MotoGP Αργεντινής: Μονομαχία μέχρι πτώσης!

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

20/4/2015

Εξαιρετική αρχή, κι ένας αγώνας που όλοι περίμεναν την τελική μάχη αλλά όχι κι αυτή την εκδοχή των γεγονότων! Η εκκίνηση βρίσκει την Suzuki να καταφέρνει να κρατήσει την πρώτη στροφή και για λίγο να οδηγήσει τον αγώνα, δίνοντας έτσι συνέχεια στα κολακευτικά σχόλια που συγκέντρωσε όλο το τριήμερο με την επίδοσή της. Η αρχή βέβαια ήταν επεισοδιακή και για τους υπόλοιπους, με τον Rossi να παίζει αγκωνιές και τον Lorenzo να σπρώχνει, κυριολεκτικά, ανεβαίνοντας θέσεις. Ο Marquez περνά πολύ γρήγορα τον Aleix Espargaro που προσπαθεί έπειτα να κρατήσει τη θέση του, απέναντι στις διαδοχικές προσπεράσεις. Ο Crutchlow έκανε μια επίσης εκπληκτική αρχή αλλά για τον επόμενο αγώνα έκανε συνέχεια μικρά λάθη με τις δύο Ducati να παλεύουν να τον βάλουν στην μέση και τις Yamaha να ακολουθούν στενά, χωρίς ο Rossi να πιέζει έντονα το προπορευόμενο Lorenzo. Όπως ο ίδιος είπε μετά τον αγώνα: «Ο Iannone με πέταξε έξω, ήταν πολύ ανταγωνιστικός, αλλά είπα οκ «piano-piano», ένα βήμα τη φορά και θα φτάσω μπροστά"!

Πράγματι μόλις ο Lorenzo άρχισε να μένει πίσω και να τον καθυστερεί, τον πέρασε κι αυτή ήταν η τελευταία φορά που ασχοληθήκαμε με τον Ισπανό, πέρα από μια κίνηση στον Iannone στους τελευταίους γύρους, που όμως δεν κράτησε τη θέση. Ο Rossi άφησε τον Crutchlow να κάνει το λάθος, χωρίς να τον πιέζει και τον προσπέρασε όταν εκείνος άνοιξε τη γραμμή του. Έχοντας μονάχα τον Dovizioso και έναν Marquez που γυρνούσε 4.1 δευτερόλεπτα μπροστά, να τον χωρίζουν από την νίκη. Λίγο πριν, και πιο πίσω, είχαμε ένα εντυπωσιακό περιστατικό, όταν καπνοί άρχισαν να βγαίνουν από την Ducati του Yonny Hernandez και μόλις η κάμερα γύρισε, είδαμε τις φλόγες από το πίσω μέρος που έτρωγαν τη μοτοσυκλέτα του, χωρίς να το πάρει χαμπάρι. Μόλις κατέρρευσε η πίσω ανάρτηση, βγήκε εκτός πίστας, χωρίς να πέσει, και σκύβοντας να δει τι τρέχει με τη μοτοσυκλέτα του, ανακαλύπτει για πρώτη φορά ότι είναι τυλιγμένη στις φλόγες, κάνοντας "eject" σαν πιλότος μαχητικού.

 

Από εκεί και πέρα, και μόλις ο Rossi περνά τον Dovizioso, όλος ο υπόλοιπος αγώνας, γίνεται μετρώντας αντίστροφα για την στιγμή που θα φτάσει τον Marquez. Την στιγμή που βγάζουν στον Marquez πινακίδα, ότι ο Rossi είναι πίσω του, ανεβάζει αμέσως ρυθμό αλλά μονάχα για δύο γύρους. Το μαλακότερο ελαστικό, συγκριτικά με τον Rossi, που διάλεξε την τελευταία στιγμή για τον αγώνα, δεν του επέτρεπε να κρατά τον ρυθμό που θα μπορούσε όσο φτάναμε προς το τέλος. Γύρο με τον γύρο, βασανιστικά αργά, ο Rossi τον έφτανε οδηγώντας απίστευτα σταθερά, τραβώντας ταυτόχρονα και τον Doviziozo, και μετά, στη συνηθισμένη πρακτική του, ξεκίνησε την επίθεσή του στον έκτο γύρο, κάνοντας αμέσως μετά ρεκόρ χρόνου, αφήνοντας πλέον τον Doviziozo πίσω. Τρεις γύρους πριν το τέλος φτάνει τον Marquez και λίγο αργότερα του επιτίθεται για να ξανά χάσει τη θέση, αμέσως. Είχε πει ότι για να περάσεις τον Marquez πρέπει μετά να του κλείσεις την γραμμή, πράγμα που επιχειρεί με καθαρό τρόπο. Ο Marquez όμως δεν το αφήνει, ακουμπάνε και στην επόμενη στροφή ο εμπρός τροχός της Honda ακουμπά πρώτα το πόδι του Rossi, κι αμέσως μετά τον πίσω τροχό του, έχοντας μια καταστροφική πτώση! Είναι η πρώτη φορά που είδαμε τον Marquez εκνευρισμένο, αν και σαράντα λεπτά αργότερα μάθαμε ότι πονούσε κιόλας. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με μικρό έγκαυμα τριβής και μόλωπες από το βάρος της μοτοσυκλέτας!

Η επιλογή ελαστικού την τελευταία στιγμή, στοίχησε την νίκη και τελικά και τον αγώνα στον Marquez. Είχε πει ότι μπορεί να αγωνιστεί είτε με το σκληρό, είτε με το έξτρα σκληρό, και θα επιλέξει αναλόγως την θερμοκρασίας της πίστας, που την επίμαχη στιγμή κυμαινόταν μεταξύ 34ο και 36ο βαθμούς Κελσίου. Όσο ο Rossi τον πλησίασε οι μηχανικοί μετρούσαν και ξανά μετρούσαν την θερμοκρασία της ασφάλτου, προβλέποντας το αποτέλεσμα, αλλά όχι φυσικά και την συγκεκριμένη εξέλιξη. Από την πλευρά του ο Rossi δήλωσε ότι είχε αποφασίσει ήδη από την προηγούμενη να βάλει το έξτρα σκληρό πίσω, και όταν είδε στο γύρο προθέρμανσης την κόκκινη γραμμή στη μοτοσυκλέτα του Marquez, ήξερε ότι στο τέλος θα μπορεί να τον πιάσει. "Προσπάθησα να οδηγήσω στο 100% χωρίς κανένα λάθος, ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να πιάσω τον Marquez αν έμενα πολύ πίσω, και σιγά – σιγά τον έφτασα. Λυπάμαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Τον ένιωσα να με ακουμπά και ξανά, αμέσως μετά, ελπίζω να μην χτύπησε αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι οι αγώνες".

Μία ώρα μετά το τέλος του αγώνα, και έχοντας βγει από το νοσοκομείο, χωρίς να είναι κάτι σοβαρό τελικά, το χαμόγελο είχε επιστρέψει στον Marquez, που είπε ακριβώς αυτό: "Έτσι είναι οι αγώνες"!

Τώρα, με αυτό το αποτέλεσμα, ο Rossi προηγείται και βάζει πλώρη για τον τίτλο, αποκτώντας 30 βαθμούς διαφορά από τον Marquez. Αν λύσουν το θέμα την τελικής ταχύτητας, όπως δήλωσε ο Lin Jarvis αμέσως μετά, τότε δεν βλέπει γιατί όχι!

Επόμενος αγώνας στην Ισπανία, στην πίστα της Jerez, στις 3 Μαΐου 

Ετικέτες

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”