Νέος “μνηστήρας” για τη Norton!

Θέλει να την αγοράσει ο πρώην Διευθυντής Marketing!
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

10/3/2020

H Norton ξεκίνησε να παίρνει τον κατήφορο από το 2019, αφού είχε στερέψει από κεφάλαια στην προσπάθειά της να αναπτύξει τη γκάμα της. Προς το τέλος του 2019, ξεκίνησε να πουλά τις μετοχές της στο διαδίκτυο σε μια προσπάθειά της να αποκτήσει ρευστότητα, αφού τα χρέη της στο δημόσιο είχαν αυξηθεί. Ωστόσο, δεν κατάφερε να τα αποπληρώσει πλήρως και βρέθηκε στις δικαστικές αίθουσες. Στις αρχές της νέας δεκαετίας, τον Φεβρουάριο του 2020, έπεσε στο γκρεμό με την χρεωκοπία της και μπήκε υπό καθεστώς διαχείρισης. 

Αυτή τη στιγμή, η δημόσια λογιστική εταιρεία BDO (Binder Dijker Otte) είναι ο διαχειριστής της Norton Motorcycles (και των υπόλοιπων εταιρειών του Stuart Garner, CEO της Norton) και ο στόχος της είναι η επανασύσταση της φίρμας με σκοπό να πουληθεί.

 

τη ατελείωτη λίστα με τους “μνηστήρες”, που περιλαμβάνει από την MV Agusta μέχρι κινέζικους και ινδικούς κολοσσούς (Zogshen και Siddhartha Lal αντίστοιχα) έρχεται να προστεθεί άλλο ένα όνομα: ο Steve Murray. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν κάτι παραπάνω από απλός υπάλληλος της Norton, στη θέση του Διευθυντή Marketing και operations director, καθώς ήταν και μέτοχός της.

Έμεινε πιστός μέχρι το τέλος στη Norton και παρότι απολύθηκε δεν πούλησε τις μετοχές του, πιστεύοντας στην ανάπτυξή της. Αυτή τη στιγμή το ενδιαφέρον για την απόκτηση της Norton είναι τεράστιο όπως αναφέρει η BDO και είναι αρκετά δύσκολο για τον Steve Murray να ανταγωνιστεί στα ίσα τους υπόλοιπους ενδιαφερόμενους.

Ωστόσο, οι γνώσεις του σε ό,τι αφορά την εταιρεία, η ιστορία του με αυτή και το σχέδιό του για την διάσωσή της, μπορούν να του δώσουν το πλεονέκτημα. “Είναι ένα σχέδιο για μια εξαιρετική αγγλική φίρμα και βασίζεται στις ίδιες της αξίες”, ανέφερε ο Murray, ενώ τόνισε πως η απόκτησή της είναι αρκετά δύσκολη διότι τα πνευματικά της δικαιώματα είναι διασκορπισμένα, με άλλους να έχουν τα δικαιώματα για τις ονομασίες των μοντέλων, άλλους να έχουν τη γραμμή παραγωγής, άλλους να έχουν τα δικαιώματα του λογότυπου κ.ο.κ.

Η λίστα με αυτούς που ενδιαφέρονται να αποκτήσουν τη Norton έχει κλείσει και πλέον το μόνο που μένει είναι να κάνουμε είναι υπομονή μέχρι να δούμε σε ποιανού τα χεριά θα καταλήξει.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”