Γενέθλια Honda CB750 στο Glemseck 101

Γιορτάστηκε με βάθρο
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

4/9/2019

Τα τελευταία 14 χρόνια πραγματοποιείται το Glemseck 101 στη Γερμανία. Πρόκειται για μια εκδήλωση που συγκεντρώνει κάθε χρόνο custom builders απ’ όλο τον κόσμο, για να δείξουν της δημιουργίες τους σε μια ατμόσφαιρα που θυμίζει περισσότερο γιορτή της μοτοσυκλέτας και όχι απλά μια έκθεση. Ωστόσο, πέραν απ’ τον διαγωνισμό που ανέδείξε την ομορφότερη custom μοτοσυκλέτα, δεν απουσιάζουν και οι κόντρες. Ο αγώνας πραγματοποιείται στην πίστα που βρίσκεται κοντά στο Glemseck 101 και συγκεκριμένα στην ευθεία της αφού πρόκειται για έναν αγώνα dragster 200 μέτρων.

Η Honda, για άλλη μια χρονιά ήταν εκεί και μάλιστα πιο δυναμική από ποτέ, καθώς φέτος γιορτάζει τα 50 χρόνια απ’ τη δημιουργία του CB750. Για να έχει έντονη παρουσία στην εκδήλωση έδωσε αρκετές CB1000R σε διάφορους γνωστούς custom builders ώστε να τις χρησιμοποιήσουν σαν "καμβά" και να δημιουργήσουν ως βάση αυτές μοναδικές custom κατασκευές. Μάλιστα, διοργάνωσε και έναν διαγωνισμό στα μέσα απ’ το κανάλι της στα social media ώστε να αναδειχτεί η πιο όμορφη από αυτές. Νικήτρια αμαδείχθηκε η “Monoposto” που φτιάχτηκε απ’ την Kummich Honda. Με μικρές αλλά εύστοχες αλλαγές, όπως η βαφή με τη διχρωμία και το κλασσικό λογότυπο της Honda, το κομμένο φτερό του εμπρός τροχού και η εξάτμιση που το τελικό της βγαίνει ψηλά κάτω απ’ την ουρά της μοτοσυκλέτας, συνέθεσαν μια μοναδική custom που έκλεψε την παράσταση.

Ωστόσο, στο “πρωτάθλημα” των dragster αγώνων πρωταγωνίστρια ήταν μια άλλη custom, η “Yokozuna” που έφτιαξε ο Alex Polita στο γκαράζ του στην Ιταλία. Οι τροποποιήσεις εδώ ήταν μεγαλύτερες και δεν περιοριζόντουσαν μόνο στη βαφή και στην τοποθέτηση μιας εξάτμισης. Ο Polita επειδή είχε σκοπό να λάβει μέρος με την "Yokozuna” στο “πρωτάθλημα” των dragster, που αποτελούνταν από 16 αγώνες νοκ-ουτ, φρόντισε να “κοντύνει” την τελική μετάδοση της CB1000R αφαιρώντας ένα δόντι απ’ το μπροστά γρανάζι και προσθέτοντας τρία στο πίσω. Επίσης, μεγάλωσε σε μήκος και το ψαλίδι κατα 5cm, ενώ τοποθέτησε κι ένα ζευγάρι slick ελαστικά για καλύτερη πρόσφυση, καταφέρνοντας να φτάσει μέχρι την τρίτη θέση.

Στο "πρωτάθλημα" έλαβαν μέρος κι άλλα γνωστά ονόματα του αγωνιστικού χώρου. Ο Connor Cummins, περισσότερο γνωστός για την συμμετοχή του Isle Of Man TT έτρεξε στην μικρή ευθεία με την CB1000R-adical. Μια custom σχεδιασμένη απο τον Ulfer Jansson, σχεδιαστή της Gannet Design και πρώην παγκόσμιο πρωταθλητή 125cc του 2005.

Στην εκδήλωση βέβαια δεν υπήρχαν μόνο σύγχρονες custom αλλά και παλαιότερα CB750 (δεύτερης γενιάς με 16 βαλβίδες), όπως το Starrider των αδερφών Ben και Lin Ott απ’ το Μοναχό και την επιχείρησή τους Motoism. Το Starrider πέραν απ’ τη scrambler αισθητική που αποπνέει λόγω της επίπεδης σέλας, είναι εφοδιασμένο με Nitro, ώστε να μπορεί να δείξει τα “δόντια” του όταν χρειάζεται στα πιο νέα μοντέλα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”