Μικρασιατικό οδοιπορικό-Με το Helmin στην Λυκία

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

10/10/2016

Μετά την γνωριμία μου με τους αρχαιολογικούς θησαυρούς της Ιωνίας, το μαύρο Supra 125 άρχισε να με ταξιδεύει στα χώματα της Λυκίας, στην νοτιοδυτική γωνιά της Μικρασίας. Όπως στην περίπτωση της Ιωνίας, έτσι και στην Λυκία χρειάστηκε να επιλέξω τις αρχαιολογικές στάσεις μου μέσα από έναν μεγάλο αριθμό αρχαίων πόλεων της περιοχής – η… "κληρωτίδα" έβγαλε τελικά την Τελμεσσό, την Ξάνθο, τα Πάταρα και τα Μύρα.


Η παραθαλάσσια πόλη Fethiye ήταν η σύγχρονη αστική συνέχεια της αρχαίας Τελμεσσού. Ο λαξευμένος τάφος του βασιλιά Αμύντα (4ου π.Χ. αιώνα) ήταν δυστυχώς το μόνο αξιόλογο μνημείο που είχε διασωθεί από την εποχή που η Τελμεσσός ήταν η μεγαλύτερη πόλη της αρχαίας Λυκίας.
Η Ξάνθος και τα Πάταρα ήταν δυο αρχαιολογικοί χώροι που απείχαν μεταξύ τους μόλις 10 χλμ. Η Ξάνθος, με το καλοδιατηρημένο ρωμαϊκό θέατρο και τους ιδιότυπους υπερυψωμένους τάφους, ήταν μια από τις σπουδαιότερες πόλεις της Λυκίας κατά την αρχαιότητα, ενώ τα κοντινά Πάταρα -η γενέτειρα του Αγίου Νικολάου- αποτελούσαν το λιμάνι-επίνειο της Ξάνθου.


Όσον αφορά τα Πάταρα, μπορεί η αρχαιολογική σκαπάνη να "έπιασε δουλειά" σχετικά αργά (μετά το 1990), οι αρχαιολόγοι, ωστόσο, ευελπιστούν πως μέσα στα επόμενα χρόνια θα μπορέσουν να φέρουν στη επιφάνεια κι άλλα κτίσματα της πόλης, πέρα από το Κοινοβούλιο του Κοινού των Λυκίων, την Αγορά και το ρωμαϊκό θέατρο, τα οποία ήδη έχουν ανακαλυφθεί και εν μέρει αποκατασταθεί.


Επόμενη -και τελευταία- αρχαιολογική στάση του Honda Supra 125 στο οδοιπορικό της αρχαίας Λυκίας, τα Μύρα. Η πόλη αυτή έχει συνδέσει το όνομά της με τον Άγιο Νικόλαο, ο οποίος έζησε και λειτούργησε εδώ ως Επίσκοπος για πολλά χρόνια. Εκτός από το ναό του Αγίου Νικολάου που διασώζεται στο κέντρο της σύγχρονης κωμόπολης Demre, επισκέφθηκα επίσης το ρωμαϊκό αμφιθέατρο και τους παρακείμενους αρχαίους λαξευτούς τάφους, αξεπέραστα μνημεία πολιτισμού που συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα του αρχαιολογικού χώρου των Μύρων.


Στο κοσμοπολίτικο θέρετρο της Αττάλειας γράφτηκε ο επίλογος του μικρασιατικού οδοιπορικού. Δυο μέρες ξεκούραση και ραστώνη στην άδεια -από ξένους τουρίστες- Αττάλεια και επιστροφή κατόπιν για το λιμάνι του Cesme, μέσω της εσωτερικής διαδρομής Denizli-Aydin-Izmir.
Φτάνοντας εκείνο το φθινοπωρινό απόγευμα στο Cesme, μια υπόσχεση έδωσα στον εαυτό μου: σύντομα να ξαναγυρίσω στην απέναντι μικρασιατική γη και να συνεχίσω το ιδιότυπο σεργιάνι μου στην αρχαία Ιστορία μας. Ήταν άλλωστε αναμενόμενο, από την πρώτη στιγμή που έβαλα ρόδα στη Μικρασία, να γίνω δέσμιος της ιστορίας αυτού του τόπου, ο οποίος έγραψε αμέτρητες σελίδας λαμπρής δόξας στο βαρύτιμο βιβλίο της μακραίωνης πολιτισμικής-ιστορικής διαδρομής του ελληνικού έθνους…

Γερμανία: Δημοπρατήθηκε Yamaha XT500 του 1988 με 0 χιλιόμετρα για 115.000 ευρώ!

Η τιμή της ξεκίνησε από τα 15.000 ευρώ
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

22/10/2025

 

Σας είχαμε ενημερώσει πως στην Γερμανία δημοπρατούταν μία Yamaha XT500 του 1988 με μηδέν χιλιόμετρα. Μάλιστα, η μοτοσυκλέτα δεν έχει καν συναρμολογηθεί όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες και η διαδικασία αυτή θα γίνει από τον νέο της ιδιοκτήτη.

Η δημοπρασία αυτή έλαβε τέλος και η XT500 δημοπρατήθηκε έναντι του ποσού των 84.000 ευρώ. Όμως, ο νέος ιδιοκτήτης θα πρέπει να καταβάλει επιπλέον 31.000 ευρώ για προμήθειες και φόρους, κάτι που εκτινάσσει την τελική τιμή της μοτοσυκλέτα στα 115.000 ευρώ.

Η αρχική εκτίμηση έκανε λόγο για μία τιμή που θα έφτανε έως και τα 25.000 ευρώ, όμως η τελική τιμή που δημοπρατήθηκε το μοντέλο ήταν 500% παραπάνω. Η συγκεκριμένη τιμή-ρεκόρ δείχνει πόσο μεγάλη συλλεκτική αξία έχει αποκτήσει η ιστορική αυτή μοτοσυκλέτα.

Επειδή οι απανταχού XTάκηδες δεν θα σταματήσουν να σχολιάζουν την ημερομηνία, όπως ακριβώς έγινε και όταν αρχικά αναρτήσαμε την αναγγελία της δημοπρασίας, γράφοντας πως περιμένουμε να φτάσει τις 25.000 Ευρώ, να διευκρινίσουμε πως ο οίκος δημοπρασιών αναφέρει το μοντέλο ως 1988 και μάλιστα συνοδεύεται από αντίστοιχα πιστοποιητικά. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν αυτή τη μοτοσυκλέτα μοναδική, πέρα από το ότι έχει μείνει στο κουτί της καινούρια, είναι πως μπορεί να βγάλει πινακίδα μετά από τόσα χρόνια. Κι αυτό γιατί είχε κάνει εγγραφή σε μητρώο της Γαλλίας, παρόλο που δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της.

Σε μία χώρα όπως η Γερμανία που έχει ένα πολύ σαφές πλαίσιο για τις ιστορικές πινακίδες, όχι όπως σε εμάς εδώ που πριν από τρεις θητείες Υπουργών, είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τα οχήματα με ιστορικές πινακίδες, η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορεί να βγάλει πινακίδα ως μοντέλο 1988.

Η πραγματικότητα είναι πως το XT500 έμεινε στην παραγωγή πολύ αργά, έως το 1989 υπερπηδώντας το XT550 που το διαδέχτηκε το 1981 αλλά και τις πρώτες γενιές του XT600. Η ιστορία λέει πως αυτό το XT500 από την ώρα που ήρθε το 550 και μετά, ήταν στην ουσία ένα XT600 που για λόγους συνοχής στις αγορές εκείνες, ή απλά για δημιουργία διαφοράς τιμής χτυπώντας έναν φθηνότερο ανταγωνισμό, έμενε παράλληλα με το XT600. Αυτή την περίοδο οι Ιάπωνες κάνουν το ίδιο με τα πενηντάρια παπιά, όπως γράψαμε για πρώτη φορά πέρσι. Για λόγους κόστους σταματούν τον κινητήρα εκείνον, πνίγουν τον 110 και βγάζουν μία νέα έκδοση, την Lite, που είναι ίδια με την ακριβότερη 110 αλλά κυκλοφορεί ως 50 κυβικά και την λειτουργία του διέπουν οι κανόνες που ισχύουν στην Ιαπωνία για τα 50άρια! Στην πορεία της ιστορία αυτό έχει γίνει πολλές φορές, το έχει κάνει και η BMW αν θυμάστε με την σειρά F! Εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο εύκολο να εισάγεις επίσης το οτιδήποτε από οπουδήποτε και έτσι μπορεί κάλλιστα το συγκεκριμένο XT500 να είναι πράγματι του 1988. Σε κάθε περίπτωση είναι από τα πλέον ακριβά που έχουμε δει ποτέ…