Η παράξενη ιστορία μιας πορτοκαλί Honda CB 750

Την αποκαλούν “The Orange Bike” και έγινε διάσημη κατά λάθος!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

29/5/2020

Είναι βέβαιο πως κάθε Honda CB 750 έχει πλέον μια ενδιαφέρουσα ιστορία να μας διηγηθεί, όπως άλλωστε κάθε μοτοσυκλέτα που έχει επιβιώσει μετά από 30, 40, 50 ή και περισσότερα χρόνια. Όμως η πορτοκαλί CB 750 που βλέπετε σε αυτές τις φωτογραφίες έγινε διάσημη… κατά λάθος. Το λάθος αυτό έγινε το 1978 από τη μεταφορική εταιρεία που είχε αναλάβει να παραδώσει έναν μεταχειρισμένο κινητήρα από CB 750 K2 (1971) στο συνεργείο και ταυτόχρονα αγωνιστική ομάδα του Rev Jim στην Φλόριντα των ΗΠΑ.

Για άγνωστους λόγους, ο κινητήρας αυτός έφτασε τελικά στον προορισμό του δύο ολόκληρα χρόνια μετά! Όταν τον παρέλαβε τελικά ο Rev Jim κάποια στιγμή μέσα στο 1980, η αγωνιστική του ομάδα χρησιμοποιούσε κινητήρες της Harley Davidson για να συμμετέχει σε αγώνες dragster και να διεκδικεί ρεκόρ υψηλής ταχύτητας στο Bonneville. Έτσι μη έχοντας τι να κάνει πια τον κινητήρα, τον αποθήκευσε σε μια γωνία του μαγαζιού του μέσα στο κουτί του.

Τα χρόνια πέρναγαν και ο τετρακύλινδρος κινητήρας είχε ξεχαστεί απ’ όλους, μέχρι να έρθει το σωτήριο έτος 2010, όπου οι συντελεστές της εκπομπής Café Racer TV του Discovery Channel επισκέφτηκαν την επιχείρηση του Rev Jim και κουβέντα στην κουβέντα του πρότειναν να χρηματοδοτήσουν την κατασκευή μια μοτοσυκλέτας με αυτόν τον κινητήρα και να προβάλουν την ιστορία στην εκπομπή τους. Έτσι ο Rev Jim και ο γιος του άρχισαν να ψάχνουν για ένα πλαίσιο Honda CB 750 στις μάντρες “ανακύκλωσης” της Φλόριντα, που να έχει όμως χαρτιά. Βρήκαν ένα σάπιο και κράτησαν τον αριθμό πλαισίου και όσα κομμάτια δεν ήταν για πέταμα.

Μετά από αρκετό κόψιμο και ράψιμο, έφτιαξαν ένα πλαίσιο και ένα υποπλαίσιο, με ψαλίδι από Kawasaki KZ600 του 2002, που μπορούσε να βγάλει νόμιμα πινακίδα κυκλοφορίας. Ούτε όμως ο κινητήρας έμεινε νορμάλ. Η RC (Russ Collins) Engineering ανέβασε τον κυβισμό στα 836cc και η εταιρεία Cobra έφτιαξε έναν νέο “άγριο” εκκεντροφόρο. Η τροφοδοσία γίνεται με μια τετράδα καρμπιρατέρ Keihin CR και η καλωδίωση είναι όλη καινούρια. Όμως η ενδιαφέρουσα ιστορία της πορτοκαλί μοτοσυκλέτας δεν σταματά εδώ. Ίσα-ίσα που τότε ξεκίνησε η αγωνιστική της καριέρα! Η αγωνιστική της καριέρα  ξεκίνησε από τον αγώνα dragster του Valdosta Drags, στα χέρια του 11 φορές πρωταθλητή Ricky Gadson. Ακολούθησε η συμμετοχή της στο Bonneville όπου έκανε επίσημο ρεκόρ ταχύτητας στην κατηγορία 1000MCF της ΑΜΑ (American Motorcycle Association). Επίσης έχει κερδίσει δύο φορές το έπαθλο για την καλύτερη café racer στο διαγωνισμό RATSHOLE Bike Show, μία στην Daytona και μία στο Leesburg.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 10ο - Το ταξίδι των 20.000 χλμ. έφτασε στο τέλος του [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 Μόντρεαλ μέσω... Νέας Υόρκης!
SYM Arctic Route 2025 Κωνσταντίνος Μητσάκης
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

30/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 ολοκληρώθηκε, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να διανύουν συνολικά 20.000 χιλιόμετρα.

Η επιστροφή για τον Μητσάκη και το ADXTG 400 ξεκίνησε από τα βορειοδυτικά της Βόρειας Αμερικής και το Deadhorse / Prudhoe Bay της Αλάσκας, με κατεύθυνση προς την ανατολική άκρη της ηπείρου. Στο φινάλε, η διαδρομή επιφύλασσε μια απρόσμενη αλλά συμβολική παράκαμψη στη Νέα Υόρκη, πριν το ταξίδι ολοκληρωθεί στο Μόντρεαλ.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την τελευταία του ανταπόκριση:

"Προσεγγίζοντας το ηλιόλουστο Τορόντο, το κοντέρ του SYM ADXTG 400 είχε καταγράψει 18.250 απροβλημάτιστα χιλιόμετρα. Η βόλτα γνωριμίας με το  κοσμοπολίτικο κέντρο του Καναδά μού αποκάλυψε μια πόλη με υψηλά στάνταρ διαβίωσης και μοντέρνο αστικό τοπίο, η οποία δικαίως κατέχει μια ξεχωριστή θέση στο χάρτη των πόλεων του κόσμου. Παράλληλα, στο προάστιο Hamilton βρέθηκα στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το τρίτο που λειτουργεί στον Καναδά), ενώ δεν παρέλειψα να επισκεφθώ τους κοντινούς καταρράχτες του Νιαγάρα και να θαυμάσω ένα ανυπέρβλητο θαύμα της φύσης…

Και μετά το Τορόντο, τι κάνω; Η λογική “έδειχνε” το φινάλε του ταξιδιού στο Μόντρεαλ (540 χλμ.), αλλά το συναίσθημα με “έσπρωχνε” αλλού! Πού; Μα φυσικά στην παγκόσμια Νέα Υόρκη (690 χλμ.)! Εκεί ποθούσα να γράψω τον επίλογο του βορειοαμερικανικού ταξιδιού μου: από τα δάση των κωνοφόρων της Αλάσκας, ήθελα διακαώς να περπατήσω στα “δάση” των ουρανοξυστών της Νέας Υόρκης! Και τελικά, χωρίς δεύτερη σκέψη, πάτησα μίζα και ξεκίνησα με προορισμό την high-tech αμερικανική μεγαλούπολη. Εκεί θα “έκοβα” το photo-finish του SYM ARCTIC ROUTE 2025… 

Ώρες αργότερα, “Welcome to New York”! Οδηγώντας με δέος το SYM ADXTG 400 στους δρόμους της άκρως προκλητικής και τολμηρής αμερικανικής mega city, έπιασα τον εαυτό μου να συμπεριφέρεται σαν ένα χωριατόπουλο που μόλις έχει πρωτοέρθει στη μεγάλη πόλη. Έχοντας το κεφάλι διαρκώς στραμμένο ψηλά, εύγλωττη ήταν η απορία μου για το πόσο ψηλά μπορούν να φτάσουν, όχι μόνο οι ουρανοξύστες αυτής της πόλης αλλά και τα όρια της ανθρώπινης δύναμης. Εδώ, η πραγματικότητα ξεπερνούσε κατά πολύ τη φαντασία…

Η εκκεντρική Νέα Υόρκη είναι αναμφίβολα μια παγκόσμια μητρόπολη που κρατά τα σκήπτρα της οικουμένης και ασκεί στους επισκέπτες της μια παράξενη όσο και ανεξήγητη γοητεία -αυτό το ένιωσα κι εγώ! Σίγουρα δεν συγκρίνεται με καμία άλλη πόλη στον κόσμο και το αστικό της σκηνικό συνθέτει την ταυτότητα μιας άκρως συναρπαστικής μεγαλούπολης: Broadway, 5th Avenue, Wall Street, Times Square, Central Park, Empire State, Bronx, Manhattan, Columbus Circle, Rockefeller Center… Κι εγώ, ο δίτροχος ταξιδευτής του SYM ARCTIC ROUTE 2025, ρολάροντας συνεπαρμένος στους πολύβουους δρόμους του “Big Apple”, σιγοτραγουδούσα μέσα από το κράνος το διάσημο τραγούδι του Frank Sinatra: NEW YORK, NEW YORK..."