Γενέθλια Honda CB750 στο Glemseck 101

Γιορτάστηκε με βάθρο
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

4/9/2019

Τα τελευταία 14 χρόνια πραγματοποιείται το Glemseck 101 στη Γερμανία. Πρόκειται για μια εκδήλωση που συγκεντρώνει κάθε χρόνο custom builders απ’ όλο τον κόσμο, για να δείξουν της δημιουργίες τους σε μια ατμόσφαιρα που θυμίζει περισσότερο γιορτή της μοτοσυκλέτας και όχι απλά μια έκθεση. Ωστόσο, πέραν απ’ τον διαγωνισμό που ανέδείξε την ομορφότερη custom μοτοσυκλέτα, δεν απουσιάζουν και οι κόντρες. Ο αγώνας πραγματοποιείται στην πίστα που βρίσκεται κοντά στο Glemseck 101 και συγκεκριμένα στην ευθεία της αφού πρόκειται για έναν αγώνα dragster 200 μέτρων.

Η Honda, για άλλη μια χρονιά ήταν εκεί και μάλιστα πιο δυναμική από ποτέ, καθώς φέτος γιορτάζει τα 50 χρόνια απ’ τη δημιουργία του CB750. Για να έχει έντονη παρουσία στην εκδήλωση έδωσε αρκετές CB1000R σε διάφορους γνωστούς custom builders ώστε να τις χρησιμοποιήσουν σαν "καμβά" και να δημιουργήσουν ως βάση αυτές μοναδικές custom κατασκευές. Μάλιστα, διοργάνωσε και έναν διαγωνισμό στα μέσα απ’ το κανάλι της στα social media ώστε να αναδειχτεί η πιο όμορφη από αυτές. Νικήτρια αμαδείχθηκε η “Monoposto” που φτιάχτηκε απ’ την Kummich Honda. Με μικρές αλλά εύστοχες αλλαγές, όπως η βαφή με τη διχρωμία και το κλασσικό λογότυπο της Honda, το κομμένο φτερό του εμπρός τροχού και η εξάτμιση που το τελικό της βγαίνει ψηλά κάτω απ’ την ουρά της μοτοσυκλέτας, συνέθεσαν μια μοναδική custom που έκλεψε την παράσταση.

Ωστόσο, στο “πρωτάθλημα” των dragster αγώνων πρωταγωνίστρια ήταν μια άλλη custom, η “Yokozuna” που έφτιαξε ο Alex Polita στο γκαράζ του στην Ιταλία. Οι τροποποιήσεις εδώ ήταν μεγαλύτερες και δεν περιοριζόντουσαν μόνο στη βαφή και στην τοποθέτηση μιας εξάτμισης. Ο Polita επειδή είχε σκοπό να λάβει μέρος με την "Yokozuna” στο “πρωτάθλημα” των dragster, που αποτελούνταν από 16 αγώνες νοκ-ουτ, φρόντισε να “κοντύνει” την τελική μετάδοση της CB1000R αφαιρώντας ένα δόντι απ’ το μπροστά γρανάζι και προσθέτοντας τρία στο πίσω. Επίσης, μεγάλωσε σε μήκος και το ψαλίδι κατα 5cm, ενώ τοποθέτησε κι ένα ζευγάρι slick ελαστικά για καλύτερη πρόσφυση, καταφέρνοντας να φτάσει μέχρι την τρίτη θέση.

Στο "πρωτάθλημα" έλαβαν μέρος κι άλλα γνωστά ονόματα του αγωνιστικού χώρου. Ο Connor Cummins, περισσότερο γνωστός για την συμμετοχή του Isle Of Man TT έτρεξε στην μικρή ευθεία με την CB1000R-adical. Μια custom σχεδιασμένη απο τον Ulfer Jansson, σχεδιαστή της Gannet Design και πρώην παγκόσμιο πρωταθλητή 125cc του 2005.

Στην εκδήλωση βέβαια δεν υπήρχαν μόνο σύγχρονες custom αλλά και παλαιότερα CB750 (δεύτερης γενιάς με 16 βαλβίδες), όπως το Starrider των αδερφών Ben και Lin Ott απ’ το Μοναχό και την επιχείρησή τους Motoism. Το Starrider πέραν απ’ τη scrambler αισθητική που αποπνέει λόγω της επίπεδης σέλας, είναι εφοδιασμένο με Nitro, ώστε να μπορεί να δείξει τα “δόντια” του όταν χρειάζεται στα πιο νέα μοντέλα.

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin