Η επιστροφή των δίχρονων κινητήρων στους αγώνες

Το συνέδριο της F1 που μπορεί να μας γλιτώσει
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

13/1/2020

Όλη η ιστορία που αφορά την επιστροφή των δίχρονων κινητήρων ξεκίνησε τον Νοέμβριο. Ο τεχνικός διευθυντής της Formula 1 κύριος Pat Symonds, μιλώντας στο συνέδριο του  Motorsport Industry Association's Energy-Efficient Motorsport, ξεκαθάρισε πως η απόφαση που πήραν ώστε τα αυτοκίνητα της F1 να έχουν μηδενικές εκπομπές ρύπων έως το 2030, θα επιβάλλει ριζικές αλλαγές στους κινητήρες τους. Συμπλήρωσε δε, πως η επόμενη γενιά τετράχρονων κινητήρων  της F1 θα είναι πιθανόν και οι τελευταίοι. Με το πρωτάθλημα της FormulaE να έχει ήδη εξασφαλίσει τηλεοπτική προβολή, αλλά και οικονομική υποστήριξη από μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες (βλ. Audi) το μυαλό μας πάει αμέσως στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα σωστά; Κι όμως όχι! Όπως ξέρουμε, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα όχι μόνο δεν αποτελούν λύση για την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά αντιθέτως θα το καταστρέψουν μια ώρα γρηγορότερα! Πρόκειται για τη μεγαλύτερη οικολογική απάτη που προωθούν λυσσαλέα οι πολιτικοί, είτε από την πραγματική πίεση που δέχονται οι οικονομίες τους λόγω της μείωσης των αποθεμάτων ορυκτών καυσίμων, είτε από καθαρή βλακεία. Πάνω σε αυτή την βλακεία και ασχετοσύνη των πολιτικών περί οικολογίας και ηλεκτρικών οχημάτων πάτησαν οι άνθρωποι της F1 για να σώσουν τον κινητήρα εσωτερικής καύσης. Το κλειδί είναι πως έβαλαν ως στόχο τα αυτοκίνητα της F1 να έχουν σχεδόν μηδενικό αποτύπωμα CO2 και όχι απλώς να έχουν μηδενικές εκπομπές ρύπων CO2. Αυτή η  διαφορά μεταξύ μηδενικού αποτυπώματος και μηδενικής εκπομπής ρύπων την καταλαβαίνουν ΜΟΝΟ όσοι είναι πραγματικοί οικολόγοι και όχι ψευτο-οικολόγοι. Έτσι έχοντας απόλυτα επιστημονικά τεκμηριωμένα στοιχεία πως τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα έχουν το διπλάσιο αποτύπωμα CO2 σε σχέση με τα σημερινά  υβριδικά (με τετράχρονο κινητήρα) αυτοκίνητα της F1 (λόγω των εκπομπών ρύπων που παράγονται κατά την διαδικασία κατασκευής των μπαταριών τους) ο κύριος Pat Symonds είπε πως τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα δεν πρόκειται να αποτελέσουν λύση για την επίτευξη του στόχους τους.

Μια ρεαλιστική λύση είναι η δημιουργία μιας νέας γενιάς κινητήρων εσωτερικής καύσης μεν, αλλά όχι συμβατικών ορυκτών καυσίμων. Τα καύσιμα αυτά (έφερε ως παράδειγμα το υδρογόνο, αλλά κι αυτό έχει εκ φύσεως σοβαρότατα προβλήματα παραγωγής και αποθήκευσης) θα είναι εργαστηριακά κατασκευασμένα (συνθετικά) και θα μπορούσαν να προσφέρουν την απαραίτητη λίπανση στους δίχρονους κινητήρες χωρίς να παράγουν κατάλοιπα καύσης όπως τα σημερινά διχρονόλαδα. Έτσι κι αλλιώς η αξιοπιστία δεν είναι προτεραιότητα στους αγώνες της F1 και το κόστος ενός δίχρονου είναι απείρως φτηνότερο από ενός τετράχρονου με πνευματικές βαλβίδες. Γιατί δίχρονοι αντί για τετράχρονοι; Διότι με τα μισά κυβικά παράγουν διπλάσιους ίππους (παράγουν έργο σε κάθε κίνηση του εμβόλου προς τα κάτω) οπότε θεωρητικά θα πετύχουν υψηλές επιδόσεις χωρίς να ξεπεράσουν τα επίπεδα κατανάλωσης καυσίμου των σημερινών V6 biturbo των 1600 κυβικών. Για την Formula 1 οι δίχρονοι κινητήρες θα είναι κάτι εντελώς πρωτόγνωρο, όμως αν δούμε να συμβαίνει κάτι αντίστοιχο στα MotoGP (να ξαναγίνουν δηλαδή GP 500) θα είναι μια... επιστροφή στο μέλλον. Βέβαια το πόσο εύκολα θα χωράνε μέσα σε μια μοτοσυκλέτα όλα τα παρελκόμενα που θα χρειάζονται οι νέοι δίχρονοι κινητήρες μένει να απαντηθεί. Σε κάθε περίπτωση θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε, αν η πραγματική επιστήμη θα καταφέρει να μειώσει το αποτύπωμα CO2 των οχημάτων ή αν η προπαγάνδα των ψευτο-οικολόγων και των πολιτικών επιβάλλουν δια νόμου τα ρυπογόνα ηλεκτρικά οχήματα.      


 

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: