Η Michelin κατασκεύαζει το πρώτο δικό της εργοστάσιο ανακύκλωσης υλικών

Θα είναι το πλέον εξελιγμένο στον τομέα του
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/2/2021

Με τους καλύτερους του κόσμου στον τομέα της ανακύκλωσης, τους Σουηδούς της εταιρείας Enviro, συνεργάζεται η Michelin κατασκευάζοντας ένα υπερσύγχρονο εργοστάσιο ανακύκλωσης ελαστικών στην Χιλή. Πρόκειται για ένα εγχείρημα που αν αποδειχτεί στην πράξη τόσο αποδοτικό όσο είναι στα χαρτιά, τότε θα μιλάμε για νέο επίπεδο στην ανακύκλωση των ελαστικών.

Διότι η ανακύκλωση των ελαστικών δεν είναι κάτι καινούριο και γίνεται με πάρα πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Από την επαναχρησιμοποίηση των ελαστικών, μέχρι την χρήση τους στον εμπλουτισμό της ασφάλτου σε ορισμένες χώρες. Το εργοστάσιο που έχει σχεδιάσει η Enviro και θα πληρώσει με τριάντα εκατομμύρια δολάρια η Michelin διαφέρει γιατί ανακτά το 100% των υλικών του ελαστικού, χρησιμοποιώντας τα ως πρώτες ύλες σε νέα ελαστικά. Πιο συγκεκριμένα το 10% θα γίνεται ενέργεια για την τροφοδοσία του εργοστασίου αλλά το 90% που περισσεύει θα καταλήγει ολόκληρο στην γραμμή παραγωγής. Κι αυτό θα είναι εφικτό καθώς η επιτυχία του νέου εργοστασίου έρχεται με την διάσπαση της γόμας για την εξαγωγή της αιθάλης, του τεχνητού άνθρακα που αποτελεί βασικό συστατικό για πολλά ελαστικά αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών.

Υπολογίζεται πως στην Χιλή και στην Λ. Αμερική γενικότερα, το 60% των ελαστικών που πωλούνται περιέχουν τα βασικά συστατικά που μπορεί να επεξεργαστεί το νέο εργοστάσιο. Το ατσάλινο νήμα του σκελετού, παράγωγα πετρελαίου με την διαδικασία της πυρόλυσης και αρκετά ακόμη προϊόντα θα εξάγονται από τα χρησιμοποιημένα ελαστικά.

Το πρόβλημα βέβαια, το μεγάλο αγκάθι της ανακύκλωσης υλικών και ο λόγος που μέχρι τώρα δεν υπάρχει διαδικασία που να είναι πράγματι κερδοφόρα και να μην απαιτεί την συνεχή χρηματοδότηση, είναι η μεταφορά της πρώτης ύλης στο εργοστάσιο. Κι αυτό γιατί ο προμηθευτής είναι τα βουλκανιζατέρ, τα συνεργεία αλλά και ιδιώτες όλης της χώρας. Μαζική μεταφορά δεν μπορεί να γίνει, πρέπει να υπάρχει πρώτα συλλογή. Το εργοστάσιο αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2023 και θα έχει δυναμική 30.000 μετρικών τόνων, μέχρι τότε το πλάνο είναι να υπάρχει ένας εθνικός συντονισμός για την συλλογή των παλαιών ελαστικών. Τα ανακυκλωμένα υλικά δεν θα καταλήγουν μόνο στην γραμμή παραγωγής νέων ελαστικών, στην πράξη αυτός ο τομέας θα απορροφήσει τις λιγότερες ποσότητες.

Το νέο εργοστάσιο ανακύκλωσης θα τροφοδοτεί γενικά μεγαλύτερο κομμάτι της βιομηχανίας, όπως για παράδειγμα τον τομέα των μονωτικών υλικών για οικοδομές, ιμάντες μεταφοράς κτλ ενώ αποτελεί τμήμα μίας μεγαλύτερης δέσμευσης του γκρουπ Michelin για επενδύσεις στην περιοχή. Κι αυτό είναι το κλειδί της υπόθεσης, καθώς η ανακύκλωση σπάνια είναι βιώσιμη επιχειρηματικά παρά μόνο αν γίνεται με τον σωστό τρόπο. Η Σουηδία είναι ίσως η μόνη που μπορεί να ισχυριστεί πως έχει τον τρόπο να κάνει τα παραπάνω και το γεγονός πως η Michelin επενδύει στην εξέλιξη της υπάρχουσας τεχνολογίας και δεν φτιάχνει ένα εργοστάσιο απλά για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή, είναι τα δείγματα πως βλέπουμε ένα παράδειγμα προς την σωστή κατεύθυνση. Η ανακύκλωση, κυρίως του πλαστικού που ο κόσμος είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένος, είχε πρόσφατα ένα μεγάλο πισωγύρισμα με την στροφή που έκανε η Κίνα και έδειξε πως χρειάζεται να αλλάξει ολότελα το μοντέλο διαχείρισης για να είναι μία βιώσιμη λύση. Το νέο εργοστάσιο της Michelin στοχεύει από την πρώτη στιγμή προς αυτή την κατεύθυνση.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”