικών ηλεκτρικών μοτοσυκλετών, η Energica πάλευε να επιβιώσει σε μια αγορά όπου το κόστος παραγωγής παραμένει υψηλό και ο ανταγωνισμός – ειδικά από την Ασία – συνεχώς αυξάνεται ενώ η ζήτηση παραμένει περιορισμένη σε σχέση με τις συμβατικές μοτοσυκλέτες.

Αν πράγματι επιβεβαιωθούν οι φήμες για την εξαγορά από ξένο επενδυτή, ίσως δούμε ένα νέο κεφάλαιο για την ιταλική εταιρεία.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”