Honda: Ηλεκτρονικά ελεγχόμενη μανέτα συμπλέκτη

Η ολοκλήρωση της τεχνολογίας ride by wire
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

9/6/2021

Η Honda έχει ήδη στην παραγωγή το κιβώτιο διπλού συμπλέκτη DCT, το οποίος όπως γνωρίζουμε διαθέτει δύο ηλεκτρονικά ελεγχόμενους συμπλέκτες που συνεργάζονται μεταξύ τους για την ομαλή εκκίνηση από στάση και φυσικά για τις αλλαγές των σχέσεων εν κινήσει. Επίσης στο παρελθόν η Honda έχει φτιάξει κάθε είδους αυτόματο ή αυτοματοποιημένο κιβώτιο ταχυτήτων και το τελευταίο πράγμα που θα περίμεναμε να δούμε είναι να ξοδεύει χρόνο και χρήμα για την εξέλιξη μιας ηλεκτρονικής μανέτας συμπλέκτη που ουσιαστικά θα κάνει την ίδια δουλειά που κάνουν οι συμπλέκτες του DCT, απλώς εδώ θα υπάρχει μανέτα συμπλέκτη όπου ο αναβάτης θα μπορεί να χειρίζεται το πατινάρισμα των δίσκων του συμπλέκτη όποτε το επιθυμεί.

Η ιδέα για έναν ηλεκτρονικά ελεγχόμενο συμπλέκτη με κανονική μανέτα θα είχε νόημα τα προηγούμενα χρόνια, όπου στους μεγάλου κυβισμού κινητήρες χρειαζόσουν πολύ σκληρά ελατήρια πίεσης των δίσκων του συμπλέκτη για να ελέγξεις αποτελεσματικά τη ροπή τους. Τα σκληρά ελατήρια όμως έκαναν πολύ σκληρή και την μανέτα, οπότε τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκαν οι μονόδρομοι υποβοηθούμενοι συμπλέκτες, όπου όταν ο κινητήρας ανεβάζει στροφές πιέζουν τους δίσκους και έτσι μπόρεσαν οι κατασκευαστές να χρησιμοποιήσουν μαλακότερα ελατήρια και να αποκτήσουν οι μανέτες του συμπλέκτη αντίστοιχα ελαφρύτερη αίσθηση.

Τότε που αποσκοπεί η καινούρια ride by wire μανέτα συμπλέκτη για την οποία κατέθεσε τις σχετικές πατέντες η Honda;

Πιθανόν η απάντηση βρίσκεται στις εκκινήσεις των αγώνων!

 

Αυτή τη στιγμή οι αγωνιστικές μοτοσυκλέτες δρόμου και motocross διαθέτουν κάποιου είδους launch control, τα οποία όμως αφήνουν τον χειρισμό του συμπλέκτη στον αναβάτη. Δηλαδή ελέγχουν τις στροφές του κινητήρα, ελέγχουν τις σούζες και το σπινάρισμα του πίσω τροχού, αλλά η διαδικασία αποσύμπλεξης είναι καθαρά ευθύνη του αναβάτη. Αυτό σημαίνει πως κάθε εκκίνηση που κάνεις με το launch control ενεργοποιημένο μπορεί να διαφέρει αρκετά από την προηγούμενη και όπως έχουμε δει πολλές φορές στα MotoGP, ούτε οι κορυφαίοι αναβάτες του κόσμου δεν καταφέρνουν να κάνουν σταθερά καλές εκκινήσεις.

Με τον ride by wire συμπλέκτη, η αποσύμπλεξη είναι πλέον ευθύνη της κεντρική μονάδας και έχει τον απόλυτο έλεγχο της εκκίνησης, εξασφαλίζοντας πως όλες οι εκκινήσεις που θα κάνεις θα είναι όσο καλύτερες γίνεται.

 

Μπορεί να είναι μια περιττή και περίπλοκη τεχνολογία ή απλώς ένα gudget για εμάς τους απλούς μοτοσυκλετιστές, όμως για εκείνους που βρίσκονται στη σκάρα της εκκίνησης ενός αγώνα και η ψυχολογική ένταση είναι στα κόκκινα, η εξασφάλιση μιας καλής εκκίνησης έχει τεράστια αξία…

     

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: