Ηλεκτρο-σοκ από την Ducati για e-bike

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

23/1/2019

Τη δεδομένη εποχή είναι πολλοί οι κατασκευαστές και τα εργοστάσια που συμμετέχουν στο ανεξερεύνητο –προς το παρόν- σύμπαν των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών, είτε κατασκευάζοντας τέτοια μοντέλα, είτε παρουσιάζοντας πρωτότυπα concepts, ή ακόμη και αποκαλύπτοντας τα πλάνα τους για μεταπήδηση στην τεχνολογία των ηλεκτρικών μέσα στην επόμενη δεκαετία. Υπάρχουν όμως και ορισμένες εταιρείες που δηλώνουν πίστη στους κινητήρες επιδόσεων εσωτερικής καύσης. Η Ducati είναι μία από αυτές, ή τουλάχιστον όπως θα δούμε παρακάτω, ήταν μία από αυτές. Το μεγάλο αφεντικό της Ducati, άφησε να εννοηθεί ότι το ηλεκτρικό μέλλον της Ducati να είναι πολύ πιο κοντά από ότι νομίζουμε.

"Το μέλλον είναι ηλεκτρικό και δεν απέχουμε πολύ από το να ξεκινήσουμε την παραγωγή τέτοιων μοτοσυκλετών", δήλωσε ο CEO Claudio Domenicali κατά την διάρκεια των βραβεύσεων του αγώνα Motostudent το περασμένο σαββατοκύριακο στην πίστα της Aragon. Η ομάδα από το πανεπιστήμιο της Bologna UniBo Rookie Team, η οποία έχει την υποστήριξη του ιδρύματος Ducati, κατέλαβε την τρίτη θέση στην κατηγορία των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών.
Προφανώς αυτό το "δεν απέχουμε πολύ" είναι το μοναδικό στοιχείο το οποίο έχουμε για να πορευτούμε σχετικά με την έλευση ενός ηλεκτροκίνητου Ducati, αν και το συγκεκριμένο concept δεν είναι κάτι εντελώς ξένο για το εργοστάσιο της Bologna. Εδώ και αρκετό καιρό οι έννοιες "ηλεκτρικό" και "Ducati" φλερτάρουν σε διάφορες ειδήσεις, είτε όταν ο Domenicali οδήγησε ένα ηλεκτρικό Hypermotard με κινητήρα Zero FX στην Ταϊλάνδη, είτε όταν σχεδιάστηκε το Ducati Zero από έναν φοιτητή της Πολυτεχνικής Σχολής Σχεδιασμού του Μιλάνου σε συνεργασία με την εταιρεία. Υπήρξαν δηλαδή ενδείξεις ότι η Ducati έχει επιδείξει ένα διακριτικό ενδιαφέρον προς τις ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες.

Το πώς θα μοιάζει πάντως ένα e-Ducati, απομένει ένα μεγάλο ερωτηματικό. Θα πορευτεί η εταιρεία προς ένα superbike επιδόσεων ή θα ακολουθήσει το μονοπάτι της Zero μπαίνοντας στα χωράφια των ηλεκτρικών on-off; Ή μήπως –κι αυτό είναι σίγουρα κάτι που θα κάνει αρκετούς να γελάσουν- θα προτιμήσει την επιλογή ενός ηλεκτρικού σκούτερ; Μέχρι να αποφασίσει το εργοστάσιο του Borgo Panigale να μας αποκαλύψει πλήρως τα πλάνα του για το ηλεκτρικό τους μέλλον, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παίξουμε το εξαιρετικά ενδιαφέρον παιχνίδι της μαντεψιάς. Πώς θα θέλατε εσείς να είναι το πρώτο ηλεκτρικό Ducati…;

https://bit.ly/MOTO_665

Από το

motomag

30/4/2025

Αυτό το ακραίο δίχρονο project που βασίζεται σε ένα Simson επονομαζόμενο και ως “Holy Bastard” του Tony Mοckel ζυγίζει λιγότερο από 100 κιλά και έχει στόχο να παράγει 50 ίππους!

Ο Tony Mοckel μας εντυπωσίασε το 2024 με το “Orange Monster” του που βασίστηκε σε ένα 40 ετών Simson S 51. Ο δίχρονος αερόψυκτος κινητήρας του απέδιδε 32 ίππους και οι λάτρεις των δίχρονων κινητήρων δήλωναν ενθουσιασμένοι. Το 2025, ο Tony ξεκίνησε το δεύτερο project του, αυτή τη φορά σε ματ κίτρινο χρώμα και σχεδόν δύο φορές πιο δυνατό.

Η βάση για το Holy Bastard του Mοckel είναι επίσης ένα Simson S 51, βέβαια ελάχιστα μέρη του δεν έχουν πειραχτεί. Με το λογότυπο Hoonigan και number plate το 43, αυτό το project είναι αφιερωμένο στον θρυλικό οδηγό αγώνων και stuntman Ken Block.

Το Holy Bastard φέρει έναν δίχρονο κινητήρα 125 κυβικών, το αλουμίνιο περίβλημα του κινητήρα είναι σκαλισμένο σε CNC και ο κύλινδρος είναι τύπου Rotax dd2. Ο κινητήρας ψύχεται από δύο διαφορετικά ψυγεία και η ηλεκτρική αντλία νερού προέρχεται από ένα VW T6 ενώ την τροφοδοσία αναλαμβάνει ένα καρμπυρατέρ Smartcarb 38 χλστ. Το σύστημα εξαγωγής είναι της SA-Tuning.

Η μοτοσυκλέτα φέρει ένα κιβώτιο ταχυτήτων 5 σχέσεων με υδραυλικά υποβοηθούμενο συμπλέκτη. Όμως η τελική μετάδοση δεν γίνεται με τη συνηθισμένη αλυσίδα αλλά με έναν οδοντωτό ιμάντα τύπου Gates με ειδικά σχεδιασμένες τροχαλίες.

Ο ιδιοκτήτης του Holy Bastard αναφέρει πως η τελική του ταχύτητα υπολογίζεται σε 150 πραγματικά χλμ./ώρα ή και λίγο παραπάνω. Όπως είναι αντιληπτό για να επιτευχθεί η συγκεκριμένη τελική με ασφάλεια, το πλαίσιο, οι αναρτήσεις και τα φρένα έχουν τροποποιηθεί καταλλήλως. Το πλαίσιο είναι Simson GP με πρόσθετα ενισχυτικά. Τα φρένα αναλαμβάνουν τρεις δίσκοι της Brembo – δύο μπροστά και ένας πίσω - διαμέτρου 320 χιλιοστών ο καθένας. Όσον αφορά τις αναρτήσεις, μπροστά, το ανάποδο τηλεσκοπικό πιρούνι της WP είναι από KTM 1290 Super Duke R και πίσω συναντάμε δύο ρυθμιζόμενα αμορτισέρ από την YSS.

Οι τροχοί της μοτοσυκλέτας έχουν διαστάσεις 90/90-17 εμπρός και 110/70-17 πίσω και τα ελαστικά που καλούνται να διαχειριστούν την αυξημένη ιπποδύναμη είναι τα Continental Race Attack 2 Street. Οι στενοί τροχοί βοηθούν στο να κρατηθεί το βάρος σε χαμηλά επίπεδα καθώς σύμφωνα με τον Tony Möckel, η μοτοσυκλέτα χωρίς καύσιμα ζυγίζει ακριβώς 92 κιλά.

Το ντεπόζιτο είναι ειδική παραγγελία και προέρχεται από ένα Simson S 50. Ιδιαίτερη είναι επίσης και η σέλα του Holy Bastard που προέρχεται από το κάθισμα Recaro Podium, με πλάκα βάσης από άνθρακα. Η μάσκα προβολέων του Holy Bastard περιέχει δύο LED σώματα για μεσαία και μεγάλη σκάλα που είναι τοποθετημένα το ένα πάνω από το άλλο.