Κ.Ε.Δ: Το καλό νέο δεν είναι στα διπλώματα!

Συνεργασία και ομόνοια σηματοδοτούν νέα εποχή
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

11/5/2017

Τον περασμένο Απρίλιο έγινε σύσταση του ΚΕΔ - Κλάδου Εισαγωγέων Δικύκλου - μέσα στον ΣΕΑΑ, τον Σύνδεσμο Εισαγωγέων Αντιπροσώπων Αυτοκινήτου, με το επόμενο βήμα να είναι η αλλαγή της επωνυμίας του συνδέσμου σε “Σύνδεσμος Εισαγωγέων Αντιπροσώπων Αυτοκινήτων και Δικύκλων”. Πρόκειται για πάγιο και παλιό αίτημα, που έγινε για σημαντικό σκοπό κι όχι από καπρίτσιο, για να μπει απλά η λέξη δίκυκλο!

Στις 21 Μαρτίου κατά την τακτική γενική συνέλευση του ΣΕΑΑ, ψηφίστηκε η τροποποίηση του ονόματος και η σύσταση του κλάδου με συγκεκριμένο κανονισμό λειτουργίας. Στις 11 Απριλίου πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση ολομέλειας και εξελέγησαν τα μέλη της επιτροπής διοίκησης: Πρώτος πρόεδρος του ΚΕΔ ανέλαβε ο Σωτήρης Χατζίκος, Διευθύνων Σύμβουλος της Μοτοδυναμική ΑΕΕ, αντιπρόεδρος ο Άκης Στυλιανίδης, Γενικός Διευθυντής της ΤΕΟΜΟΤΟ ΑΕ, γενικός γραμματέας ο Φώτης Δράκος, Διευθύνων Σύμβουλος της Piaggio Ελλάς ΑΕ και αναπληρωματικό μέλος ο Σόλων Κοντός, Chief Sales Officer της KTM South East Europe ΑΕ.

Όπως είχαμε πει και τότε, από τα πρώτα έργα του ΚΕΔ είναι να εισηγηθεί στην κυβέρνηση, να δοθεί η δυνατότητα στους κατόχους διπλώματος αυτοκινήτου να οδηγούν μοτοσυκλέτα ως 125cc. Ωστόσο δεν είναι αυτό το πρώτο τους έργο, και δεν είναι το μόνο καλό νέο. Ο ΚΕΔ είναι αποτέλεσμα μίας νέας πορείας στην συνεννόηση των εισαγωγέων, που πέρα από το κοινό καλό δεν παύουν να είναι ανταγωνιστές. Στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς, αποφάσισαν από κοινού ότι πρέπει να γίνουν κινήσεις για την προβολή της μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα και την επανέναρξη της Έκθεσης Μοτοσυκλέτας, μετά από μία μεγάλη περίοδο απουσίας. Η Έκθεση Μοτοσυκλέτας διοργανώθηκε με τον ΚΕΔ ήδη σε ισχύ, ωστόσο αποτελεί ενέργεια που είχε ξεκινήσει πολλούς μήνες πριν. Το καλό νέο για τον ΚΕΔ είναι λοιπόν η σημερινή εικόνα, μία εικόνα που δείχνει σύμπνοια προς το κοινό καλό ανάμεσα στους ανταγωνιστές και την ύπαρξη συνεννόησης. Δεν ήταν πάντα αυτονόητο αυτό, ούτε μπορεί και να θεωρείται δεδομένο για πάντα. Το καλό είναι ότι αυτή την στιγμή υπάρχει ενότητα, στοιχείο αισιόδοξο για την μοτοσυκλέτα στην Ελλάδα και για τους ίδιους τους μοτοσυκλετιστές. Με έναν ενεργό κλάδο μέσα στον ΣΕΑΑ, αποφάσεις όπως αυτή για τα διπλώματα μπορούν να βοηθήσουν έμπρακτα τις διαδικασίες. Ουσιαστικά να ωθήσουν την κυβέρνηση να προχωρήσει τα πράγματα, τις περισσότερες φορές απλά ενσωματώνοντας τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα διπλώματα των 125 κυβικών. Είναι ένα μέτρο για να βοηθήσει τους νέους να αποκτήσουν δίπλωμα, αφαιρώντας τους το κόστος, που στις μέρες είναι σοβαρό κίνητρο. Δεν μιλάμε για λιγότερη εκπαίδευση, αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, αλλά για μικρότερο κόστος.

Φανταστείτε ότι η Ελλάδα, μαζί με Δανία, Βέλγιο και Ολλανδία, είναι οι μόνες χώρες που το Α1 δίπλωμα απαιτεί την συμπλήρωση του 18ου έτους, με την Μ. Βρετανία να είναι στην μέση δίνοντάς το από το 17ο έτος και όλες τις υπόλοιπες χώρες στο 16ο έτος. Θα μπορούσε ο ΚΕΔ να κινηθεί και προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά ας γίνουν τα βήματα ένα – ένα. Ας ακολουθήσουμε πρώτα τους υπόλοιπους Ευρωπαίους στον τρόπο χορήγησης και έπειτα ας αναπροσαρμόσουμε και τις ηλικίες, βήμα το οποίο έχει αποδειχτεί ότι θα φέρει περισσότερο κόσμο στον κόσμο της μοτοσυκλέτας και θα τους εκπαιδεύσει και σε ένα πολύ καλό στάδιο της ζωής τους!

Ωστόσο το πρώτο βήμα του ΚΕΔ που φαίνεται προς τα έξω, δεν είναι το μόνο καλό νέο από την σύστασή, για την ακρίβεια είναι το δεύτερο σε βαθμό σπουδαιότητας. Το πρώτο είναι ότι τα μέλη του συνεννοούνται με μεγαλύτερη ευκολία χωρίς προστριβές και με κοινό σκοπό! Πρόκειται για την θετικότερη εξέλιξη! Δεν ήταν πάντα εύκολο να καθίσουν σε ένα τραπέζι πατροπαράδοτοι ανταγωνιστές, ούτε και να βρεθούν λύσεις καλές για όλους, ακόμα και οι θέσεις για τα περίπτερα στην τότε ετήσια Έκθεση Μοτοσυκλέτας, έκλειναν με μάχη. Για να δούμε το νομικό πλαίσιο να αλλάζει και να συμβαίνουν πράγματα για την μοτοσυκλέτα στην χώρα, χρειαζόμασταν έναν Κλάδο Δικύκλου μέσα στον ΣΕΑΑ, τώρα όχι μόνο έγινε αλλά προχωρά και γρήγορα χωρίς παραφωνίες, μοιάζει πολύ καλό για να είναι… Ελληνικό!

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”