Γιατί σκοτωνόμαστε στους δρόμους

Η πικρή αλήθεια
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

29/3/2017

Χθες το πρωί στη βουλή, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή για τον “άδικο χαμό” πέντε νεαρών παιδιών σε τροχαίο ατύχημα στη Θεσσαλονίκη. Με αφορμή αυτό το περιστατικό (της Βουλής και όχι του τροχαίου) έγραψα αυτό το κείμενο:

 

Μετά από δισεκατομμύρια λέξεις και εκατομμύρια άρθρα που έχουν γραφτεί σχετικά με την οδική ασφάλεια, εν τούτοις ο κόσμος συνεχίζει να σκοτώνεται στο δρόμο. Σε κάθε χώρα υπάρχουν “εξειδικευμένοι” επιστήμονες, ειδικές κρατικές επιτροπές “σοφών” και δεκάδες ιδιωτικές οργανώσεις που ασχολούνται με θέματα οδικής ασφάλειας. Οι ποινές για παραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας είναι ΠΟΛΥ αυστηρότερες από εκείνες του ποινικού κώδικα. Παρ΄όλα αυτά, ο κόσμος συνεχίζει να χάνει τη ζωή του στους δρόμους ή να τραυματίζεται βαριά. Γιατί;

 

 

Πρώτον: Οι “ειδικοί” επί θεμάτων οδικής ασφάλειας είναι ΕΝΤΕΛΩΣ άσχετοι!

 

Όλοι αυτοί που βρίσκονται σε οργανισμούς και θέσεις που αφορούν την οδική ασφάλεια είναι άνθρωποι που δεν έχουν κατανοήσει τους βασικούς λόγους που χρησιμοποιούμε αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες για τη μετακίνησή μας. Για τους περισσότερους από αυτούς, ο μόνος λόγος που υπάρχει για να οδηγήσει κάποιος ένα όχημα είναι για να πάει το πρωί στη δουλειά του. Παράμετροι όπως η ελευθερία της μετακίνησης και η ψυχαγωγία είναι έξω από κάθε σκέψη τους. Μάλιστα το ιδανικό για αυτούς θα ήταν να μας έβαζαν όλους σε ένα τρένο (όπως οι ναζί τους αιχμάλωτους για το Νταχάου) και να μας πήγαιναν όπου εκείνοι θέλουν, τις ώρες που θέλουν. Ως αποτέλεσμα αυτού είναι να μην μπορούν (δέχονται) να σχεδιάσουν τίποτα που να ανταποκρίνεται σε ΟΛΕΣ τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ανάγκες του κόσμου, οπότε δεν υπάρχει και πρόβλεψη για το πώς θα γίνονται με ασφάλεια όλες οι υπόλοιπες μετακινήσεις, πέραν του καθημερινού πήγαινε-έλα στη δουλειά. Φυσικά, ακόμα και σε αυτό έχουν αποτύχει παταγωδώς, διότι μαζί με την ανικανότητα αντίληψης της πραγματικότητας, έχουν και ΜΗΔΕΝ γνώσεις σε ότι αφορά τα οχήματα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι επιτροπές και οι οργανισμοί αυτοί, στελεχώνονται από κομματόσκυλα, ευθυνόφοβους δημόσιους υπαλλήλους και φυσικά από ΜΚΟ που ο βασικός στόχος τους είναι να μασάνε κρατικά χρήματα (τους φόρους μας δηλαδή). Η κριτική αυτή για το πλήρως αποτυχημένο έργο τους ΔΕΝ είναι καθόλου σκληρή, διότι οι άνθρωποι αυτοί ευθύνονται ΑΜΕΣΑ για το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων καθημερινά και τα χέρια τους είναι βαμμένα με αίμα από τα νύχια ως τους ώμους.   

Αυτοί είναι οι λόγοι που γίνονται ατυχήματα:

 

Κοινωνική συνείδηση   

Η βασική αιτία των τροχαίων ατυχημάτων οφείλεται στο ποσοστό κοινωνικής συνείδησης των πολιτών κάθε χώρας. Από το πόσο σέβεσαι τη ζωή των συνανθρώπων σου εξαρτώνται άμεσα τα ποσοστά των τροχαίων ατυχημάτων. Χώρες με πολύ υψηλή κοινωνική συνείδηση όπως η Γερμανία και η Ιαπωνία έχουν τα λιγότερα ατυχήματα στους δρόμους, παρά το γεγονός ότι ο μέσος οδηγός κάνει πολλά περισσότερα χιλιόμετρα στους δρόμους από έναν Έλληνα. Όταν σέβεσαι τη ζωή του διπλανού σου δεν οδηγάς πιωμένος, δεν μιλάς στο κινητό, δεν φτιάχνεις επικίνδυνους δρόμους και δεν χρειάζεσαι κανέναν νόμο ή αστυνομικό να σου επιβάλει την κοινή λογική. Όσο πιο παρτάκιας και ατομιστής είναι ένας πολίτης, τόσο αυξάνονται τα ατυχήματα στη χώρα του. Ακούμε και διαβάζουμε διαρκώς για την έλλειψη οδηγικής παιδείας σε αυτή τη χώρα, λες και πρόκειται για κάτι ξεχωριστό από την συνολική έλλειψη παιδείας. Όπως η κυρα-Σούλα πλένει το μπαλκόνι της και δεν την νοιώσει αν περνάει κάποιος από κάτω, έτσι και ο γιος της θα μιλάει στο κινητό, θα παρκάρει σε πεζοδρόμια, θα σφάζει κόκκινα, θα φτιάχνει κακούς δρόμους. Κατά μάνα, κατά κύρη που λέει και η παροιμία. Ο κάθε έλληνας πιστεύει ότι είναι ανώτερος από τους υπόλοιπους και ότι οι δικές του ανάγκες είναι πιο σημαντικές από όλων των υπόλοιπων. Όταν ΑΥΤΟΣ βιάζεται πρέπει να βιάζονται ΟΛΟΙ και όταν ΑΥΤΟΣ γουστάρει να οδηγάει με πέντε στην αριστερή λωρίδα της εθνικής θα πρέπει ΟΛΟΙ να είμαστε πίσω του με το χαμόγελο στα χείλη!

Πρώτα θα δω το μύνημα του γκόμενου και μετά θα κοιτάξω το δρόμο. Άλλωστε με 45km/h πάω... δεν τρέχω-είμαι ασφαλής, το λέει και η τροχαία!

 

Η υπερβολική ταχύτητα δεν σκοτώνει!

Όσο αυξάνεται η ταχύτητα, τόσο πιο μεγάλες είναι οι επιπτώσεις αν συμβεί ένα τροχαίο ατύχημα. Πάνω στη διαστρέβλωση αυτής της πραγματικότητας, οι νομοθέτες, η αστυνομία και φυσικά οι ΜΚΟ έχουν βγάλει… ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ! Με το σύνθημα ότι η υπερβολική ταχύτητα σκοτώνει, έχουν πείσει τον κόσμο ότι αν οδηγάς αργά δεν κινδυνεύεις στους δρόμους και ότι είσαι απόλυτα ασφαλείς. ΨΕΜΑΤΑ. Η πραγματικότητα είναι ότι με ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ταχύτητα κινδυνεύεις και μπορείς να σκοτωθείς. Ένα αυτοκίνητο ζυγίζει από 1500 κιλά έως 2500 κιλά και μια μοτοσυκλέτα ξεκινά από τα 140 κιλά και φτάνει στα 400 κιλά. Όποιος λοιπόν πιστεύει ότι αν πέσει πάνω του 1,5 τόνος σίδερο με 30km/h δεν θα πάθει τίποτα, πολύ ευχαρίστως θα έκανα μια δοκιμή στο κεφάλι του. Το δόγμα ότι η ταχύτητα είναι εκείνο που σκοτώνει τον κόσμο και όχι η ανικανότητα του οδηγού να ελέγξει το όχημα και η αδυναμία του να αναλύσει τις δεδομένες συνθήκες, ευθύνεται 100% για όλα τα θανατηφόρα ατυχήματα με ταχύτητες έως 80km/h, που καθόλου τυχαία είναι πολύ περισσότερα από εκείνα που γίνονται με ταχύτητες άνω των 130km/h. Πάω αργά, άρα μπορώ να μιλάω στο κινητό. Πάω αργά, άρα μπορώ να χαζεύω. Πάω αργά, άρα δεν χρειάζεται να φοράω ζώνη ή κράνος… Η αλήθεια όμως είναι μία και κάθε φορά που μπαίνεις στο αυτοκίνητο ή καβαλάς τη μοτοσυκλέτα σου θα πρέπει να το έχεις διαρκώς στο μυαλό σου: Από τη στιγμή που αρχίσουν να περιστρέφονται οι τροχοί, το όχημα που οδηγάς μπορεί να σκοτώσει κάποιον άλλον ή εσένα ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑ που κινείσαι.    

Πηγαίνοντας τα παιδιά στο σχολείο με 40km/h... δεν τρέχω, είμαι ασφαλής λέμεεεεε!

 

 

Κουτοπόνηροι νομοθέτες και τεμπέληδες αστυνομικοί

 

Οι νόμοι γράφονται και ψηφίζονται από ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, δηλαδή γιατρούς, δικηγόρους, τηλεοπτικούς αστέρες, ποδοσφαιριστές και συγγενικά πρόσωπα πρώην πολιτικών με εξασφαλισμένη την βουλευτική καρέκλα από την ημέρα που γεννήθηκαν. Το κίνητρο τους είναι να τους ψηφίσει ο κόσμος για δύο τετραετίες ώστε να εξασφαλίσουν την βουλευτική σύνταξη για το υπόλοιπο της ζωής τους και να κάνουν ζωάρα μέχρι να πεθάνουν. Έτσι το σκεπτικό των νόμων που φτιάχνουν έχει σκοπό να ικανοποιήσει τον ψηφοφόρο τους. Ο Έλληνας ειδικά λατρεύει τους νόμους που είναι ΠΑΡΑΛΟΓΟΙ σε αυστηρότητα, διότι πιστεύει ότι θα εφαρμοστούν ΜΟΝΟ στους άλλους καθώς ΑΥΤΟΣ είναι τέλειος σε όλα του.  Φυσικά οι παράλογα αυστηροί νόμοι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝ. Ειδικά όταν οι ποινές που προβλέπουν είναι ξεκάθαρα εισπρακτικές (οι πολιτικοί έχουν μόνο το χρήμα στο μυαλό τους), ο δικαστής και ο τροχονόμος έρχεται διαρκώς μπροστά στο δίλλημα να ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ή όχι τη ζωή κάποιου. Έτσι, ξεκινάει η ιστορία με την ΕΠΙΛΕΚΤΗΚΗ και ΤΥΧΑΙΑ εφαρμογή των νόμων που κάνει τους πολίτες να πιστεύουν ότι είναι ΘΕΜΑ ΚΑΚΟΤΥΧΙΑΣ να φας πρόστιμο επειδή μιλάς στο κινητό και ότι μπορείς να κάνεις παζάρια με τον τροχονόμο για το αν μπορεί να σε γράψει για παρκάρισμα, αντί για παραβίαση κόκκινου σηματοδότη!

Άδεια ευθεία με όριο 50km/h. χε, χε, σε μισή ώρα θα έχουμε μαζέψει τις κλήσεις που ζήτησε ο διοικητής...

 

Φυσικά και η τροχαία με τον τρόπο που αστυνομεύει τους δρόμους, μεγεθύνει την αίσθηση στον πολίτη ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η είσπραξη χρημάτων και σε καμία περίπτωση η οδική ασφάλεια. Μια απλή ματιά στις παραβάσεις που βεβαιώνει η τροχαία κάθε χρόνο, αρκεί για να καταβάλουμε ότι δεν τους καίγεται καρφί για τις ζωές μας. Υπερβολική ταχύτητα, αλκοτέστ (τα Σαββατοκύριακα μόνο), κράνος, ζώνες, παρκάρισμα… τέλος! Εκατό χρόνια τώρα αυτές τις παραβάσεις γράφουν και φυσικά τα ατυχήματα ΔΕΝ μειώνονται και ούτε πρόκειται να μειωθούν ποτέ. Ο λόγος που γράφουν ΜΟΝΟ για αυτά είναι γιατί είναι το ευκολότερο που μπορούν να κάνουν και μέσα σε μία ώρα έχουν μαζέψει τον αριθμό προστίμων που τους ζήτησε ο προϊστάμενος τους για να δικαιολογήσουν τα λεφτά τους αυτό το μήνα. Είναι δύσκολο και θέλεις χρόνο να μαζέψεις πρόστιμα και να γράψεις για φθαρμένα-ακατάλληλα ελαστικά, για υπερβολικά αργή οδήγηση στην αριστερή λωρίδα, για καμένα φώτα, για στρώματα και έπιπλα με σπάγκο πάνω σε σχάρες, για μη χρήση φλας, για επικίνδυνη σήμανση έργων από τα συνεργία που υποτίθεται ότι επισκευάζουν τους δρόμους, για σαπουνόνερα στους δρόμους από αποχετεύσεις… Οι δικαιολογία φυσικά είναι ότι Είμαστε λίγοι και κακοπληρωμένοι. Η απάντηση είναι απλή: ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ αν πιστεύεις ότι δεν πληρώνεσαι όσο αξίζεις και τράβα στην οικοδομή να δεις πως βγάζουν οι υπόλοιποι το ψωμί τους.

Σιγά μην σταματήσω στο πορτοκαλί... Full γκάζι θα περάσω τη διασταύρωση.

 

 

Ξέρεις να παρκάρεις; Πέρασες!

Δίπλωμα οδήγησης αυτοκινήτου ή μοτοσυκλέτας έχουν ΜΟΝΟ οι Φιλανδοί και οι Γερμανοί, όλοι οι υπόλοιποι έχουμε κρατικά έγραφα που μας επιτρέπουν να οδηγάμε στο δρόμο. Τόσο τα μαθήματα οδήγησης που κάνουμε, όσο και οι εξετάσεις που δίνουμε για να αποκτήσουμε το δίπλωμα, σε καμία περίπτωση δεν συνδυάζονται με την ικανότητά μας να οδηγούμε. Στη χώρα μας αν μπορέσεις να παρκάρεις χωρίς να κοπανήσεις τα αυτοκίνητα γύρο σου, να κάνεις μια βόλτα στα στενά με 30km/h και να κάνεις οπισθοπορεία (παράνομη σύμφωνα με τον ΚΟΚ!!!!!!!), την επόμενη μέρα είσαι στην εθνική με 120km/h και όποιον πάρει ο χάρος… Προσπέρασμα (το 80% των θανατηφόρων ατυχημάτων στην Ελλάδα…) μαθαίνεις μόνος σου. Έλεγχο του οχήματος σε συνθήκες χαμηλής πρόσφυσης, εκτίμηση απόστασης φρεναρίσματος, οδήγηση με ταχύτητες άνω των 50km/h και άλλες τέτοιες “σαχλαμάρες” δεν χρειάζεται να ξέρεις σύμφωνα με τον σοφό(;) νομοθέτη. Άλλωστε αν “δεν τρέχεις” τί έχεις να φοβηθείς βρε; Όταν κάποια στιγμή κατάφεραν κάποιοι να βάλουν στο τραπέζι της συζήτησης το θέμα ικανότητας των Ελλήνων να οδηγούν, οι πολιτικοί-νομοθέτες  βρήκαν αμέσως τη μαγική λύση! Όχι, δεν πρότειναν εξειδικευμένους χώρους εκπαίδευσης, ούτε άλλαξαν το περιεχόμενο των μαθημάτων και των εξετάσεων. Απλώς αύξησαν τα υποχρεωτικά μαθήματα ώστε να βγάζουν περισσότερα λεφτά οι σχολές οδηγών και έτσι να πάρουν τους ψήφους των μελών τους και να έχουν να λένε σε εμάς τους υπόλοιπους ότι έκαναν και έργο από πάνω!       

Ένα από τα ασφαλέστερα αυτοκίνητα του κόσμου σε σύγκουση με 80km/h... βλέπεις να υπάρχει λόγος να φοράς ζώνη με τόσο μικρή ταχύτητα;

 

Όχι μόνο γκρίνιες και ευχές

Λύσεις υπάρχουν και εφαρμόζονται με απόλυτη επιτυχία. Όταν οι νόμοι και τα πρόστιμα εκλογικευτούν για να σταματήσει το παζάρι και η επιλεκτική εφαρμογή τους και όταν η τροχαία αποφασίσει να βεβαιώνει όλες τις παραβάσεις, μόνο τότε θα βγάλουμε την αστυνομία από τη φωτογραφία με τους δολοφόνους του έθνους. Όταν οι πολιτικοί σταματήσουν να σκέφτονται ψηφοθηρικά και οικονομικά, μόνο τότε θα φύγουν και αυτοί από την φωτογραφία. Όταν οι ΜΚΟ αρχίσουν να βάζουν δικηγόρους, ελέγχοντας νομικά τους πολιτικούς, τους εργολάβους και τις δημόσιες υπηρεσίες για την ποιότητα των έργων τους, μόνο τότε θα φύγουν και αυτοί από το κάδρο των δολοφόνων. Επειδή όμως όλα αυτά απαιτούν στοιχειώδη αξιοπρέπεια, σεβασμό στους συνανθρώπους σου και φυσικά εξειδικευμένες γνώσεις για να τα κάνεις πράξη, όλοι αυτοί η κομπογιαννίτες και μαθητευόμενοι μάγοι της οδικής ασφάλειας θα μας τραγουδάνε το Μπαμπά μην τρέχεις! και το Η Παναγιά μαζί σου! με το φρέσκο αίμα κάθε μέρα να στάζει από τα χέρια τους.

Με ενός λεπτού σιγή στη Βουλή και ο Ιαβέρης στα παράθυρα των καναλιών, αρκούν ώστε οι δρόμοι μας να γίνουν ασφαλέστεροι...  

Εξερεύνηση της Μογγολίας ξεκινώντας από Αθήνα: Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία περιπέτεια ζωής!

Έρχεται στο ΜΟΤΟ ένα επικό ταξίδι
Εξερεύνηση της Μογγολίας ξεκινώντας από Αθήνα: Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία περιπέτεια ζωής!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

28/7/2025

Στον μοτοσυκλετιστικό κόσμο είναι οι Έλληνες που έχουν τα πρωτεία στα ταξίδια με μοτοσυκλέτα κατά αναλογία πληθυσμού και όχι οι Άγγλοι, οι Γερμανοί και οι Ισπανοί. Εντός συνόρων η διαφορά αυτή φαίνεται, ιδιαίτερα σε εμάς που γνωρίζουμε πολύ κόσμο που ταξιδεύει, είτε ζητώντας συμβουλές και προτάσεις διαδρομών πριν, είτε όπως σε αυτή την περίπτωση, ερχόμαστε να θαυμάσουμε και εμείς ως θεατές την επική περιπέτεια τριών αναβατών που δεν έφτασαν απλά στην Μογγολία, αλλά πέρασαν μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα στις Στέπες, εξερευνώντας την άγνωστη και αμόλυντη, ακόμη και τώρα, χώρα.

Εμείς οι Έλληνες ταξιδεύουμε, είτε αεροπορικώς, είτε οδικώς, το χαρακτηριστικό μας είναι πως ταξιδεύουμε και γνωρίζουμε άλλους λαούς. Και το κάνουμε κατά μεγαλύτερη αναλογία από εκείνο που κάνουν οι φίλοι μας μοτοσυκλετιστές σε άλλες χώρες. Για εμάς εδώ είναι πιο εύκολο να βρεις απευθείας εκείνον που θα σου δώσει οδηγίες για διαδρομές για οποιαδήποτε μακρινή χώρα, να φτάσεις δηλαδή στον άνθρωπο που έχει ήδη κάνει ένα ταξίδι αντίστοιχο με εκείνο που ονειρεύεσαι εσύ. Αυτό δεν είναι κακό, σε έναν κόσμο που τα πάντα έχουν εξερευνηθεί και δεν υπάρχει η έννοια «καρφώνω την σημαία μου», τα ταξίδια γίνονται πρώτα για ανακάλυψη των εσωτερικού κόσμου, κι έπειτα για όλους τους άλλους λόγους. Σε έναν τέτοιο κόσμο είναι δύσκολο να βρεις τον άγνωστο δρόμο, πόσο μάλλον να ανοίξεις τον δρόμο.

Κι όμως: Τρεις φίλοι, με αφετηρία την Αθήνα, πέρασαν από μέρη που έχουν «ταξιδευτεί» και άλλα λιγότερα ταξιδεμένα και δεν αντιμετώπισαν την Μογγολία σαν τον τερματικό σταθμό της αναστροφής. Η διαφορά τους είναι πως έμειναν εκεί, περνώντας χρόνο, δηλαδή γράφοντας χιλιόμετρα, που είναι και ο μόνος τρόπος να μιλήσεις με έναν δεύτερο κάτοικο και όχι μόνο με έναν!

Στην πιο αραιοκατοικημένη χώρα του κόσμου, θα μπορούσες να πεις πως είτε κάνεις εκατό, είτε χίλια χιλιόμετρα, έχεις δει το τοπίο. Η πραγματικότητα είναι πως το τοπίο το βλέπεις και από τον υπολογιστή σου, η περιήγηση και η εξερεύνηση σε εκείνα τα χώματα είναι που κάνει την διαφορά με τους υπόλοιπους ταξιδευτές!

Ο τρόπος που θα αντιμετωπίσεις ένα σπασμένο πόδι και βλάβες μοτοσυκλέτας όταν δεν μπορείς να αποκτήσεις πρόσβαση σε οποιαδήποτε βοήθεια, είναι που θα αλλάξουν και θα διαμορφώσουν χαρακτήρες, θα εμπλουτίσουν την ιστορία και τέλος θα παραδειγματίσουν και θα εμπνεύσουν τους υπόλοιπους!

Γνωρίσαμε στο MOTO την παρέα των τριών φίλων, όλοι τους ξεχωριστοί και όλοι τους με διαφορετικό υπόβαθρο, πριν την αναχώρησή τους. Είδαμε πως κανείς δεν είχε την πολυτέλεια χρόνου που απαιτεί ένα τέτοιο ταξίδι, η διάθεση ήταν να το χαρούν οι ίδιοι και να μάθουν τους τόπους μέσα από αυτό, ούτε να βγάλουν φωτογραφίες ή video, ούτε να βρουν χορηγούς. ‘Ολα αυτά από μόνα τους, κάνουν το ταξίδι αυτό λίγο διαφορετικό από όλα όσα έχουμε δει τελευταία. Διαποτίζεται από μία αγνότητα άλλης εποχής και φέρνει τον αναγνώστη πιο κοντά στο να ταυτιστεί μαζί τους και να εμπνευστεί για το δικό του ταξίδι!

Εξερεύνηση της Μογγολίας ξεκινώντας από Αθήνα: Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία περιπέτεια ζωής!

Οι κεντρικοί μας ήρωες είναι ο Γιάννης 65 ετών, που μόλις έχει βγει στην σύνταξη, δηλαδή στην δεύτερη εφηβεία για εμάς τους μοτοσυκλετιστές που μας αρέσουν τα ταξίδια Κεντρικοί ήρωες, με τους άλλους δύο να είναι νεότεροι και να αφήνουν πίσω εταιρείες και οικογένειες.

Ο Δημήτρης, 55 ετών είναι ο μικρότερος της παρέας και εκείνος που θα τραβήξει και τα περισσότερα στο ταξίδι βέβαια.

Πρώτο βήμα πριν το ταξίδι ήταν να γνωριστούν οι τρεις τους με τον τρόπο που απαιτεί η περίσταση, δηλαδή οδηγώντας μαζί. Είχε προηγηθεί η αρχική γνωριμία στην Γραμμένη Οξυά στο σπίτι του Γιάννη. Όμως όλοι καλά τα λένε καθισμένοι στις καρέκλες, όταν καθίσεις στις σέλες πολλά αλλάζουν. Για αυτό τον λόγο οργάνωσαν ένα ταξίδι γνωριμίας στην Αλβανία που ταυτόχρονα ήταν και η τελική δοκιμή του εξοπλισμού και των μετατροπών στις μοτοσυκλέτες.

Ήταν επίσης και το σημείο που ο Νίκος, 58 ετών, κατάλαβε πως το αστείο για την αξιοπιστία του GS θα κρατήσει μέχρι την επιστροφή, δεν είναι για να σπάσει ο πάγος των πρώτων ημερών, ούτε θα σταματήσει φτάνοντας στην Μογγολία. Θα διαρκέσει μέχρι την επιστροφή!

Εξερεύνηση της Μογγολίας ξεκινώντας από Αθήνα: Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία περιπέτεια ζωής!

Οι άλλοι ήρωες της ιστορίας αυτής είναι λοιπόν δύο Triumph Tiger 900 Rally Pro με πλούσιο εξοπλισμό και ένα BMW R1250GS. Ο εξοπλισμός είναι απαραίτητος καθώς αν θες να διασχίσεις τις Στέπες της Μογγολίας θα χρειαστεί να κατασκηνώσεις στην μέση του πουθενά του χάρτη, κυριολεκτικά και εκτός από προμήθειες να έχεις και βενζίνη, μπόλικη γιατί δεν θα βρεις βενζινάδικο κανονικό σε ακτίνα εκατοντάδων χιλιομέτρων. Η ασφαλής μεταφορά μπόλικης βενζίνης ήταν μία σπαζοκεφαλιά που έπρεπε να λυθεί επί ελληνικού εδάφους και να δοκιμαστεί.

Οι τρεις ταξιδιώτες πέρασαν περίπου από τα μέρη του φετινού MEGA TEST ON-OFF, έφυγαν από Πειραιά που είναι ο ταχύτερος τρόπος για απέναντι, και από Γεωργία μπήκαν Ρωσία, Καζακστάν κάνοντας ήδη μέχρι την Μογγολία μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα.

Εξερεύνηση της Μογγολίας ξεκινώντας από Αθήνα: Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία περιπέτεια ζωής!
Πολλές αλλαγές που χρειάζονται για την μεταφορά μπόλικης βενζίνης και εκστρατευτικού εξοπλισμού

Έχοντας πλέον επιστρέψει στην Ελλάδα, και περάσει πολλές ατυχίες ακόμη και τραυματισμούς, αλλά πετυχαίνοντας πλήρως τον στόχο, να εξερευνήσουν δηλαδή την χώρα, μας φέρνουν ένα ταξίδι ξεχωριστό και μοναδικό. Ένα ταξίδι που έχει ήδη γίνει, έχει ολοκληρωθεί, δεν ψάχνει για χορηγούς, κι έχει μόνο ένα στόχο: Να εμπνεύσει ακόμη περισσότερους για να συνεχίσει αυτή η χώρα, σιωπηλά, να κρατά τα σκήπτρα στην αναλογία των μοτοσυκλετών που ταξιδεύουν εκτός συνόρων.

Δύο Triumph και ένα BMW σε μία μεγάλη περιπέτεια, χιλιάδων χιλιομέτρων, πολλών συνόρων και αμέτρητων λίτρων βενζίνης!