Kawasaki: Ξανά στην παραγωγή η κυλινδροκεφαλή του 1972

Για την αγάπη της τετρακύλινδρης ιστορίας της
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

26/8/2020

Όσοι προσπαθούν να κρατήσουν σε λειτουργική κατάσταση μια μοτοσυκλέτα με ηλικία άνω των 20 ετών ή ακόμα χειρότερα να την ανακατασκευάσουν, γνωρίζουν πολύ καλά πως η εύρεση γνήσιων ανταλλακτικών είναι ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος. Και δεν μιλάμε μόνο για εξωτικές μοτοσυκλέτες που κατασκευάστηκαν σε ελάχιστα αντίτυπα, αλλά κυρίως για μοτοσυκλέτες ευρείας παραγωγής που αγόραζε κατά χιλιάδες ο κόσμος και φυσικά τις οδηγούσε μέχρι να φύγει και η τελευταία βίδα από πάνω τους. Η νομοθεσία στις ΗΠΑ και στην Ε.Ε. επιβάλει στους κατασκευαστές να διατηρούν πλήρες στοκ ανταλλακτικών τουλάχιστον για μια δεκαετία στα μοντέλα που πουλάνε στις χώρες τους, όμως μετά το πέρας αυτού του χρονικού περιθωρίου, η εύρεση καινούριων γνήσιων ανταλλακτικών εξαρτάται από το απόθεμα των αποθηκών.

Σε κάποιες περιπτώσεις μπορείς να βρεις καινούρια ανταλλακτικά από τους προμηθευτές των εργοστασίων (καμία εταιρεία δεν φτιάχνει δικές της αναρτήσεις, ούτε φρένα κ.τ.λ. αλλά τα προμηθεύεται από τις εξειδικευμένες εταιρείες του κλάδου) όμως αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο όσο περνάνε τα χρόνια. Έτσι η απόφαση της Kawasaki να φτιάξει από την αρχή καλούπια χύτευσης και να δημιουργήσει μια μικρή γραμμή παραγωγής της αερόψυκτης κεφαλής του τετρακύλνδρου κινητήρα του 1972, σίγουρα αξίζει επαίνους. Η κεφαλή αυτή θα πωλείται κανονικά σε όλο τον κόσμο κατόπιν παραγγελίας και θα είναι διαθέσιμη σε μαύρο ή ασημί χρώμα καθώς μπορεί να μπει σε όλες τις εκδόσεις των 750 ή 900 κυβικών που είχε ο πρώτος τετρακύλινδρος εν σειρά της Kawasaki στα Ζ2 και Ζ1 (Ζ1 για τους Ιάπωνες είναι το “δικό μας” Z 900).

Η τιμή της δεν έχει ανακοινωθεί και φυσικά η παραγωγή της είναι αποσπασματική ανάλογα με τις παραγγελίες. Αυτό σημαίνει πως δεν θα είναι τσάμπα και πιθανότητα δεν θα την έχει στο ράφι του ο τοπικός ανταλλακτικατζής του χωριού σου για να την πάρεις επί τόπου. Παρ’ όλα αυτά, ούτε η Kawasaki βγάζει λεφτά από αυτή την απόφασή της και ξεκάθαρος στόχος της ιαπωνικής εταιρείας είναι να βοηθήσει τους ιδιοκτήτες τέτοιων μοτοσυκλετών να τις κρατήσουν πάνω στο δρόμο και όχι μέσα στα μουσεία. Άλλωστε γι΄αυτό διάλεξε να κατασκευάσει ξανά την κεφαλή, που συνήθως είναι δύσκολο έως αδύνατον να επισκευαστεί, ενώ για τα υπόλοιπα μέρη του κινητήρα μπορείς να βρεις κι άλλες αξιόπιστες λύσεις. Τώρα αν δεν έχεις μια παλιά τετρακύλινδρη Kawasaki αλλά είσαι φανατικός φίλος της “πράσινης” εταιρείας ή θέλεις να υποστηρίξεις την προσπάθειά της για την διατήρηση των κλασσικών μοτοσυκλετών, μπορείς απλώς να παραγγείλεις ένα συλλεκτικό κομμάτι της κεφαλής πάνω σε ξύλινη βάση και να το έχεις το γραφείο σου, το οποίο θα παραχθεί σε μόλις 50 αριθμημένα αντίτυπα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 10ο - Το ταξίδι των 20.000 χλμ. έφτασε στο τέλος του [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 Μόντρεαλ μέσω... Νέας Υόρκης!
SYM Arctic Route 2025 Κωνσταντίνος Μητσάκης
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

30/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 ολοκληρώθηκε, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να διανύουν συνολικά 20.000 χιλιόμετρα.

Η επιστροφή για τον Μητσάκη και το ADXTG 400 ξεκίνησε από τα βορειοδυτικά της Βόρειας Αμερικής και το Deadhorse / Prudhoe Bay της Αλάσκας, με κατεύθυνση προς την ανατολική άκρη της ηπείρου. Στο φινάλε, η διαδρομή επιφύλασσε μια απρόσμενη αλλά συμβολική παράκαμψη στη Νέα Υόρκη, πριν το ταξίδι ολοκληρωθεί στο Μόντρεαλ.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την τελευταία του ανταπόκριση:

"Προσεγγίζοντας το ηλιόλουστο Τορόντο, το κοντέρ του SYM ADXTG 400 είχε καταγράψει 18.250 απροβλημάτιστα χιλιόμετρα. Η βόλτα γνωριμίας με το  κοσμοπολίτικο κέντρο του Καναδά μού αποκάλυψε μια πόλη με υψηλά στάνταρ διαβίωσης και μοντέρνο αστικό τοπίο, η οποία δικαίως κατέχει μια ξεχωριστή θέση στο χάρτη των πόλεων του κόσμου. Παράλληλα, στο προάστιο Hamilton βρέθηκα στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το τρίτο που λειτουργεί στον Καναδά), ενώ δεν παρέλειψα να επισκεφθώ τους κοντινούς καταρράχτες του Νιαγάρα και να θαυμάσω ένα ανυπέρβλητο θαύμα της φύσης…

Και μετά το Τορόντο, τι κάνω; Η λογική “έδειχνε” το φινάλε του ταξιδιού στο Μόντρεαλ (540 χλμ.), αλλά το συναίσθημα με “έσπρωχνε” αλλού! Πού; Μα φυσικά στην παγκόσμια Νέα Υόρκη (690 χλμ.)! Εκεί ποθούσα να γράψω τον επίλογο του βορειοαμερικανικού ταξιδιού μου: από τα δάση των κωνοφόρων της Αλάσκας, ήθελα διακαώς να περπατήσω στα “δάση” των ουρανοξυστών της Νέας Υόρκης! Και τελικά, χωρίς δεύτερη σκέψη, πάτησα μίζα και ξεκίνησα με προορισμό την high-tech αμερικανική μεγαλούπολη. Εκεί θα “έκοβα” το photo-finish του SYM ARCTIC ROUTE 2025… 

Ώρες αργότερα, “Welcome to New York”! Οδηγώντας με δέος το SYM ADXTG 400 στους δρόμους της άκρως προκλητικής και τολμηρής αμερικανικής mega city, έπιασα τον εαυτό μου να συμπεριφέρεται σαν ένα χωριατόπουλο που μόλις έχει πρωτοέρθει στη μεγάλη πόλη. Έχοντας το κεφάλι διαρκώς στραμμένο ψηλά, εύγλωττη ήταν η απορία μου για το πόσο ψηλά μπορούν να φτάσουν, όχι μόνο οι ουρανοξύστες αυτής της πόλης αλλά και τα όρια της ανθρώπινης δύναμης. Εδώ, η πραγματικότητα ξεπερνούσε κατά πολύ τη φαντασία…

Η εκκεντρική Νέα Υόρκη είναι αναμφίβολα μια παγκόσμια μητρόπολη που κρατά τα σκήπτρα της οικουμένης και ασκεί στους επισκέπτες της μια παράξενη όσο και ανεξήγητη γοητεία -αυτό το ένιωσα κι εγώ! Σίγουρα δεν συγκρίνεται με καμία άλλη πόλη στον κόσμο και το αστικό της σκηνικό συνθέτει την ταυτότητα μιας άκρως συναρπαστικής μεγαλούπολης: Broadway, 5th Avenue, Wall Street, Times Square, Central Park, Empire State, Bronx, Manhattan, Columbus Circle, Rockefeller Center… Κι εγώ, ο δίτροχος ταξιδευτής του SYM ARCTIC ROUTE 2025, ρολάροντας συνεπαρμένος στους πολύβουους δρόμους του “Big Apple”, σιγοτραγουδούσα μέσα από το κράνος το διάσημο τραγούδι του Frank Sinatra: NEW YORK, NEW YORK..."