Honda μοτοποδήλατο καίει μόνο μεθάνιο – Ολλανδικό DIY – [VIDEO]

Ολλανδός μηχανολόγος σε αναζήτηση ανεξαρτησίας
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/8/2021

Ο Gijs Schalkx δημιουργήσε το “Sloot Motor” όπως το αποκαλεί ο ίδιος που σε ελεύθερη μετάφραση θα μπορούσε να σημαίνει μοτοσυκλέτα για το χαντάκι ή μοτοσυκλέτα από το χαντάκι. Το τελευταίο δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα, από την στιγμή που το καύσιμο του “Sloot Motor” προέρχεται χαντάκι από την γειτονιά του Gijs, στα όρια μίας μικρής λίμνης.

Πάνω σε ένα Honda μοτοποδήλατο με τον δημοφιλή βενζινοκινητήρα GX160 που μπορεί να βρει κανείς να χρησιμοποιείται σε μεγάλο εύρος εφαρμογών από γεννήτριες και αντλίες μέχρι κάθε λογής μηχανήματα, ο Gijs προσάρμοσε ένα μπαλόνι και το συνέδεσε με το φιλτροκούτι από όπου διαχέεται στον θάλαμο καύσης. Το σχέδιο του είναι απόλυτα απλό και στηρίζεται στο γεγονός των μικρών και περιορισμένων αναγκών του. Με διαφορά πίεσης που δημιουργείται από τον κλειστό θάλαμο μέσα στο οποίο έχει τοποθετήσει το μπαλόνι, οδηγεί χωρίς πολύπλοκο κύκλωμα τροφοδοσίας το μεθάνιο στο προσαρμοσμένο για τον σκοπό φιλτροκούτι.

Το ακόμη πιο ωραίο όμως, είναι από πού προμηθεύεται ο Schalkx το μεθάνιο. Έχει φτιάξει ένα σταθμό ανεφοδιασμού που το ονομάζει “plompstation” μέσα στην λίμνη της γειτονιάς του, πράγμα εξαιρετικά συνηθισμένο στην Ολλανδία, να έχει κάθε γειτονιά πρόσβαση σε λίμνη ή γενικά σε νερό. Από εκεί οδηγεί το μεθάνιο με τρόμπα χειρός στο μπαλόνι και με αυξάνοντας την πίεση εξωτερικά του μπαλονιού, το στέλνει και στο φιλτροκούτι.

Πρόκειται για το πρώτο ακόμη στάδιο της διαδικασίας που έχει επινοήσει ο Gijs Schalkx και σε αυτό το στάδιο χρειάζεται αρκετές ώρες για να πάρει μεθάνιο αρκετό να γεμίσει το μπαλόνι που κι αυτό με την σειρά του δεν τον πάει μακριά, μόλις 12 χιλιόμετρα. Που σημαίνει πως αν δεν ήταν μοτοποδήλατο το όχημα που προσάρμοσε, ο Gijs περισσότερο θα περίμενε παρά θα οδηγούσε. Ακόμη κι έτσι βέβαια ένας ηλεκτροκινητήρας και μία απλή συστοιχία θα τον πήγαιναν μακρύτερα με πολύ λιγότερο κόπο, ωστόσο όλα αυτά ο Gijs τα κάνει όχι γιατί ψάχνει να βρει μία πακτική εναλλακτική λύση, αλλά γιατί θέλει να είναι τελείως ανεξάρτητος και αυτό περιλαμβάνει και την σύνδεση με το ρεύμα. Ιδιαίτερα όταν πρέπει να τροφοδοτήσει μπαταρίες με ακριβά υλικά που έχουν ταξιδέψει από πολύ μακριά κάνοντας πολύ κακό στο περιβάλλον μόνο για να παραχθούν, πόσο μάλλον για να γεμίσουν κιόλας. Και σε αυτό δεν έχει άδικο. Από εκεί και πέρα, κανείς δεν θα ήθελε να μπει στην ίδια διαδικασία με τον Gijs και σε κάθε περίπτωση είναι μία εφαρμογή που εκφράζει τον ίδιο και την δημιουργικότητά του σε συνδυασμό με τον χρόνο που ήθελε να επενδύσει σε αυτή. Όπως και το να φτιάξει το δικό του “micro-site” που φιλοξενεί το παρακάτω video και ξεκινά λέγοντας πως η Γη είναι ένα διαστημόπλοιο που δεν το διαχειριζόμαστε όπως θα έπρεπε, τα λόγια δηλαδή του αρχιτέκτονα, στοχαστή, σχεδιαστή και ερευνητή, Richard Buckminster Fuller.

Δείτε το VIDEO:

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: