Εξωτερικοί αερόσακοι αυτοκινήτων απ’ τη Honda

Με στόχο να προστατεύουν τους “έξω”
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

22/4/2020

Σχεδόν πάντα, οι εξελίξεις στον τομέα της ασφάλειας των οχημάτων αφορούσαν κατά βάση τους επιβαίνοντες ή τους αναβάτες και σπανίως όσους ήταν έξω απ’ το όχημα κατά τη διάρκεια ενός ατυχήματος. Λέμε και αναβάτες, επειδή η Honda ήταν πρωτοπόρος στη δημιουργία του αερόσακου για μοτοσυκλέτα, ο οποίος φυσικά χρησιμοποιήθηκε στην Goldwing. Σχετικά πρόσφατα, είχαμε δει και τις πατέντες της Big-H για την εγκατάσταση το ίδιου συστήματος σε ένα πιο μικρό δίκυκλο που το έχει πραγματικά ανάγκη, κρίνοντας απ’ τη συχνότητα χρήσης του, το PCX.

Τα τελευταία χρόνια όμως, οι εταιρείες έχουν στρέψει την προσοχή τους και στην ανάπτυξη συστημάτων ασφαλείας όχι μόνο για τους χρήστες των οχημάτων, αλλά και για όσους εμπλέκονται στο ατύχημα. Αυτή τη φορά, η Honda κατέθεσε νέες πατέντες για εξωτερικούς αερόσακους, οι οποίοι δεν είναι καθόλου απίθανο να χρησιμοποιηθούν στο άμεσο μέλλον στα αυτοκίνητά της, καθώς η τεχνολογία για να υποστηρίξει ένα τέτοιο σύστημα υπάρχει εδώ και αρκετά χρόνια. Σε αυτό το σημείο να τονίσουμε πώς η Big-H δεν είναι πρωτοπόρος σε αυτό το κομμάτι, αφού πριν από δύο χρόνια η γερμανική ZF είχε παρουσιάσει τη δική της πρόταση σε ό,τι αφορά τους εξωτερικούς αερόσακους. Ωστόσο, οι πατέντες των δυο εταιρειών έχουν τελείως διαφορετική φιλοσοφία, αφού αυτή της ZF εστιάζει στην  προστασία των επιβαινόντων, ενώ αυτή της Honda εστιάζει στην προφύλαξη των πεζών ή των αναβατών που μπορεί να χτυπήσουν πάνω στο καπό του αυτοκινήτου.

Οι πλαϊνοί αερόσακοι της ZF στοχεύουν στο να απορροφήσουν τις δυνάμεις απ' την κρούση και να προστατέψουν τους επιβαίνοντες - όχι τους "έξω"

 

Συγκεκριμένα, ο ιαπωνικός κολοσσός έχει σχεδιάσει ένα προηγμένο σύστημα αερόσακου το οποίο θα συνεργάζεται με τα ραντάρ και τις περιφερειακές κάμερες που υπάρχουν στα αυτοκίνητα και θα αναλύουν όλες τις παραμέτρους ώστε ο αερόσακος να ενεργοποιείται μόνο όταν χρειάζεται. Έτσι, όταν μια αιθέρια ύπαρξη, για παράδειγμα, τύχει την ώρα που διασχίζει τη διάβαση να περάσει δίπλα από ένα τέτοιο αυτοκίνητο, ο αερόσακός του δεν θα ενεργοποιείται πρόωρα.

Το συγκεκριμένο σύστημα αποτελείται από τρεις ξεχωριστούς αερόσακους. Ο ένας βγαίνει μέσα απ’ τον μπροστά προφυλακτήρα και καλύπτει το καπό, ούτως ώστε ο πεζός ή ο αναβάτης να πέσει στα μαλακά. Οι δύο άλλοι έχουν το ρόλο της "δαγκάνας", καθώς αναπτύσσονται απ’ τα πλάγια του καπό, όπως μπορείτε να δείτε και στα σχέδια, και ο ρόλος τους είναι να συγκρατήσουν το άτομο πάνω στο αυτοκίνητο ούτως ώστε να μην χτυπηθεί από κάποιο άλλο διερχόμενο όχημα ή να μην τραυματιστεί περισσότερο πέφτοντας στην άσφαλτο. Το πιο ενδιαφέρον είναι πως πέρα από τον αερόσακο, η ιδέα της Honda περιλαμβάνει και αρκετά κινούμενα μέρη (και το καπό) που θα ανασηκώνονται αλλάζοντας την γωνία τους για να απορροφούν μέρος της κρούσης. Όπως φαίνεται η Honda μπορεί να άντλησε την έμπνευσή της σε ό,τι αφορά τα κινούμενα μέρη απ’ τον ανταγωνισμό, καθώς το 2012 η Volvo είχε ήδη παρουσιάσει ένα αντίστοιχο σύστημα στο V40, το οποίο μάλιστα σημείωσε βαθμολογία ρεκόρ στις δοκιμές πρόσκρουσης του Euro NCAP.

Ωστόσο, στο τομέα των συστημάτων ασφάλειας δεν έχει καμία σημασία από που αντλεί κανείς την έμπνευσή του, καθώς αυτό που μετρά περισσότερο απ’ όλα είναι εξέλιξή τους.

Ετικέτες

Γερμανία: Δημοπρατήθηκε Yamaha XT500 του 1988 με 0 χιλιόμετρα για 115.000 ευρώ!

Η τιμή της ξεκίνησε από τα 15.000 ευρώ
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

22/10/2025

 

Σας είχαμε ενημερώσει πως στην Γερμανία δημοπρατούταν μία Yamaha XT500 του 1988 με μηδέν χιλιόμετρα. Μάλιστα, η μοτοσυκλέτα δεν έχει καν συναρμολογηθεί όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες και η διαδικασία αυτή θα γίνει από τον νέο της ιδιοκτήτη.

Η δημοπρασία αυτή έλαβε τέλος και η XT500 δημοπρατήθηκε έναντι του ποσού των 84.000 ευρώ. Όμως, ο νέος ιδιοκτήτης θα πρέπει να καταβάλει επιπλέον 31.000 ευρώ για προμήθειες και φόρους, κάτι που εκτινάσσει την τελική τιμή της μοτοσυκλέτα στα 115.000 ευρώ.

Η αρχική εκτίμηση έκανε λόγο για μία τιμή που θα έφτανε έως και τα 25.000 ευρώ, όμως η τελική τιμή που δημοπρατήθηκε το μοντέλο ήταν 500% παραπάνω. Η συγκεκριμένη τιμή-ρεκόρ δείχνει πόσο μεγάλη συλλεκτική αξία έχει αποκτήσει η ιστορική αυτή μοτοσυκλέτα.

Επειδή οι απανταχού XTάκηδες δεν θα σταματήσουν να σχολιάζουν την ημερομηνία, όπως ακριβώς έγινε και όταν αρχικά αναρτήσαμε την αναγγελία της δημοπρασίας, γράφοντας πως περιμένουμε να φτάσει τις 25.000 Ευρώ, να διευκρινίσουμε πως ο οίκος δημοπρασιών αναφέρει το μοντέλο ως 1988 και μάλιστα συνοδεύεται από αντίστοιχα πιστοποιητικά. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν αυτή τη μοτοσυκλέτα μοναδική, πέρα από το ότι έχει μείνει στο κουτί της καινούρια, είναι πως μπορεί να βγάλει πινακίδα μετά από τόσα χρόνια. Κι αυτό γιατί είχε κάνει εγγραφή σε μητρώο της Γαλλίας, παρόλο που δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της.

Σε μία χώρα όπως η Γερμανία που έχει ένα πολύ σαφές πλαίσιο για τις ιστορικές πινακίδες, όχι όπως σε εμάς εδώ που πριν από τρεις θητείες Υπουργών, είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τα οχήματα με ιστορικές πινακίδες, η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορεί να βγάλει πινακίδα ως μοντέλο 1988.

Η πραγματικότητα είναι πως το XT500 έμεινε στην παραγωγή πολύ αργά, έως το 1989 υπερπηδώντας το XT550 που το διαδέχτηκε το 1981 αλλά και τις πρώτες γενιές του XT600. Η ιστορία λέει πως αυτό το XT500 από την ώρα που ήρθε το 550 και μετά, ήταν στην ουσία ένα XT600 που για λόγους συνοχής στις αγορές εκείνες, ή απλά για δημιουργία διαφοράς τιμής χτυπώντας έναν φθηνότερο ανταγωνισμό, έμενε παράλληλα με το XT600. Αυτή την περίοδο οι Ιάπωνες κάνουν το ίδιο με τα πενηντάρια παπιά, όπως γράψαμε για πρώτη φορά πέρσι. Για λόγους κόστους σταματούν τον κινητήρα εκείνον, πνίγουν τον 110 και βγάζουν μία νέα έκδοση, την Lite, που είναι ίδια με την ακριβότερη 110 αλλά κυκλοφορεί ως 50 κυβικά και την λειτουργία του διέπουν οι κανόνες που ισχύουν στην Ιαπωνία για τα 50άρια! Στην πορεία της ιστορία αυτό έχει γίνει πολλές φορές, το έχει κάνει και η BMW αν θυμάστε με την σειρά F! Εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο εύκολο να εισάγεις επίσης το οτιδήποτε από οπουδήποτε και έτσι μπορεί κάλλιστα το συγκεκριμένο XT500 να είναι πράγματι του 1988. Σε κάθε περίπτωση είναι από τα πλέον ακριβά που έχουμε δει ποτέ…