Εργοστάσιο στην Αγγλία για την BSA και γκάμα με νέα μοντέλα!

Και βενζίνη και ηλεκτρικά!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

19/11/2020

Το ιστορικό όνομα BSA, κάποτε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες μοτοσυκλετών του κόσμου, επιστρέφει στην παραγωγή με μία νέα σειρά μοντέλων με κινητήρες εσωτερικής καύσης αλλά και ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες και μάλιστα από την νέα χρονιά!

Μέχρι εδώ βέβαια δεν θα πρέπει να πέφτει κανείς από τα σύννεφα. Γιατί τα δικαιώματα του ονόματος έχουν αποκτηθεί από την Mahindra εδώ και τέσσερα χρόνια, οπότε το ερώτημα θα έπρεπε κανονικά να είναι αντίστροφο, γιατί δηλαδή δεν έχουμε δει μία κίνηση τόσο καιρό.

Έχοντας συνομιλήσει με Ινδούς επιχειρηματίες και στελέχη της τεράστιας αγοράς τους, δικαιούμαι να πω πως το ενδιαφέρον που δείχνουν για τις αγγλικές μάρκες πηγάζει από δύο διαφορετικές πηγές. Είναι θέμα γοήτρου να αποκτάς τον έλεγχο μίας εμβληματικής εταιρείας που αντιπροσωπεύει ακόμη και τώρα την εικόνα του νικημένου κατακτητή και ταυτόχρονα είναι μία καλή επιχειρηματική κίνηση γιατί τα αγγλικά ονόματα επιβιώνουν ακόμη και στις νεότερες γενιές και το τίμημα απόκτησης είναι μικρότερο από το κόστος χτισίματος ενός ονόματος από την αρχή.

Η BSA λοιπόν έχει αποκτηθεί από τον -δεν ξέρει τι έχει- Anand Mahindra μαζί με την Jawa ενώ παράλληλα του ανήκει και ένας ο παλαιότερος κατασκευαστής μοτοσυκλετών, το τμήμα δίκυκλων της Peugeot! Με λίγα λόγια η Mahindra χτίζει το χαρτοφυλάκιο της με ιστορικά ονόματα και το πλάνο της φάνηκε το 2018 με την Jawa όταν κυκλοφόρησε στην Ινδία ένα μοντέλο που πήγαινε κόντρα στην Royal Enfield και αποδείχτηκε αρκετά πετυχημένο πουλώντας αμέσως 50.000 κομμάτια. Για να σας βοηθήσω είναι ένα τεράστιο νούμερο για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα και μία σταγόνα στον ωκεανό για τα νούμερα της Ινδίας.

Περιμέναμε πως και με την BSA ο Mahindra θα έκανε κάτι αντίστοιχο, καταλήγοντας να έχει πολλές μάρκες με κοινή πλατφόρμα μοντέλων.

Το παράδοξο είναι πως θέλει να ξεκινήσει σχεδιάζοντας και παράγοντας στην Αγγλία ξεκινώντας με 255 θέσεις εργασίας, έχοντας πάρει ήδη ένα δάνειο £4.6 εκατομμυρίων από τους Άγγλους. Το γεγονός πως θα παράγει στην Αγγλία είναι το πρώτο παράδοξο, όταν η Mahindra έχει μία πληθώρα εργοστασίων στην Ασία, διψήφιο αριθμό μόνο στην Ινδία.

Το δεύτερο παράδοξο έχει να κάνει με το γεγονός πως πριν λίγες ημέρες η Βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε πως θα επισπεύσει την απαγόρευση αγοράς νέων αυτοκινήτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης από το 2030 που είναι πέντε ολόκληρα χρόνια νωρίτερα από αυτό που είχε εξαγγείλει στις αρχές του τρέχοντος έτους. Αν και αρχικά οι μοτοσυκλέτες εξαιρούνταν αυτού του μέτρου, ερωτόμενα σχετικά, στελέχη της κυβέρνησης ανέφεραν πως η απαγόρευση πώλησης στις μοτοσυκλέτες μπορεί να μην έχει ακόμη ανακοινωθεί αλλά θα μπορούσε να έρθει αρκετά σύντομα ακόμη και το 2032!

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον λοιπόν, που οι νέες μοτοσυκλέτες έτσι όπως τις ξέρουμε τουλάχιστον, δεν θα μπορούν σε λίγο να πωλούνται και με τον πέλεκη της εγκατάλειψης της Ευρωζώνης άνευ εμπορικής συμφωνίας, η Mahindra προχωρά με τέσσερα χρόνια καθυστέρηση στην αναβίωση της BSA.

Μιλώντας στην εφημερίδα The Guardian, ο βαθύπλουτος Mahindra έδωσε μία αναμενόμενη απάντηση, κάνοντας λόγο για την ιστορία των Βρετανών και την σχέση τους με τις μοτοσυκλέτες, τονίζοντας πως η προέλευση είναι σημαντική για τον ίδιο, όπως και η διατήριση της αυθεντικότητας της μάρκας. Πράγμα που είναι βέβαιο πως δεν τον πολύ-νοιάζει ξεκινώντας από το παράδειγμα της Jawa. Μόλις πρόσφατα η Triumph μετέφερε ολόκληρη την παραγωγή της στην Ταϊλάνδη και η Norton που πάντα παραπαίει ετοιμάζεται να ξανά αλλάξει χέρια επίσης προς Ασία μεριά. Στοχεύοντας στο συναίσθημα του κόσμου ο Mahindra εξυπηρετεί συμφέροντα που θα φανούν καλύτερα στο μέλλον, όταν για παράδειγμα θα μπορεί να πιέσει την κυβέρνηση να εξαιρεθούν του μέτρου απαγορεύσεων οι εταιρείες με εργοστάσια στην Αγγλία. Μόνο που δεν είναι δύσκολο και για την Triumph, ή την Norton (αν υπάρχει τότε) να επιστρέψουν ένα κομμάτι της παραγωγής τους πίσω, από εκεί που το ξήλωσαν… Επίσης ποντάρει στο συναισθηματικό δέσιμο που δείχνουν οι μοτοσυκλετιστές με την τοποθεσία παραγωγής, ασχέτως με το ποιος προμηθεύει την γραμμή παραγωγής...

Εν συντομία και πολύ περιεκτικά, η BSA ήταν ο μεγαλύτερος κατασκευαστής του κόσμου που είχε φτάσει να εξαγοράσει τον ανταγωνισμό την δεκαετία του ’50. Με την άνοδο των Ιταλών κατασκευαστών και την απίστευτη εκβιομηχάνιση των Ιαπώνων κατασκευαστών που έγινε με παπιά και σκούτερ προσφέροντας ένα φθηνό μέσο μετακίνησης σε κόσμο που το είχε τεράστια ανάγκη, αλλάζοντας και οι ίδιοι αντικείμενο εργασίας, οι Βρεττανοί βρέθηκαν στριμωμγένοι απότομα. Η Honda δεν έφτιαχνε μοτοσυκλέτες πριν τον Β’ΠΠ, ούτε και η Ducati είχε την παραμικρή σχέση με τους δύο τροχούς, κατασκευάσε ασυρμάτους, φωτογραφικές και ξυριστικές μηχαντές και ένα σωρό ηλεκτρικά μαζικής παραγωγής πριν αναγκαστικά στραφεί στα δίκυκλα, διότι κανείς δεν ήθελε μετά τον πόλεμο να αγοράσει ξυριστική μηχανή ή ραδιόφωνο. Απανεντίας χρειαζόταν μέσο μετακίνησης και δεν μπορούσε να αγοράσει αυτοκίνητο. Η BSA γνώρισε έναν ταχύτατο ανταγωνισμό που δεν μπόρεσε να αντιδράσει απέναντί του. Ταυτόχρονα η αγορά για μεγάλες μοτοσυκλέτες μεταφέρθηκε από την Ευρώπη στις ΗΠΑ και οι ενέργειες που έκανε εκεί ήταν αποτυχημένες, όπως και της Ducati άλλωστε, με την διαφορά πως οι Ιταλοί στηριζόντουσαν σε πιο εμπορικά μοντέλα εντός της Ευρωπαϊκής αγοράς και άντεξαν αυτή την αποτυχία. Η τελευταία BSA κυκλοφόρησε το 1973, η επόμενη έρχεται 50 χρόνια μετά…

 

 

Pan America Beyond the Map, Μέρος 2ο: Ancona-Como-Furka Pass-Calais [Gallery]

Με Pan America 1250 SP, ο Μητσάκης φτάνει στο γαλλικό λιμάνι - Για να περάσει στην Αγγλία
Pan America Beyond the Map, Μέρος 2ο: Ancona-Como-Furka Pass-Calais [Gallery]
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

8/9/2025

Έχοντας αποβιβαστεί στην Ιταλία, η διαδρομή Ancona–Como (490 χλμ.) ήταν η πρώτη οδική αποστολή για τους ταξιδευτές του “Pan America Beyond the Map” με απώτερο στόχο το Calais και φυσικά τη Σκωτία.

Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη τα συγκεκριμένα ιταλικά χιλιόμετρα αντιπροσώπευαν παράλληλα την απαραίτητη διαδικασία προσαρμογής και γνωριμίας του με την γκρι Harley-Davidson Pan America 1250 SP, η οποία ρολάριζε με υποδειγματική άνεση και σταθερότητα στην ιταλική autostrada. 

Καθοδόν όμως είχε και μια άτυχη φάση, αφού υποχρεώθηκε να αποχωριστεί το δεξί πλαϊνό σαμάρι, το οποίο, ακουμπώντας πάνω στη –ψηλά τοποθετημένη– εξάτμιση, άρχισε κάποια στιγμή να καίγεται και έτσι αναγκάστηκε να το αφαιρέσει τελείως και να συνεχίσει το του μόνο με το αριστερό. Ας δούμε τι έχει να μας πει:

"Η λίμνη Como αποτέλεσε τον μοναδικό προορισμό μας επί ιταλικού εδάφους. Η τρίτη μεγαλύτερη λίμνη της Ιταλίας μάς κοίμισε στις νότιες όχθες της και μάς άφησε άφωνους με τις συγκλονιστικές εικόνες της. Ο παραλίμνιος στριφογυριστός δρόμος πρόσφερε θέα προς τη γαλάζια λίμνη, τις απέναντι όχθες με τους κάθετους καταπράσινους λόφους, ενώ οι μικρές κωμοπόλεις, κρυμμένες μέσα στην πυκνή βλάστηση, έδειχναν να “σέβονται” απόλυτα τη φύση που τις φιλοξενούσε. Μιλάμε για μια από τις ωραιότερες παραλίμνιες διαδρομές της Ευρώπης.

Και μετά την Ιταλία, η Harley Davidson Pan America 1250 SP προσέγγισε την κοντινή Ελβετία, η οποία μάς καλωσόρισε με την αγορά της απαραίτητης βινιέτας (κόστος 50 Ευρώ). Από τα πάμπολλα ορεινά περάσματα της χώρας είχαμε επιλέξει να σκαρφαλώσουμε στο Furka Pass (2.436 μ), ενώ η κοσμοπολίτικη Ζυρίχη ήταν το αστικό κέντρο που θα μας φιλοξενούσε επί ελβετικού εδάφους. 

Ακολουθώντας τα κινηματογραφικά χνάρια του διάσημου Βρετανού πράκτορα James Bond, βιώσαμε ενθουσιασμένοι μια πανέμορφη αλπική διαδρομή που κορυφώθηκε μετά από αμέτρητες κλειστές στροφές στα 2.436 μ. Εκεί ανταμώσαμε τον εκλεκτό φίλο και σύντροχο Στέλιο Ρασσιά – είχε φυσικά προηγηθεί… ηλεκτρονικό ραντεβού! Αφού βγάλαμε τις καθιερωμένες φωτογραφίες μπροστά στο φημισμένο ξενοδοχείο HOTEL BELVEDERE, ταξιδέψαμε μαζί με τον Στέλιο στην Ζυρίχη, όπου τύχαμε της ζεστής φιλοξενίας και ξενάγησής του.   

Αποχαιρετώντας την Ελβετία, το “Pan America Beyond the Map” συνέχισε κατόπιν την πορεία του στη Γαλλία. Απώτατος προορισμός το λιμάνι Calais (770 χλμ. της Ζυρίχης), τ’ οποίο προσεγγίσαμε αυθημερόν. Αρκετά ξεκούραστα τα χιλιόμετρα της διαδρομής (έγιναν όλα σχεδόν σε αυτοκινητόδρομο), ιδανικές οι καιρικές συνθήκες (ηλιοφάνεια με 25 C), ανεβασμένο το κέφι και η διάθεσή μας! Πλέον, η απόβασή μας στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν προ των πυλών…

Με σύμμαχο έναν ηλιόλουστο καιρός, μια ελικοειδή διαδρομή με κλειστές στροφές και πάμπολλες φουρκέτες αποτέλεσε τον “ξεναγό” μας προς την κορυφή του Furka Pass (2.436 μ). Οδηγώντας πάνω στα χνάρια του ατρόμητου πράκτορα James Bond, προσεγγίσαμε το διάσημο εμβληματικό ξενοδοχείο Belvedere, εκεί όπου μάς περίμενε ο αγαπητός φίλος Στέλιος Ρασσιάς.

Περίπου 1.500 χλμ. χώριζαν το λιμάνι Ancona από το λιμάνι Calais της Γαλλίας. Αυτή την απόσταση είχαμε να διανύσουμε στην ηπειρωτική Ευρώπη, πριν η Harley Davidson Pan America 1250 SP επιβιβαστεί ξανά σε πλοίο και βάλει κατόπιν ρόδα στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Bye bye Ancona και αμέσως πορεία για την λίμνη Como (490 χλμ. βόρεια). Ρολάροντας στην ιταλική autostrada με προορισμό την τρίτη μεγαλύτερη λίμνη της Ιταλίας, η Harley Davidson Pan America 1250 SP ξεδίπλωσε αμέσως τις ταξιδιωτικές αρετές της. Έχοντας την προστασία ενός αποτελεσματικού ανεμοθώρακα (ρυθμίζεται σε 4 θέσεις), ταξιδεύαμε άνετα και ξεκούραστα με ταχύτητες 130-140 χλμ., ενώ η υποδειγματική σταθερότητα και η αίσθηση ασφάλεια που πρόσφερε η γκρι μοτοσυκλέτα (με δύο αναβάτες και αποσκευές), ήταν αναμενόμενο να μας ενθουσιάσει.
  
Αυτό όμως που δεν μας ενθουσίασε διόλου ήταν το γεγονός πως το δεξί πλαϊνό σαμάρι άρχισε να ακουμπά πάνω στη –ψηλά τοποθετημένη– εξάτμιση και παραλίγο να πάρει φωτιά! Για να σώσουμε την κατάσταση (αλλά και το περιεχόμενο του σαμαριού) αναγκαστήκαμε να αφαιρέσουμε και να πετάξουμε το δεξί σαμάρι, συνεχίζοντας το ταξίδι μόνο με το αριστερό.      

Σε αλλοτινές εποχές, στις όχθες της λίμνης Como, πολλοί διάσημοι συνθέτες και συγγραφείς εμπνέονταν τα έργα τους, τα ερωτευμένα ζευγάρια αντάλλασσαν όρκους αιώνιας αγάπης και οι αριστοκράτες στέγαζαν τον έρωτά τους σε πολυτελείς βίλες. Εμείς οι κοινοί θνητοί, αντίθετα, αρκεστήκαμε σε μια σύντομη δίτροχη περιήγηση στον ειδυλλιακό κόσμο της ιταλικής λίμνης! Γραφικά λιμανάκια, πλακόστρωτα σοκάκια, ατμοσφαιρικά cafes και υπέροχα κτίσματα εποχής εξέπεμπαν μια ακαταμάχητη γοητεία και μοιραία ξύπνησαν τη ρομαντική μας διάθεση.

Στο χάρτη της γειτονικής Ελβετίας, οι ταξιδευτές του “Pan America Beyond the Map” είχαμε βάλει δυο “πινέζες”: μια στο αλπικό πέρασμα Furka Pass και μια στη πόλη της Ζυρίχης. Με σύμμαχο έναν ηλιόλουστο καιρός, μια ελικοειδή διαδρομή με κλειστές στροφές και πάμπολλες φουρκέτες αποτέλεσε τον “ξεναγό” μας προς την κορυφή του Furka Pass (2.436 μ.). Οδηγώντας πάνω στα χνάρια του ατρόμητου πράκτορα James Bond, προσεγγίσαμε το διάσημο εμβληματικό ξενοδοχείο Belvedere, εκεί όπου μάς περίμενε ο αγαπητός φίλος Στέλιος Ρασσιάς. 

Συνεπής στο ραντεβού μας, ο Λάκωνας Στέλιος ήρθε από την Ζυρίχη να μας προϋπαντήσει με την μοτοσυκλέτα του (BMW GS 1200) στο Furka Pass και να ταξιδέψουμε κατόπιν μαζί ως την πόλη του. Ο Στέλιος υπήρξε ο οικοδεσπότης και ο ξεναγός μας στην κοσμοπολίτικη Ζυρίχη, η οποία αντιπροσωπεύει το σημαντικότερο οικονομικό κέντρο της Ελβετίας κι ένα από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά κέντρα του κόσμου.

Κι αφού κάναμε ψηφιακές αναμνήσεις τα σημαντικότερα αξιοθέατα της «Χρηματιστηριακής Μέκκας», η Harley Davidson Pan America 1250 SP αποχαιρέτησε την Ζυρίχη, διέσχισε τα γαλλικά σύνορα και προσέγγισε αυθημερόν το λιμάνι Calais (770 χλμ. βόρεια της Ζυρίχης). Και το επόμενο πρωινό, επιχειρούσαμε την πολυπόθητη απόβαση στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σκωτία ερχόμαστε…"