Ο Jack Miller έσπασε κνήμη και περόνη, αναμφίβολο αν θα προλάβει τις δοκιμές στην Sepang

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

20/1/2016

Η motocross προπόνηση είναι αναγκαία για τους αναβάτες MotoGP, καθώς τους βοηθά να εξελίξουν καλύτερα τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας. Το κέρδος τους είναι μεγαλύτερο από το αυξημένο ρίσκο που λαμβάνουν, και για αυτό συνεχίζουν να το κάνουν. Ο Jack Miller όμως ήταν αρκετά άτυχος. Αναγκάστηκε να κόψει ενώ ήταν στην απογείωση για ένα τριπλό άλμα, γιατί ένας άλλος αναβάτης μπροστά του έχασε τον έλεγχο κι ενώ δεν έπεσε, προσγειώθηκε άτσαλα και από την πίεση έσπασε το δεξί του πόδι σε κνήμη και περόνη. Την φωτογραφία την ανέβασε ο ίδιος μετά το χειρουργείο στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Quirón Dexeus στη Barcelona, από τον γνωστό γιατρό των πρωταθλητών, τον Dr Xavier Mir.

Η ανακοίνωση της ομάδας, από τον Michael Bartholemy, αναφέρει ότι αρχικά ήταν βέβαιοι πως δεν θα καταφέρουν να προλάβουν τις δοκιμές στη Sepang, ωστόσο τα πράγματα μετά το χειρουργείο είναι πιο αισιόδοξα. Χαρακτηριστικά είπε πως ένας κανονικός άνθρωπος χρειάζεται πολύμηνη ανάρρωση μετά από ένα τέτοιο περιστατικό, αλλά οι πρωταθλητές δεν είναι απλοί άνθρωποι και μάλλον θα τα καταφέρουν, ωστόσο προέχει η υγεία του Jack, και γι΄ αυτό θα βεβαιωθούν πρώτα ότι έχει αναρρώσει πλήρως.

Με εντατικές φυσιοθεραπίες, που ένας κανονικός άνθρωπος δεν θα άντεχε, ούτε σωματικά αλλά κυριώς οικονομικά, ο Jack Miller προσπαθεί να ξεπεράσει τον τραυματισμό σε ελάχιστο χρόνο, και με βάση την χθεσινή εικόνα που έχει ο ορθοπεδικός των πρωταθλητών, είναι πιθανό να τα καταφέρει.

Ετικέτες

motogp

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”