Εντουροβόλτα - ΕΠΟΣ: 8ο Enduro Festival Μεγάρων

Μία συνάντηση ολόκληρης της Enduro Κοινότητας

Από το

motomag

31/1/2025

Στο καλύτερο ίσως βουνό της Αττικής για enduro, η Λέσχη Μοτοσυκλετιστών Μεγάρων (ΛΕ.Μ.Μ.) διοργάνωσε το 8^ο Enduro Festival με καταπληκτικό καιρό, εξαιρετικό σε πρόσφυση έδαφος και πάρα πολλές συμμετοχές, που ξεπέρασαν τις 670. Το ΜΟΤΟ εξασφάλισε ένα Husqvarna TE300 Heritage2025 για τον απεσταλμένο του και αυτός μεταδίδει…

Πέντε μήνες ξόδεψαν τα μέλη της ΛΕ.Μ.Μ. για να ετοιμάσουν αυτή τη βόλτα, η οποία είχε πραγματικά τα πάντα: μια πλατεία γεμάτη μοτοσυκλέτες και καλοστημένα περίπτερα με νέα μοντέλα, εξοπλισμό και αξεσουάρ που μπορούσες να αγοράσεις εκείνη τη στιγμή (σώθηκαν όσοι ξέχασαν τα γάντια στο σπίτι), αλλά και εξειδικευμένες υπηρεσίες για τους λάτρεις του enduro, όπως η επιτόπια επισκευή σε μπότες. Είχε πάρτι το βράδυ του Σαββάτου, για όσους βέβαια τυχερούς μπόρεσαν να παρευρεθούν, καθώς οι περισσότεροι Αθηναίοι το κάναμε μονοήμερη και πηγαίνοντας στα Μέγαρα Κυριακή πρωί. Μπορούσες να δεις από κοντά αρκετούς από τους πρωταγωνιστές του πανελληνίου πρωταθλήματος enduro, όπως τον Παναγιώτη Κακολύρη και την καινούργια RMX του στο περίπτερο της Suzuki αλλά και στη διαδρομή στο βουνό, τον Γιάννη Ντεβετζή στην πρώτη του βόλτα με Beta, τον «δικό μας» Κίμωνα Καράμπελα με Yamaha WR450F, καθώς και τον για 3^η συνεχόμενη φορά τερματίσαντα του Rally Dakar, Βασίλη Μπούδρο, που ξενάγησε καμία δεκαριά Άγγλους στα μεγαρίτικα μονοπάτια.

Η ατραξιόν του φεστιβάλ ήταν βέβαια η χορταστική -και πολύ κουραστική για τους απροπόνητους σαν και του λόγου μου- διαδρομή των 80 χιλιομέτρων σε εξαιρετικό έδαφος, χωμένη μέσα στο δάσος, με μεγάλο της μέρος να αποτελείται από φρεσκοανοιγμένα μονοπάτια. Στην ανακοίνωση, η διαδρομή είχε χαρακτηριστεί medium και σε αρκετά σημεία διαχωριζόταν σε hard και normal. Όσοι ακολούθησαν τα hard κομμάτια βρέθηκαν αντιμέτωποι με ζόρικες δυσκολίες αλλά και με αρκετό… μποτιλιάρισμα, καθώς δεν ήταν λίγοι αυτοί που μπήκαν να δοκιμάσουν την τύχη τους χωρίς να έχουν το ανάλογο οδηγικό επίπεδο για να τη βγάλουν.

Η normal διαδρομή είχε τα πάντα και σε χορταστικές δόσεις: σφιχτά τεχνικά κομμάτια με ρίζες, χοντρούς νεροσωλήνες, κορμούς και γλιστερή πέτρα, ανοιχτά γκαζερά με κοφτά αλματάκια, ζόρικες ανηφόρες με βαθιά λούκια και σκαλοπάτια, απότομες κατηφόρες με γλιστερό έδαφος και κάθετα drop.

Η εντύπωση που έχουμε σχηματίσει όλα αυτά τα χρόνια για το βουνό των Μεγάρων επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά: αν το enduro είναι το χόμπι σου, δεν υπάρχει καλύτερος προορισμός στην Αττική.

Αν εξαιρέσεις το μποτιλιάρισμα στα hard και τον κόσμο που μαζευόταν στα πιο απαιτητικά σημεία της διαδρομής, δύσκολα θα αντιλαμβανόσουν ότι κινείσαι στα ίδια μονοπάτια με άλλες 670 μοτοσυκλέτες. Η βόλτα είχε ροή και οι αναβάτες ήταν αρκετά απλωμένοι μέσα στη διαδρομή, καθώς μπήκαν σε κύματα από τις 8.30 που άνοιξε η είσοδος μέχρι τις 10.35 που μπήκε ο Σεβαστόπουλος με τον γιο του, τελευταίος και καταϊδρωμένος από το βιαστικό ξεφόρτωμα μπας και προλάβαινε την πόρτα ανοιχτή. Μετά τα παρακάλια του Γιάννη για να μπει, πέντε λεπτά μετά το κλείσιμο της πόρτας και λίγο πριν η διοργάνωση αμολήσει τις σκούπες -οι οποίες αν σε πετύχαιναν μέσα στη διαδρομή είχαν σαφή οδηγία να σε βγάλουν να γυρίσεις στην πλατεία από άσφαλτο-, το βουνό των Μεγάρων είχε γεμίσει Enduro, τα οποία οι Μεγαρίτες δέχονται με ευχαρίστηση στην περιοχή τους. Απόδειξη αυτού, η παρουσία του Δημάρχου Μεγάρων, που αντί να κάτσει σπίτι του να απολαύσει το ζεστό κυριακάτικο πρωϊνό, ήρθε από τις επτάμισι στην πλατεία Έξω Βρύσης και ευχαρίστησε τους συμμετέχοντες από τα μικρόφωνα λίγο πριν δοθεί η εκκίνηση.

Και τώρα που είπαμε εκκίνηση, να κάνουμε και το -μοναδικό- παράπονό μας. Αγαπητοί συνάδελφοι της ΛΕ.Μ.Μ., δεν υπήρχε κανένας λόγος να ξεκινήσουν οι πρώτοι μέσα από τη λασπωμένη κοίτη του ρέματος. ΟΚ, ήταν εντυπωσιακό για τους -ελάχιστους- περαστικούς που χάζεψαν τα πρώτα μηχανάκια να σηκώνουν έναν τεράστιο πίδακα λάσπης πίσω τους - και μερικά από αυτά να μην καταφέρνουν να ξαναβγούν στην άσφαλτο, τριάντα μέτρα πιο κάτω, χωρίς εξωτερική βοήθεια. Οι αναβάτες όμως ξεκίνησαν τη μεγάλη βόλτα τους λασπωμένοι, με τα φτερά χτισμένα από πηλό, τα μαρσπίε να γλιστράνε, τις αλυσίδες σε άθλια κατάσταση και τα ρούχα τους μουλιασμένα. Ευτυχώς επικράτησε η λογική και λίγα λεπτά αργότερα, το κομμάτι του ρέματος κόπηκε και οι μοτοσυκλέτες ξεκινούσαν τη διαδρομή μερικά μέτρα πιο κάτω.

Σε όλα τα υπόλοιπα, η διοργάνωση έδειξε για ποιον λόγο προετοιμαζόταν πέντε μήνες: παρουσία ασθενοφόρου και πυροσβεστικής, τόσο στην εκκίνηση όσο και στη στάση ανεφοδιασμού, στην οποία πέρα από το μπιτόνι σου, που το παρέδιδες σε φορτηγό στην εκκίνηση, μπορούσες να βρεις νερά, μπανάνες, μπάρες δημητριακών και Red Bull σε αφθονία. Πολλά, ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ άΆτομα της λέσχης διάσπαρτα στο βουνό, άλλοι πεζοί, άλλοι με μοτοσυκλέτες, πανταχού παρόντες, έτοιμοι να βοηθήσουν στα δύσκολα σημεία αλλά και να προειδοποιήσουν σε τυχόν δυσκολίες που δεν φαίνονταν με τη φόρα που προσέγγιζες το σημείο. Τους αξίζουν συγχαρητήρια και ευχόμαστε να συνεχίσουν έτσι κάθε χρόνο!

Husqvarna TE 300 Heritage
του Κωνσταντίνου Δάλλα:

Μια από τις αγαπημένες μας enduro μοτοσυκλέτες για κάθε χρήση. Άλλωστε έχει και την εμφάνιση που ταιριάζει στην ηλικία του προσωρινού αναβάτη της. Μπορεί τα 300 δίχρονα κυβικά της να ακούγονται πολλά, όμως η μεγάλη Husqvarna είναι ένα από τα πιο ευκολοδήγητα enduro που μπορείς να αγοράσεις σήμερα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ξεκινούσα να ανεβαίνω μια ανηφόρα και, λίγο μετά τη βάση, διαπίστωνα ότι είμαι με «μια πάνω». Κανένα πρόβλημα για το TE 300, λίγη βοήθεια με τον συμπλέκτη και φτάνεις πάνω άνετα, χωρίς δράματα. Την ίδια στιγμή, έχει τόσο μεγαλύτερες δυνατότητες από αυτές που μπορώ να αξιοποιήσω που δύσκολα θα επέλεγα κάτι άλλο για βόλτα ή αγώνα enduro. Μπορεί το KTM να μου ταιριάζει περισσότερο σε μέγεθος, όμως η παρουσία μοχλικού στο Husqvarna, καθαρά για ψυχολογικούς λόγους, θα με έντυνε στα μπλε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Δείτε περισσότερα στη συλλογή φωτογραφιών που ακολουθεί.

Ετικέτες

enduro

ENDURO FESTIVAL ΜΕΓΑΡΩΝ

https://bit.ly/MOTO_670

Επικαιρότητα

Pan America Beyond the Map, Μέρος 2ο: Ancona-Como-Furka Pass-Calais [Gallery]

Με Pan America 1250 SP, ο Μητσάκης φτάνει στο γαλλικό λιμάνι - Για να περάσει στην Αγγλία

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

8/9/2025

Έχοντας αποβιβαστεί στην Ιταλία, η διαδρομή Ancona–Como (490 χλμ.) ήταν η πρώτη οδική αποστολή για τους ταξιδευτές του “Pan America Beyond the Map” με απώτερο στόχο το Calais και φυσικά τη Σκωτία.

Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη τα συγκεκριμένα ιταλικά χιλιόμετρα αντιπροσώπευαν παράλληλα την απαραίτητη διαδικασία προσαρμογής και γνωριμίας του με την γκρι Harley-Davidson Pan America 1250 SP, η οποία ρολάριζε με υποδειγματική άνεση και σταθερότητα στην ιταλική autostrada.

Καθοδόν όμως είχε και μια άτυχη φάση, αφού υποχρεώθηκε να αποχωριστεί το δεξί πλαϊνό σαμάρι, το οποίο, ακουμπώντας πάνω στη –ψηλά τοποθετημένη– εξάτμιση, άρχισε κάποια στιγμή να καίγεται και έτσι αναγκάστηκε να το αφαιρέσει τελείως και να συνεχίσει το του μόνο με το αριστερό. Ας δούμε τι έχει να μας πει:

"Η λίμνη Como αποτέλεσε τον μοναδικό προορισμό μας επί ιταλικού εδάφους. Η τρίτη μεγαλύτερη λίμνη της Ιταλίας μάς κοίμισε στις νότιες όχθες της και μάς άφησε άφωνους με τις συγκλονιστικές εικόνες της. Ο παραλίμνιος στριφογυριστός δρόμος πρόσφερε θέα προς τη γαλάζια λίμνη, τις απέναντι όχθες με τους κάθετους καταπράσινους λόφους, ενώ οι μικρές κωμοπόλεις, κρυμμένες μέσα στην πυκνή βλάστηση, έδειχναν να “σέβονται” απόλυτα τη φύση που τις φιλοξενούσε. Μιλάμε για μια από τις ωραιότερες παραλίμνιες διαδρομές της Ευρώπης.

Και μετά την Ιταλία, η Harley Davidson Pan America 1250 SP προσέγγισε την κοντινή Ελβετία, η οποία μάς καλωσόρισε με την αγορά της απαραίτητης βινιέτας (κόστος 50 Ευρώ). Από τα πάμπολλα ορεινά περάσματα της χώρας είχαμε επιλέξει να σκαρφαλώσουμε στο Furka Pass (2.436 μ), ενώ η κοσμοπολίτικη Ζυρίχη ήταν το αστικό κέντρο που θα μας φιλοξενούσε επί ελβετικού εδάφους.

Ακολουθώντας τα κινηματογραφικά χνάρια του διάσημου Βρετανού πράκτορα James Bond, βιώσαμε ενθουσιασμένοι μια πανέμορφη αλπική διαδρομή που κορυφώθηκε μετά από αμέτρητες κλειστές στροφές στα 2.436 μ. Εκεί ανταμώσαμε τον εκλεκτό φίλο και σύντροχο Στέλιο Ρασσιά – είχε φυσικά προηγηθεί… ηλεκτρονικό ραντεβού! Αφού βγάλαμε τις καθιερωμένες φωτογραφίες μπροστά στο φημισμένο ξενοδοχείο HOTEL BELVEDERE, ταξιδέψαμε μαζί με τον Στέλιο στην Ζυρίχη, όπου τύχαμε της ζεστής φιλοξενίας και ξενάγησής του.

Αποχαιρετώντας την Ελβετία, το “Pan America Beyond the Map” συνέχισε κατόπιν την πορεία του στη Γαλλία. Απώτατος προορισμός το λιμάνι Calais (770 χλμ. της Ζυρίχης), τ’ οποίο προσεγγίσαμε αυθημερόν. Αρκετά ξεκούραστα τα χιλιόμετρα της διαδρομής (έγιναν όλα σχεδόν σε αυτοκινητόδρομο), ιδανικές οι καιρικές συνθήκες (ηλιοφάνεια με 25 C), ανεβασμένο το κέφι και η διάθεσή μας! Πλέον, η απόβασή μας στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν προ των πυλών…

Με σύμμαχο έναν ηλιόλουστο καιρός, μια ελικοειδή διαδρομή με κλειστές στροφές και πάμπολλες φουρκέτες αποτέλεσε τον “ξεναγό” μας προς την κορυφή του Furka Pass (2.436 μ). Οδηγώντας πάνω στα χνάρια του ατρόμητου πράκτορα James Bond, προσεγγίσαμε το διάσημο εμβληματικό ξενοδοχείο Belvedere, εκεί όπου μάς περίμενε ο αγαπητός φίλος Στέλιος Ρασσιάς.

Περίπου 1.500 χλμ. χώριζαν το λιμάνι Ancona από το λιμάνι Calais της Γαλλίας. Αυτή την απόσταση είχαμε να διανύσουμε στην ηπειρωτική Ευρώπη, πριν η Harley Davidson Pan America 1250 SP επιβιβαστεί ξανά σε πλοίο και βάλει κατόπιν ρόδα στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Bye bye Ancona και αμέσως πορεία για την λίμνη Como (490 χλμ. βόρεια). Ρολάροντας στην ιταλική autostrada με προορισμό την τρίτη μεγαλύτερη λίμνη της Ιταλίας, η Harley Davidson Pan America 1250 SP ξεδίπλωσε αμέσως τις ταξιδιωτικές αρετές της. Έχοντας την προστασία ενός αποτελεσματικού ανεμοθώρακα (ρυθμίζεται σε 4 θέσεις), ταξιδεύαμε άνετα και ξεκούραστα με ταχύτητες 130-140 χλμ., ενώ η υποδειγματική σταθερότητα και η αίσθηση ασφάλεια που πρόσφερε η γκρι μοτοσυκλέτα (με δύο αναβάτες και αποσκευές), ήταν αναμενόμενο να μας ενθουσιάσει.

Αυτό όμως που δεν μας ενθουσίασε διόλου ήταν το γεγονός πως το δεξί πλαϊνό σαμάρι άρχισε να ακουμπά πάνω στη –ψηλά τοποθετημένη– εξάτμιση και παραλίγο να πάρει φωτιά! Για να σώσουμε την κατάσταση (αλλά και το περιεχόμενο του σαμαριού) αναγκαστήκαμε να αφαιρέσουμε και να πετάξουμε το δεξί σαμάρι, συνεχίζοντας το ταξίδι μόνο με το αριστερό.

Σε αλλοτινές εποχές, στις όχθες της λίμνης Como, πολλοί διάσημοι συνθέτες και συγγραφείς εμπνέονταν τα έργα τους, τα ερωτευμένα ζευγάρια αντάλλασσαν όρκους αιώνιας αγάπης και οι αριστοκράτες στέγαζαν τον έρωτά τους σε πολυτελείς βίλες. Εμείς οι κοινοί θνητοί, αντίθετα, αρκεστήκαμε σε μια σύντομη δίτροχη περιήγηση στον ειδυλλιακό κόσμο της ιταλικής λίμνης! Γραφικά λιμανάκια, πλακόστρωτα σοκάκια, ατμοσφαιρικά cafes και υπέροχα κτίσματα εποχής εξέπεμπαν μια ακαταμάχητη γοητεία και μοιραία ξύπνησαν τη ρομαντική μας διάθεση.

Στο χάρτη της γειτονικής Ελβετίας, οι ταξιδευτές του “Pan America Beyond the Map” είχαμε βάλει δυο “πινέζες”: μια στο αλπικό πέρασμα Furka Pass και μια στη πόλη της Ζυρίχης. Με σύμμαχο έναν ηλιόλουστο καιρός, μια ελικοειδή διαδρομή με κλειστές στροφές και πάμπολλες φουρκέτες αποτέλεσε τον “ξεναγό” μας προς την κορυφή του Furka Pass (2.436 μ.). Οδηγώντας πάνω στα χνάρια του ατρόμητου πράκτορα James Bond, προσεγγίσαμε το διάσημο εμβληματικό ξενοδοχείο Belvedere, εκεί όπου μάς περίμενε ο αγαπητός φίλος Στέλιος Ρασσιάς.

Συνεπής στο ραντεβού μας, ο Λάκωνας Στέλιος ήρθε από την Ζυρίχη να μας προϋπαντήσει με την μοτοσυκλέτα του (BMW GS 1200) στο Furka Pass και να ταξιδέψουμε κατόπιν μαζί ως την πόλη του. Ο Στέλιος υπήρξε ο οικοδεσπότης και ο ξεναγός μας στην κοσμοπολίτικη Ζυρίχη, η οποία αντιπροσωπεύει το σημαντικότερο οικονομικό κέντρο της Ελβετίας κι ένα από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά κέντρα του κόσμου.

Κι αφού κάναμε ψηφιακές αναμνήσεις τα σημαντικότερα αξιοθέατα της «Χρηματιστηριακής Μέκκας», η Harley Davidson Pan America 1250 SP αποχαιρέτησε την Ζυρίχη, διέσχισε τα γαλλικά σύνορα και προσέγγισε αυθημερόν το λιμάνι Calais (770 χλμ. βόρεια της Ζυρίχης). Και το επόμενο πρωινό, επιχειρούσαμε την πολυπόθητη απόβαση στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σκωτία ερχόμαστε…"