Η πρώτη γυναίκα νικήτρια στο Iron Butt Rally

Η Wendy Crockett μας βάζει τα γυαλιά
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

5/7/2019

Το Iron Butt Rally, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ένας αγώνας αντοχής που φέρνει τους αναβάτες στα όριά τους. Πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1984, όταν μια παρέα 10 αρκετά θαρραλέων και χιλιομετροφάγων αναβατών αποφάσισαν να διανύσουν17.600 χιλιόμετρα, διασχίζοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες μέσα σε 11 μέρες. Αν φαντάζεστε πως το rally περιλαμβάνει αχανείς ευθείες και χαλαρό cruising πάνω σε μια Harley κάνετε μεγάλο λάθος. Είναι κάτι παραπάνω από αυτό, καθώς ο νικητής δεν είναι αυτός που θα καλύψει πρώτος τα 17.600 χιλιόμετρα, αλλά αυτός που θα το κάνει μέσα στο χρονικό όριο, περνώντας από συγκεκριμένα σημεία και μαζεύοντας πειστήρια ότι πέρασε από εκεί. Για την ακρίβεια οι διοργανωτές έχουν θέσει διάφορα checkpoints στο χάρτη, που το καθένα προσφέρει διαφορετικούς βαθμούς με βάση το πόσο δύσκολη είναι η πρόσβασή τους. Συνεπώς, πέρα απ’ τη κούραση του να καλύπτει ο αναβάτης τουλάχιστον 1.760 χιλιόμετρα καθημερινά, πρέπει να υπολογίζει και τα σημεία απ’ τα οποία θα περάσει ώστε να συλλέξει τους περισσότερους βαθμούς.

Στο παρελθόν έχουν λάβει μέρος αρκετές γυναίκες στο rally, αλλά καμία δεν είχε καταφέρει μέχρι τώρα  να στεφθεί νικήτρια. Φέτος όμως, η Wendy Crockett το κατάφερε! Σύντροφός της για αυτό τον αγώνα ήταν το Yamaha FJR 1300 που έχει απ’ το 2005 και έχει γράψει πάνω στη σέλα του πάνω από  320.000 χιλιόμετρα. Έτσι, είχε στο δυναμικό της όλη την απαραίτητη προϋπηρεσία για να λάβει μέρος σε αυτό το Rally, όμως δεν ήταν η πρώτη φορά.

Η Crockett έλαβε μέρος για πρώτη φορά στο Rally το 2014 και έκτοτε συνέχισε να παίρνει μέρος κάθε χρόνο μέχρι να πετύχει το στόχο της. Παράλληλα, φρόντισε να τονίσει πως για να νικήσει κανείς στο rally, σημασία έχει το τσαγανό και το πείσμα και όχι τόσο τι μοτοσυκλέτα χρησιμοποιείς... Εξάλλου, το πείσμα των γυναικών είναι γνωστό τους γνώρισμα και όταν μια γυναίκα βάλει κάτι στο μυαλό της, το πιθανότερο είναι να το καταφέρει αργά ή γρήγορα… Τώρα ξέρετε τι να απαντήσετε την επόμενη φορά που θα πει η σύντροφός σας ότι πόνεσαν... τα μαλακά της μόρια απ’ τα μεγάλα ταξίδια, απλά θέλει προσοχή μην την εξαγριώσετε και βάλει στόχο να πουλήσετε την αγαπημένη σας…

56χρονος έπεσε με 352 χλμ/ώρα - Τώρα... ανυπομονεί να επιστρέψει στην πίστα!

Το σφοδρό ατύχημα με την dragster Hayabusa του δεν πτόησε τον Danny Cockerill - "Η ζωή είναι για να την ζεις"
Cockerill
Από τον

Παύλο Καρατζά

3/9/2025

Ο Danny Cockerill επέζησε από μια τρομακτική πτώση πριν από περίπου τρεις εβδομάδες σε πίστα της Μ. Βρετανίας και ήδη σχεδιάζει την επιστροφή του στην ενεργό δράση.

Ο Danny Cockerill, αγωνιζόμενος στα dragster είχε μία πτώση με 352 χλμ/ώρα στην αγγλική πίστα Santa Pod του Bedfordshire στις 17 Αυγούστου, έχοντας μόλις κάνει το προσωπικό του ρεκόρ με την αγωνιστική Suzuki Hayabusa του. Δεν είναι σίγουρο τι ακριβώς συνέβη, αλλά ο Cockerill έχασε τον έλεγχο αμέσως μετά τη γραμμή τερματισμού.

Ο αναβάτης αναρρώνει και ήδη σχεδιάζει να επιστρέψει στην πίστα το συντομότερο δυνατό. Ο ίδιος δήλωσε “Η μοτοσυκλέτα πήγαινε καλά, ήταν η καλύτερη επίδοση που είχα πετύχει ποτέ. Πέρασα τη γραμμή τερματισμού με ταχύτητα 338 χλμ/ώρα, αλλά όταν έπεσα από τη μοτοσυκλέτα, η ταχύτητα ήταν περίπου 352 χλμ/ώρα”.

Ο Cockerill είναι έμπειρος αγωνιζόμενος καθώς έχει συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες τόσο με αυτοκίνητα όσο και με μοτοσυκλέτες για δεκαετίες. Μέχρι το ατύχημα, είχε ως στόχο να πετύχει χρόνο 6 δευτερολέπτων τόσο με αυτοκίνητο όσο και με μοτοσυκλέτα. Έχει ήδη πετύχει τον στόχο του με το αυτοκίνητο και ήταν πολύ κοντά στο να πετύχει το ίδιο και με τη Busa του.

Ο χρόνος που πέτυχε πριν πέσει στην κλασσική διαδρομή των 402 μέτρων ήταν 7,01 δευτερόλεπτα με ταχύτητα εξόδου 338 χλμ/ώρα.

“Πέρασα τη γραμμή τερματισμού, κάνοντας τούμπες, γλιστρώντας, συντρίβοντας και χτυπώντας – πίστευα ότι δεν θα σταματούσε ποτέ. Είδα μία φως και μία σκοτάδι, σε κάθε τούμπα και σε κάθε γύρισμα πόναγα ”, είπε ο Cockerill.

Danny

Ο αναβάτης υπέστη πολλά κατάγματα, συμπεριλαμβανομένου ενός σπασμένου πλευρού που του προκάλεσε ρήξη στο ήπαρ, καθώς και αρκετές εκδορές και εγκαύματα στα σημεία όπου η δερμάτινη φόρμα του είχε φθαρεί. Όμως και πάλι η υγεία του είναι εξαιρετικά καλή αν αναλογιστούμε την ταχύτητα που είχε όταν έπεσε και αυτό οφείλεται σε τεράστιο βαθμό στον εξοπλισμό που λέμε και ξαναλέμε πως είναι το A και το Ω, αλλά και στο γεγονός ότι βρισκόταν σε περιβάλλον πίστας.

Στην συνέχεια δήλωσε: “Την επόμενη μέρα ήμουν σε εγρήγορση – είναι πραγματικά θαύμα που είμαι ακόμα ζωντανός. Ακόμα και στο νοσοκομείο δεν μπορούσαν να πιστέψουν πόσο καλά ήμουν, λίγο μετά το ατύχημα”.

Οι περισσότεροι άνθρωποι θα θεωρούσαν όλα αυτά ως έναν καλό λόγο για τον 56χρονο να κρεμάσει το κράνος του, όμως αυτό δεν ισχύει για τον Danny Cockerill που δηλώνει χαρακτηριστικά “ Η ζωή είναι για να τη ζεις. Σκέφτομαι να ξαναφτιάξω μια μοτοσυκλέτα για να πάω να αγωνιστώ του χρόνου. Η γυναίκα και η κόρη μου μίλησαν την Κυριακή το βράδυ (το βράδυ του ατυχήματος). Συζητούσαν για το μέλλον μου και δεν πίστευαν ότι θα ήμουν έτοιμος να σταματήσω χωρίς να πετύχω τον χρόνο των 6 δευτερολέπτων”.