Από τον

Μπάμπη Μέντη

2/10/2017

Στο προηγούμενο τεύχος είχαμε το GSX-R 1000R να μονοπωλεί το ενδιαφέρον, όμως τα δύο SV 650 που φιλοξενούσαμε μερικές σελίδες παρακάτω ήταν εκείνα που τράβηξαν την προσοχή των Ευρωπαίων. Συγκεκριμένα, το κορυφαίο site για “φτιαγμένα” αυτή την στιγμή είναι το BIKE EXIF και διάλεξε να παρουσιάσει στο κοινό του το Scrambler SV 650 που έφτιαξε η ελληνική αντιπροσωπεία της Suzuki, σε συνεργασία με την (επίσης ελληνική βιοτεχνία) C-Racer. Φυσικά ανταποκριθήκαμε στην κλίση να τους στείλουμε υλικό για την δική τους δημοσίευση. Όπως ήδη γνωρίζετε όσοι διαβάσατε το άρθρο μας, όλα τα αξεσουάρ που μεταμορφώνουν το SV650 σε Scrambler είναι διαθέσιμα για όλο τον κόσμο από τα καταστήματα της Suzuki στην Ελλάδα, ενώ για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους υπάρχει η δυνατότατα παραγγελίας τους μέσω της Parts Europe και των συνεργατών της.

πρόκειται λοιπόν για μία εξαγωγική δραστηριότητα στον τομέα του customizing με ελληνική υπογραφή και στήριξη!

Το άρθρο του Bike EXIF έχει συνέντευξη με τον Αντώνη Καπετάνιο της C-Racer που μιλά για τις προκλήσεις και το σκεπτικό πίσω από τον σχεδιασμό όλων των αξεσουάρ που αποτελούν το κιτ της… μεταμόρφωσης. Επίσης ο αρθρογράφος τονίζει την ατολμία της Suzuki να εμπλακεί πιο δυναμικά στο χώρο του customizing και ευχαριστεί τους Έλληνες που έφτιαξαν μια τέτοια πρόταση, αφού το SV650X που θα παρουσιαστεί στο Τόκιο ως μοντέλο παραγωγής είναι café-racer και όχι Scrambler…

Οι δύο μοτοσυκλέτες που δοκιμάσαμε για το τεύχος 574 θα βρίσκονται στην έκθεση EICMA του Μιλάνου τον επόμενο μήνα, στο ίδιο hall με τα περίπτερα της KTM, BMW και της DNA.

Για όσους δεν είχαν την ευκαιρία να διαβάσουν το τεστ μας, μπορούν να το κάνουν τώρα… με scroll-down!

--- αναδημοσίευση από την έντυπη έκδοση του MOTO, τ.574 ---

Customizing αλά ελληνικά

Οι Έλληνες δεν είμαστε λαός που χαρακτηρίζεται από την υπομονή. Τις περισσότερες φορές τα θέλουμε όλα, εδώ και τώρα και αυτό έχει συνήθως αρνητικές επιπτώσεις στη συμπεριφορά και στον τρόπο σκέψης μας. Όμως κάποιες φορές, όταν αυτή η ανυπομονησία συνδυαστεί με την δημιουργικότητα, τότε μπορούμε να ανταγωνιστούμε τους πάντες, σε πολύ υψηλό επίπεδο. Αύτη είναι περιληπτικά η ιστορία των SV 650 Scrambler και Café Racer που φιλοξενούμε σε τούτες τις σελίδες

Όταν ηSuzuki έδειξε στο ευρωπαϊκό κοινό το ολοκαίνουριο SV 650, είχε δίπλα του στο σταντ της έκθεσης δύο “πειραγμένα” SV 650. Το ένα ήταν εμπνευσμένο από τα Scrambler των 60ies και το άλλοαπό τα Café Racer των 70ies. Καθόλου περίεργη κίνηση από τη μεριά του ιαπωνικού εργοστασίου, αφού η μόδα της εποχής θέλει κάθε εταιρεία να έχει στη γκάμα της μια μοτοσυκλέτα με neoretroαισθητικήή τουλάχιστον μία που να μπορεί εύκολα και με λογικό κόστος να αποτελέσει βάση για αισθητικές μετατροπές. Μάλιστα η Suzuki είχε υποσχεθεί από τότε, ότι όλα τα αξεσουάρ που είχαν εκείνες οι δύο μοτοσυκλέτες της έκθεσης, θα ήταν διαθέσιμα σε κάθε τοπικό κατάστημα.

Όμως από έναν λαό που έχει την υπομονή να φτιάχνει σπαθιά, σφυρηλατώντας ένα-ένα λεπτά φύλλα ατσαλιού, ο χρόνος κυλάει διαφορετικά σε σχέση με έναν λαό που το πιο μακρόπνοοπλάνο του είναι… τι θα φάει αύριο. Όχι ότι αυτό αποτελεί δικαιολογία για την μεγάλη καθυστέρηση της Suzuki να έχει έτοιμη προς πώληση την πλήρη γκάμα αξεσουάρ που υποσχέθηκε. Ουσιαστικά έχασε το momentumκαι όταν μιλάμε για εμπόριο και μόδες, η σωστή στιγμή που βγάζεις στην αγορά ένα προϊόν είναι το παν. Κάπου εδώ στην ιστορία μας αναλαμβάνουν δράση οι Έλληνες, πηγαίνοντας το SV 650 στο σταθμό πριν φύγει το τρένο που λέγεται neoretro.

Κάτι περισσότερο από μόδα

Όπως είναι φυσικό, τον τελευταίο καιρό οδηγάμε όλο και πιο συχνά “φτιαγμένα” μηχανάκια. Κάποια από αυτά είχαν μετατροπές τύπου Φρανκενστάιν, με μηχανικά μέρη που κάποιος μάζεψε από την άκρη του δρόμου και κάποια άλλα ήταν πανάκριβες κατασκευές oneoff, με εξωτικά υλικά και χιλιάδες εργατοώρες. Παρά την τεράστια διαφορά στο κόστος κατασκευής τους, σχεδόν όλα είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Ήταν μοτοσυκλέτες που φτιάχτηκαν για να δείχνουν ωραίες, να σε κάνουν να αισθάνεσαι όμορφα όταν κάθεσαι πάνω τους, αλλά στον τομέα της συμπεριφοράς και της χρήσης τους ως μοτοσυκλέτες και όχι ως αξεσουάρ, κάθε άλλο παρά βελτιωμένες ήταν. Αυτό εδώ το SV 650 Scrambler είναι από τις ελάχιστες εξαιρέσεις του παραπάνω κανόνα. Όχι ότι δεν υπάρχουν ακόμα περιθώρια περαιτέρω βελτίωσης, αλλά σίγουρα είναι πολύ καλύτερο στην οδήγηση από την μοτοσυκλέτα που βασίζεται, η οποία έτσι κι αλλιώς είναι από τις καλύτερες στην κατηγορία της σε αυτόν τον τομέα. Οπότε εδώ, έχω την χαρά να γράψω για πραγματικές βελτιώσεις και όχι μόνο αισθητικές.

Θα ξεκινήσω με την άνεση, όπου είναι το πιο χτυπητό μειονέκτημα του SV 650 λόγω του πολύ λεπτού αφρώδους υλικού της σέλας. ΣτοScramblerμας η άνεση ήταν απείρως καλύτερη, καθώς είχε πιο αφράτη σέλα (γνήσιο αξεσουάρ της Suzuki) και φυσικά διαφορετική θέση οδήγησης λόγω της αλλαγής του τιμονιού (ασύμμετρης διατομής Renthalαπό SuzukiGSX-S1000, με καβαλέτα Rizzoma). Το αποτέλεσμα είναι μια ελαφρώς πιο όρθια θέσης οδήγησης, με επίσης ελαφρώς πιο φυσιολογική θέση για τα χέρια σου, αφού πλέον οι αγκώνες δεν ακουμπούν στα πλευρά σου σαν να είσαι δεκαεξάχρονος παπάκιας.

Βάζω στα θετικά που δεν έγινε υπερβολικά όρθια η στάση του σώματος, διότι κάτι τέτοιο θα είχε επιπτώσεις στην πίεση του αέρα που θα έσπρωχνε το σώμα σου στους ανοιχτούς δρόμους. Έτσι η νέα θέση οδήγησης εξακολουθεί να είναι ευχάριστη μέχρι τα 130-140km/h, ενώ παράλληλα προσφέρει σαφώς καλύτερο έλεγχο της μοτοσυκλέτας στις χαμηλές ταχύτητες της πόλης. Μαζί με την τεράστια διαφορά στο κράτημα που προσφέρουν στους γλιστερούς δρόμους τα PirelliMT 60 RS σε σύγκριση με τα ελαστικά του εργοστασίου, το SV 650 Scramblerέχει αποκτήσει ικανότητες supermoto! Το αυξημένο κράτημα των ελαστικών βελτίωσε και την λειτουργία του ABS, όπου πλέον κάνει σπάνια αισθητή την παρουσία του και για ελάχιστα χρονικά διαστήματα.

Βέβαια τα normal φρένα εξακολουθούν να μην έχουν το αρχικό δάγκωμα που θα έπρεπε και τουλάχιστον δύο δάκτυλα στη μανέτα είναι απαραίτητα για ένα καλό φρενάρισμα. Λίγο ψάξιμο με κάποιας άλλης σύνθεσης τακάκια, νομίζουμε ότι θα φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.Άλλωστε δεν θέλεις τρελό δάγκωμα από τα φρένα, αφού κάτι τέτοιο θα ενεργοποιούσε αμέσως το ABS όποτε έμπαινες σε χωματόδρομο. Ναι, ο χωματόδρομος δεν είναι απαγορευμένος για τούτο το SV 650 και στη φωτογράφηση ομολογώ ότι το διασκέδασα κιόλας κάνοντας παντιλίκια. Σε καμιά περίπτωση δεν θα βγάλει MEGATESTαλώβητο όπως έκανε το V-Strom 650, αλλά μερικά χιλιόμετρα χωματόδρομου τα βγάζεις εύκολα. Τα προστατευτικά καλύμματα του ψυγείου και των κάρτερ/εξάτμισης της C-Racer (όλα τους handmadeinGreece!) θα κρατήσουν ασφαλή τα ζωτικά όργανα του κινητήρα.

Café… Fighter

Η περίπτωση του μπλε SV 650 είναι κάπως πιο περίπλοκη από του μαύρου. Εδώ τα πράγματα δεν είναιευδιάκριτα, τόσο από αισθητικής άποψης, όσο και από θέμα συμπεριφοράς. Το αρχικό σκεπτικό ήταν σίγουρα βασισμένο προς την neoretro μόδα, όμως το τελικό αποτέλεσμα είναι περισσότερο μοντέρνο. Στις φωτογραφίες ίσως είναι πιο εύκολο να διακρίνεις τα Café Racerστοιχεία, όμως όταν έρθεις σε οπτική επαφή μαζί του και κυρίως όταν το οδηγήσεις, μάλλον θα το αποκαλέσεις streetfighter.

Ο στρογγυλός προβολέας, τα στρογγυλά καθρεπτάκια στις άκρες του τιμονιού και το κλασσικού σχήματος ρεζερβουάρ προσπαθούν να κρατήσουν τα προσχήματα.Όμως η ουρά με τα διπλά LED φώτα, ο μπλε-άσπρος χρωματισμός, τα ψηφιακά όργανα, η τάπα αεροπορικού τύπου, τα billetκλιπόν με τις ρυθμιζόμενες αγωνιστικέςμανέτες, τα αγωνιστικάμαρσπιέκαι το τελικό της Yoshimura φωνάζουν με όλη τους τη δύναμη GSX-R. Αυτό δεν είναι καθόλου κακό!

Το SV 650 έχει ένα θαυμάσιο πλαίσιο για πραγματική σπορ οδήγηση και του αξίζει να το αναδείξεις ακόμα περισσότερο με στοχευμένες μετατροπές. Φυσικά εδώ η άνεση δεν ήταν προτεραιότητα και η θέση οδήγησης είναι πολύ πιο επιθετική από της normalμοτοσυκλέτας. Τόσο τα χαμηλά και κλειστά κλιπόν, όσο και τα τραβηγμένα πίσω και πάνω μαρσπιέ, έχουν αλλάξει δραματικά την εργονομία. Η στενή σκληρή σέλα παρέμεινε ως είχε, οπότε από τα πρώτα μέτρα καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με μια γνήσια σπορ μοτοσυκλέτα. Το τελικό της εξάτμισης είχε πάνω του την τάπα που το κάνει νόμιμο για τον δημόσιο δρόμο και ανέβαζε την ένταση του ήχου τόσο, όσο χρειαζόταν.

Η σκυφτή θέση οδήγησηςκάνει πιο εύκολη υπόθεση την οδήγηση με ταχύτητες άνω των 160km/h, ενώ τα μαρσπιέ και η εξάτμιση αυξάνουν τα περιθώρια κλίσης από την δεξιά μεριά, όπου η normalμοτοσυκλέτα εξαντλούσε εύκολα, ακόμα και στο δρόμο. Τούτο το SV 650 είναι έτοιμο για να απολαύσεις ένα trackday. Σχεδόν έτοιμο δηλαδή, αφού σε αυτή την περίπτωση τα φρένα ίσως χρειαστούν κάτι περισσότερο από διαφορετικά τακάκια. Παρ' όλα αυτά, ακόμα κι αν η οδήγηση σε πίστα δεν είναι μέσα στη λίστα με τα δέκα πράγματα που θα ήθελες να κάνεις πριν βγεις στη σύνταξη, το μπλε SV έχει αυτό το “κάτι” που σε κάνει να νοιώθεις όμορφα όταν βολτάρεις μαζί του. Ίσως ήταν το γεγονός ότι στο δρόμο δείχνει πολύ ακριβότερη μοτοσυκλέτα απ' ό,τι είναι. Ίσως να ήταν η αίσθηση ότι οδηγείς κάτι που κανένας άλλος δεν έχει. Πραγματικά δεν μπορώ να βρω έναν χρηστικό επιχείρημα υπέρ του μπλε SV για κάποιον που δεν σκοπεύει να μπει (έστω και περιστασιακά) σε πίστα, όμως αν με ρωτάγανε πιο από τα δύο θα ήθελα να έχω, το μπλε θα διάλεγα! Ίσως αυτό να εξηγεί σε μεγάλο βαθμό και την επιτυχία του customizing τα τελευταία χρόνια. Είναι από τα ελάχιστα πράγματα στις μέρες μας, που όταν σε ρωτάνε "γιατί αυτό, γιατί εκείνο, γιατί το άλλο", μπορείς χωρίς κανένα δισταγμό να απαντήσεις: "Γιατί έτσι μου αρέσει!" Σε ο,τιδήποτε άλλο κάνεις στη ζωή σου θα πρέπει να έχεις τουλάχιστον δέκα λογικά επιχειρήματα να υπερασπιστείς τον εαυτό σου για να μην σε λιθοβολήσουν…

SV 650 “Scrambler”

SV 650“Café Racer”