Καλά νέα: Kawasaki, Yamaha, Mazda, Subaru και Toyota ενώνουν δυνάμεις για το μέλλον των κινητήρων εσωτερικής καύσης

Στόχος είναι να αναπτύξουν πιο φιλικά καύσιμα - Έρχονται Honda και Suzuki
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

17/11/2021

Συνασπίζονται οι Ιάπωνες κατασκευαστές απέναντι στην καθολική επικράτηση της ηλεκτροκίνησης και βάζουν στόχο να αναπτύξουν τεχνολογίες που θα επιτρέπουν την συνέχιση της χρήσης των κινητήρων εσωτερικής καύσης με μειωμένους ρύπους διοξειδίου.

Το θετικό είναι πως οι πέντε εταιρείες δεν θα συνεργαστούν προς αυτή την κατεύθυνση πηγαίνοντας όλες από τον ίδιο δρόμο, αλλά ακολουθώντας πρακτικά όλα τα μονοπάτια που μπορούν να οδηγήσουν εκεί. Εδώ στο ΜΟΤΟ είχαμε γράψει το 2008 (!) τόσο πριν από όλα αυτά, πως η ηλεκτροκίνηση δεν θα είναι παρά μία αρκετά μακριά μεταβατική περίοδος και θέλουμε να προσβλέπουμε σε ένα μέλλον με κινητήρες εσωτερικής καύσης που όμως δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον - κάτι που θα μπορούσε να συμβεί με την χρήση του υδρογόνου. Η Kawasaki Heavy Industries είναι πρωτοπόρος σε αυτό και ήδη από το 2010 μελετά λύσεις για την χρήση του υδρογόνου σε όλα τα στάδια που χρειάζεται, ξεκινώντας από την παραγωγή, την μεταφορά και την αποθήκευσή του. Η επένδυση της Kawasaki στον τομέα αυτό είναι τεράστια και ξεπερνά κάθε άλλον, έχοντας κατασκευάσει ήδη το Suiso Frontier, το πρώτο τάνκερ μεταφοράς υγροποιημένου υδρογόνου το οποίο και θα μπει σε λειτουργία μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβριο. Το 2018 ολοκλήρωσε επίσης και την κατασκευή της πρώτης τουρμπίνας υδρογόνου και συνολικά η Kawasaki καλύπτει την παραγωγή κινητήρων που χρησιμοποιούν το υδρογόνο σε γη, θάλασσα και αέρα.

Αντίστοιχα η Yamaha που ας μην ξεχνάμε πως έχει ισχυρούς δεσμούς με την Toyota ενώ μάλιστα σχεδιάζει κινητήρες και αυτοκινήτων, εδώ και χρόνια εξελίσσει την τεχνολογία για την χρήση αυτού του καυσίμου στον κόσμο των δύο τροχών. Η ανακοίνωση της Toyota αναφέρει ξεκάθαρα πως η Kawasaki και η Yamaha περιμένουν την Honda και την Suzuki να ακολουθήσουν σε αυτή την συνεργασία κι έτσι στο τέλος σύσσωμοι οι Ιάπωνες κατασκευαστές θα αναπτύξουν το πρώτο πλατύσκαλο αυτής της τεχνολογίας, στην μακρά ανηφορική διαδρομή που έχουμε μπροστά μας.

Στόχος είναι να πετύχουν την πράσινη ανάπτυξη αλλά χρησιμοποιώντας κινητήρες εσωτερικής καύσης στα δίκυκλα και για να κρατήσουν ξεκάθαρα τα όρια μεταξύ συνεργασίας και συναγωνισμού, το πρώτο βήμα είναι να καθοριστεί ένα πρωτόκολλο επικοινωνίας που επίσης θα ξεκαθαρίζει με ακρίβεια τους τομείς που η έρευνα θα γίνεται συνδυαστικά.

Ένας πολύ βασικός σκόπελος σε όλο αυτό το δύσκολο εγχείρημα της προσαρμογής των κινητήρων εσωτερικής καύσης, είναι η ανάπτυξη του άμεσου ψεκασμού που θα διαχειρίζεται το υδρογόνο, όπως επίσης και η ανάφλεξη. Εκεί η Toyota με την Yamaha έχουν κάνει από κοινού πολύ σημαντικά βήματα με άμεση συνεργασία από το 2016.

Η παραγωγή υδρογόνου χωρίς επιβάρυνση του περιβάλλοντος με CO2 θα είναι επίσης ένα δύσκολο εμπόδιο, για το οποίο γίνονται ήδη πρώτα βήματα επίσης από διαφορετικούς δρόμους. Η χρήση αιολικής ενέργειας είναι ένας από αυτούς, η επεξεργασία των λυμάτων είναι άλλος ένας που ήδη χρησιμοποιεί με επιτυχία η Toyota σε συνεργασία με την πόλη Fukuoka.

Η αγωνιστική εμπλοκή με την χρήση υδρογόνου και άλλων «πράσινων» καυσίμων, όπως το biodiesel που σχεδιάζουν οι πέντε κατασκευαστές είναι ο σωστός δρόμος για την ανάπτυξη της τεχνολογίας καθώς θα απελευθερώσει κονδύλια και θα επιταχύνει την έρευνα, προσφέροντας ταυτόχρονα ένα πρώτης τάξης πεδίο δοκιμών. Μέχρι στιγμής έχουμε προχωρήσει μπροστά μέσα από τους αγώνες, οπότε δεν έχει κανένα νόημα να μην έρθει μέσα από αυτούς και η εξέλιξη του επόμενου βήματος.

Τα νέα είναι μόνο καλά, καθώς η παρούσα τεχνολογία για την ηλεκτροκίνηση μπορεί να προσφέρει εξαιρετικές λύσεις σε αυτοκίνητα αλλά και σκούτερ, δείτε τα Niu για παράδειγμα αλλά στις μοτοσυκλέτες υπάρχουν περιορισμοί παρόλο που επίσης βλέπουμε και λύσεις όπως της Zero που έχει αφήσει τους υπόλοιπους κατασκευαστές έτη φωτός πίσω της. Η Kawasaki επίσης επενδύει στην ηλεκτροκίνηση, ωστόσο δεν παύει να προετοιμάζει και το πιο μακρινό μέλλον επενδύοντας και πιστεύοντας πάρα πολύ στο υδρογόνο. Το ίδιο κι εμείς στο ΜΟΤΟ…

BOAK: Νέα αποζημίωση στην κοινοπραξία ΑΚΤΩΡ – ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ

Καθυστερήσεις στις απαλλοτριώσεις οδηγούν σε νέα οικονομική επιβάρυνση του Δημοσίου
ΒΟΑΚ
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

10/10/2025

Μετά την πρόσφατη αποζημίωση των 21 εκατ. ευρώ για το τμήμα Νεάπολη–Άγιος Νικόλαος, ο ανάδοχος (ΑΚΤΩΡ – ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ) του έργου Χερσόνησος–Νεάπολη ζητά πλέον 124 εκατ. ευρώ, επικαλούμενος καθυστερήσεις λόγω έλλειψης ωριμότητας των απαλλοτριώσεων

Η υπόθεση αφορά το τμήμα του Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ) από Χερσόνησο έως Νεάπολη, που υλοποιείται από την κοινοπραξία ΑΚΤΩΡ – ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ. Το έργο, μήκους 22,44 χιλιομέτρων, λαμβάνει παράταση 16,3 μηνών καθώς οι καθυστερήσεις στην παράδοση των απαλλοτριωμένων χώρων εμπόδισαν την πρόοδο των εργασιών.

Η αρχική ημερομηνία ολοκλήρωσης, του κυβερνητικά πολυδιαφημισμένου έργου, είχε οριστεί για τις 21 Απριλίου 2027, ωστόσο, όπως σημειώνεται στην απόφαση του Υπουργείου Υποδομών, “δεν διαπιστώθηκαν εργασίες που θα μπορούσε να εκτελέσει ο ανάδοχος για να περιορίσει τις καθυστερήσεις”, αναλαμβάνοντας εμμέσως την ευθύνη. Έτσι, το υπουργείο αποδέχτηκε το δικαίωμα του αναδόχου να ζητήσει αποζημίωση, το ακριβές ύψος της οποίας παραμένει άγνωστο, καθώς “θα οριστικοποιηθεί μετά την υποβολή όλων των απαιτούμενων δικαιολογητικών και την εξέτασή τους από την Αναθέτουσα Αρχή”.

Η εξέλιξη αυτή έρχεται να επιβεβαιώσει το υψηλό κόστος που προκαλούν οι ελλείψεις ωριμότητας στα μεγάλα έργα υποδομής. Οι καθυστερήσεις στις απαλλοτριώσεις, που δεν αποτελούν ευθύνη του αναδόχου, μεταφράζονται σε σημαντικές αποζημιώσεις προς τις εταιρείες, τις οποίες τελικά επωμίζεται το Δημόσιο.

Το έργο Χερσόνησος–Νεάπολη περιλαμβάνει:

  • 22,44 χλμ. αυτοκινητόδρομου με πλάτος οδοστρώματος 21,5 μ.
  • 9,65 χλμ. παράπλευρου και κάθετου δικτύου
  • 12 γέφυρες μονού κλάδου (1,7 χλμ.)
  • 5 σήραγγες συνολικού μήκους 6,75 χλμ.
  • 5 ανισόπεδους κόμβους

Το τμήμα αυτό αποτελεί το δεύτερο εργοτάξιο του ΒΟΑΚ που έχει ξεκινήσει κατασκευές, μετά το Νεάπολη–Άγιος Νικόλαος, όπου οι εργασίες προχωρούν. Το έργο των 14,5 χιλιομέτρων, με κόστος 186 εκατ. ευρώ, υλοποιείται επίσης από την ΤΕΡΝΑ και την ΑΚΤΩΡ και έχει ενταχθεί στο Ταμείο Ανάκαμψης.

Η νέα διεκδίκηση των 124 εκατ. ευρώ επαναφέρει στο προσκήνιο το ζήτημα της επαρκούς προετοιμασίας των μεγάλων έργων πριν από τη δημοπράτησή τους, ένα θέμα που, όπως φαίνεται, κοστίζει ακριβά στην πολιτεία και κατ’ επέκταση στους πολίτες.