Κλάπηκε Ducati Multistrada Enduro από την MCN

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

13/10/2016

Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες… Τους συμπονούμε! Ήταν αρχές του ‘15 όταν στην μακρόχρονη ιστορία του MOTO συνέβη η πρώτη κλοπή μοτοσυκλέτας. Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε πέσει αρκετές φορές με μοτοσυκλέτες δοκιμών, είναι φυσιολογικό άλλωστε όταν ψάχνεις τα όρια και υπολογίσεις τα χιλιάδες χιλιόμετρα που γράφουμε στο περιοδικό. Ωστόσο ποτέ άλλοτε δεν είχαμε έρθει αντιμέτωποι με την ψυχρή συνειδητοποίηση, ότι μία μοτοσυκλέτα που δεν είναι δική μας, έχει κλαπεί ενώ ήταν στην ευθύνη μας.

Ακούσαμε πολλά λόγια συμπαράστασης τότε, μπλέξαμε με το χάος που λέγεται Ελληνική Αστυνομία και σιγά – σιγά πήραμε την απόφαση να δεχτούμε την μεγάλη απώλεια… Από την μεγάλη δημοσιότητα που δώσαμε στο θέμα, πρώτα για να αυξήσουμε τις πιθανότητες να ξανά δούμε την MV Agusta και έπειτα για να αναδείξουμε το τεράστιο πρόβλημα αστυνόμευσης που υπάρχει στην Ελλάδα, δεχτήκαμε και μερικά σχόλια που έκριναν την επαγγελματική μας επάρκεια, με μόνη βάση ότι «επιτρέψαμε να γίνει η κλοπή». Κανείς δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο και με την δράση των διαφόρων ομάδων να έχει αυξηθεί, ήταν θέμα πιθανοτήτων να συμβεί και σε εμάς. Με τόσες ακριβές, φθηνές, σπάνιες ή «καθημερινές» μοτοσυκλέτες που περνούν από τα χέρια μας, βρέθηκε μέσα σε 30 ολόκληρα χρόνια, εκείνο το παράθυρο των είκοσι λεπτών, που έκανε ένα MV Agusta να μας στοιχειώσει για πάντα…

Η δουλειά μας είναι να οδηγούμε τις μοτοσυκλέτες σε όλες τις συνθήκες, αυτό σημαίνει και καθημερινή μετακίνηση, ανάμεσα σε βόλτες, πίστες ή χωμάτινες διαδρομές. Το αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχει ούτε ένα λεπτό στο οποίο απλά οδηγείς για την απόλαυση, και όλα καταλήγουν σε σημειώσεις και πάντα με το βάρος της ευθύνης ότι έχεις κάτι που δεν είναι δικό σου. Ακόμα και ο ανεφοδιασμός είναι ένας μικρός μπελάς, αφού γίνεται σε συγκεκριμένα πρατήρια, όπου μετράς κατανάλωση, κρατάς σημειώσεις κτλ.. Όλα τα παραπάνω γίνονται κάθε μέρα με το ίδιο τεράστιο βάρος της ευθύνης που σηκώνεις ως υπεύθυνος για κάτι που δεν σου ανήκει, με την απειλή της κλοπής, να μεταφράζεται σε διπλάσια απώλεια. Το μόνο καλό στην περίπτωση της MCN, είναι ότι οι ασφαλιστικές εταιρίες είναι πάντα παρούσες στην Αγγλία, αν και εξαιρετικά κοστοβόρες, την στιγμή που στην Ελλάδα τα πάντα θυσιάζονται από τις εταιρίες στο βωμό του κόστους… Παρόλο αυτά, αντιλαμβανόμαστε απόλυτα το βάρος της ευθύνης που αισθάνονται και τους συμπονούμε. Αγγλία και Ελλάδα είναι χώρες οι οποίες μαστίζονται από την άνοδο των κλοπών μοτοσυκλετών, την στιγμή που στην δική μας περίπτωση η πολιτεία δείχνει ότι έχει ιδιαίτερη δυσκολία να περιορίσει τα ποσοστά που συνεχώς αυξάνονται… Ευχόμαστε στο μέλλον να βλέπουμε ολοένα και λιγότερες κοινοποιήσεις κλοπών και λέμε να δώσουμε ένα ραντεβού με την MCN στην Ιταλία, όπου πιθανότατα έχουν καταλήξει οι μοτοσυκλέτες μας…

Γερμανία: Δημοπρατήθηκε Yamaha XT500 του 1988 με 0 χιλιόμετρα για 115.000 ευρώ!

Η τιμή της ξεκίνησε από τα 15.000 ευρώ
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

22/10/2025

 

Σας είχαμε ενημερώσει πως στην Γερμανία δημοπρατούταν μία Yamaha XT500 του 1988 με μηδέν χιλιόμετρα. Μάλιστα, η μοτοσυκλέτα δεν έχει καν συναρμολογηθεί όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες και η διαδικασία αυτή θα γίνει από τον νέο της ιδιοκτήτη.

Η δημοπρασία αυτή έλαβε τέλος και η XT500 δημοπρατήθηκε έναντι του ποσού των 84.000 ευρώ. Όμως, ο νέος ιδιοκτήτης θα πρέπει να καταβάλει επιπλέον 31.000 ευρώ για προμήθειες και φόρους, κάτι που εκτινάσσει την τελική τιμή της μοτοσυκλέτα στα 115.000 ευρώ.

Η αρχική εκτίμηση έκανε λόγο για μία τιμή που θα έφτανε έως και τα 25.000 ευρώ, όμως η τελική τιμή που δημοπρατήθηκε το μοντέλο ήταν 500% παραπάνω. Η συγκεκριμένη τιμή-ρεκόρ δείχνει πόσο μεγάλη συλλεκτική αξία έχει αποκτήσει η ιστορική αυτή μοτοσυκλέτα.

Επειδή οι απανταχού XTάκηδες δεν θα σταματήσουν να σχολιάζουν την ημερομηνία, όπως ακριβώς έγινε και όταν αρχικά αναρτήσαμε την αναγγελία της δημοπρασίας, γράφοντας πως περιμένουμε να φτάσει τις 25.000 Ευρώ, να διευκρινίσουμε πως ο οίκος δημοπρασιών αναφέρει το μοντέλο ως 1988 και μάλιστα συνοδεύεται από αντίστοιχα πιστοποιητικά. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν αυτή τη μοτοσυκλέτα μοναδική, πέρα από το ότι έχει μείνει στο κουτί της καινούρια, είναι πως μπορεί να βγάλει πινακίδα μετά από τόσα χρόνια. Κι αυτό γιατί είχε κάνει εγγραφή σε μητρώο της Γαλλίας, παρόλο που δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της.

Σε μία χώρα όπως η Γερμανία που έχει ένα πολύ σαφές πλαίσιο για τις ιστορικές πινακίδες, όχι όπως σε εμάς εδώ που πριν από τρεις θητείες Υπουργών, είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τα οχήματα με ιστορικές πινακίδες, η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορεί να βγάλει πινακίδα ως μοντέλο 1988.

Η πραγματικότητα είναι πως το XT500 έμεινε στην παραγωγή πολύ αργά, έως το 1989 υπερπηδώντας το XT550 που το διαδέχτηκε το 1981 αλλά και τις πρώτες γενιές του XT600. Η ιστορία λέει πως αυτό το XT500 από την ώρα που ήρθε το 550 και μετά, ήταν στην ουσία ένα XT600 που για λόγους συνοχής στις αγορές εκείνες, ή απλά για δημιουργία διαφοράς τιμής χτυπώντας έναν φθηνότερο ανταγωνισμό, έμενε παράλληλα με το XT600. Αυτή την περίοδο οι Ιάπωνες κάνουν το ίδιο με τα πενηντάρια παπιά, όπως γράψαμε για πρώτη φορά πέρσι. Για λόγους κόστους σταματούν τον κινητήρα εκείνον, πνίγουν τον 110 και βγάζουν μία νέα έκδοση, την Lite, που είναι ίδια με την ακριβότερη 110 αλλά κυκλοφορεί ως 50 κυβικά και την λειτουργία του διέπουν οι κανόνες που ισχύουν στην Ιαπωνία για τα 50άρια! Στην πορεία της ιστορία αυτό έχει γίνει πολλές φορές, το έχει κάνει και η BMW αν θυμάστε με την σειρά F! Εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο εύκολο να εισάγεις επίσης το οτιδήποτε από οπουδήποτε και έτσι μπορεί κάλλιστα το συγκεκριμένο XT500 να είναι πράγματι του 1988. Σε κάθε περίπτωση είναι από τα πλέον ακριβά που έχουμε δει ποτέ…