Ο πιο μικρός σε ηλικία Globetrotter!

Με σύντροφο ένα Ducati Scrambler Desert Sled
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

23/5/2019

Η έννοια της μοτοσυκλέτας απ’ την αρχή της ιστορίας της, ήταν συνώνυμο της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας, διότι έδινε τη δυνατότητα στους αναβάτες να ζήσουν την περιπέτεια του ταξιδιού και να γνωρίσουν τον κόσμο. Τα τελευταία χρόνια η μοτοσυκλέτα (σαν έννοια πάντα) έχει αρχίσει να χάνει τον ρόλο της ως μέσο ελευθερίας και έκφρασης, καθώς η νέα γενιά έχει βρει το επόμενο μέσο με το οποίο μπορεί να ξεφεύγει απ’ την ρουτίνα (πλέον και την πραγματικότητα) και δεν είναι άλλο απ’ τα smartphones και τα social media. Όμως, υπάρχουν ακόμη νέοι σε ηλικία αναβάτες που προτιμούν να βλέπουν τα πράγματα χειροπιαστά -και όχι μέσα από οθόνες- ταξιδεύοντας τον κόσμο με μοτοσυκλέτα, με σκοπό να δουν νέα μέρη και να αποτυπώσουν στο μυαλό τους μοναδικά τοπία. Ο πιο νέος παγκόσμιος ταξιδιώτης (επίσημα πλέον καθώς έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ αποτελώντας τον νεαρότερο σε ηλικία αναβάτη που γύρισε τον κόσμο) είναι ο 23χρονος Henry Crew που ολοκλήρωσε φέτος την περιπέτειά του, ταξιδεύοντας σε 35 χώρες και διανύοντας σχεδόν 90.000 χιλιόμετρα με το Ducati Scrambler Desert Sled.

Ας τα πάρουμε όμως απ’ την αρχή. Ο Crew ξεκίνησε το ταξίδι του πέρσι στις 3 Απριλίου με αφετηρία το Bike Shed Motorcycle Club, ένα μοτοσυκλετιστικό στέκι που βρίσκεται στο Λονδίνο, και με αρχικό σκοπό να διανύσει πάνω από 56.000 χιλιόμετρα μέσα σ’ έναν χρόνο με την μοτοσυκλέτα της Ducati. Μετά από 381 μέρες επέστρεψε στο σημείο που ξεκίνησε γεμάτος με αναμνήσεις, μοναδικές εμπειρίες που βίωσε στο ταξίδι του αλλά και πιο έμπειρος ως αναβάτης, έχοντας κάνει περισσότερα χιλιόμετρα απ' όσα σχεδίαζε. Σε δηλώσεις σχετικά με τη μοτοσυκλέτα του ανέφερε: “Το Scrambler Desert Sled αποδείχτηκε ένας εξαιρετικά ανθεκτικός σύντροφος στο ταξίδι, ικανό να αντιμετωπίσει οποιουδήποτε είδος τερέν ή θερμοκρασίες. Ταξιδέψαμε μαζί 88.000 χιλιόμετρα και διασχίσαμε διάφορους δρόμους του κόσμου σε πολύ μεγάλο υψόμετρο και θερμοκρασίες που έφταναν του -7 οC. Περάσαμε απο ερήμους, βουνά και τροπικά δάση με θερμοκρασίες άνω των 50 οC. Η μοτοσυκλέτα αποδείχτηκε πως είχε τις τέλειες αναλογίες και μου επέτρεψε να αντιμετωπίσω με ευκολία, τόσο τα  ασφάλτινα όσο και τα χωμάτινα κομμάτια της διαδρομής. Μοιραία, είχα μερικές πτώσεις, αλλά χάρη στο χαμηλό της βάρος  μπορούσα να τη σηκώσω μόνος μου χωρίς να αντιμετωπίσω μεγάλα προβλήματα ή να προκληθούν ζημιές σε βαθμό που να μου διακόψουν το ταξίδι.”

Η μοτοσυκλέτα του Henry Crew θα βρίσκεται περίπτερο της Scrambler by Ducati στο Bike Shed London 2019 –το δέκατο που θα πραγματοποιηθεί- μια εκδήλωση που διοργανώνεται απ’ το Bike Shed Motorcycle Club. Ο χώρος στον οποίο πραγματοποιείται έχει ανακαινιστεί, καθώς στο παρελθόν ήταν μια αποθήκη καπνού και δίνει μια ξεχωριστή χροία, στην εκδήλωση που φιλοξενεί πολλές απ' τις πιο διάσημες custom μοτοσυκλέτες της παγκόσμιας σκηνής. Η εκδήλωση ανοίγει τις πόρτες της από σήμερα μέχρι την Κυριακή 26 Μαΐου και όσοι βρεθούν εκεί θα έχουν την ευκαιρία όχι μόνο να θαυμάσουν τα νέα μοντέλα της ιταλικής εταιρείας και τη μοτοσυκλέτα του Henry Crew, αλλά και πολλές άλλες. Συγκεκριμένα, ένα custom Scrambler 1100 (Goblin Works Hooligan Hillclibmer, ναι όλο αυτό είναι τ’ όνομά του) που σχεδιάστηκε απ’ τον Anthony Partridge για την σειρά Goblin Works Garage θα βρίσκεται στο περίπτερο της Scrambler by Ducati. Κάθε χρόνο, στο Bike Shed,  συγκεντρώνονται κορυφαίοι customizers απ’ όλο τον κόσμο και ανάμεσα σε αυτούς θα βρίσκεται ο Μάριος Νικολαΐδης με το DCR-018, που την προηγούμενη βδομάδα βρισκόταν στο Sultans Of Sprint στη Monza μαζί το ΜΟΤΟ για να αγωνιστεί και θα είναι η δεύτερη φορά που εκπροσωπεί τη χώρα μας στο θεσμό, αφού και η DCR-017 είχε βρεθεί εκεί παλιότερα.

Yamaha: Κατοχύρωσε πατέντα για αερόσακο σε μοτοσυκλέτα

Νέα διπλώματα ευρεσιτεχνίας δίνουν λύσεις σε ένα παλιό πρόβλημα
Yamaha αερόσακος 2025 πατέντα
Από το

motomag

30/4/2025

Πατέντες δείχνουν πως η Yamaha εργάζεται πάνω στην εξέλιξη των αερόσακων θέλοντας να τους ενσωματώσει σε μοτοσυκλέτες της με στόχο να βελτιωθεί η πιθανότητα επιβίωσης του αναβάτη σε τροχαίο ατύχημα.

Στην αυτοκινητοβιομηχανία οι αερόσακοι έχουν αποδείξει την αξία τους στη σωτηρία οδηγού και επιβατών και έχουν καθιερωθεί ως το κυριότερο δευτερεύον σύστημα παθητικής ασφαλείας που υποστηρίζει στο μέγιστο το βασικό, τη ζώνη ασφαλείας- χωρίς αυτή ο αερόσακος μπορεί να γίνει ακόμη και απειλητικός για τη ζωή του οδηγού και των υπόλοιπων επιβαινόντων.

Σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας Οδικών Μεταφορών των ΗΠΑ (NHTSA), περισσότερες από 50.000 ζωές σώθηκαν από τους αερόσακους μόνο στις ΗΠΑ μεταξύ 1987 και 2017. Παγκοσμίως, εκτιμάται ότι αποτρέπουν περίπου 70.000 θανάτους κάθε χρόνο, ένα νούμερο που είναι λογικά πολύ μεγαλύτερο στην πραγματικότητα.

Yamaha αερόσακος 2025 πατέντα

Ωστόσο, ενώ τα αυτοκίνητα εξοπλίζονται εδώ και καιρό υποχρεωτικά με αυτή την τεχνολογία, οι αερόσακοι έχουν μια εξειδικευμένη ύπαρξη στην ενσωμάτωσή τους στις μοτοσυκλέτες- με εξαίρεση το Honda Gold Wing που διατίθεται με αερόσακο. Τους συναντάμε συνήθως ως μέρος του τεχνικού ρουχισμού του αναβάτη.

Τώρα και η Yamaha μπαίνει στο παιχνίδι με μια νέα ιδέα γύρω από την εφαρμογή του αερόσακου στα δίκυκλα σε συνδυασμό με αισθητήρες. Οι μοτοσυκλέτες διαφέρουν θεμελιωδώς από τα αυτοκίνητα σε πολλές πτυχές που σχετίζονται με την ασφάλεια. Ως αποτέλεσμα, ένας αερόσακος μοτοσυκλέτας πρέπει να αντιδρά πολύ πιο γρήγορα και να ενεργοποιείται με μεγαλύτερη ακρίβεια από τον αντίστοιχο αερόσακο αυτοκινήτου. Επιπλέον, οι κινήσεις μιας μοτοσυκλέτας σε περίπτωση ατυχήματος είναι πιο πολύπλοκες - εκτός από την καθαρή επιβράδυνση, παίζουν ρόλο και οι κινήσεις κλίσης και περιστροφής. Συνεπώς, το σύστημα αισθητήρων πρέπει να επεξεργάζεται σημαντικά περισσότερες πληροφορίες προκειμένου να διασφαλίζεται η ενεργοποίηση χωρίς σφάλματα. Αυτά τα τεχνικά εμπόδια ευθύνονται εν μέρει για το γεγονός ότι η Gold Wing της Honda παραμένει μέχρι στιγμής η μόνη μοτοσυκλέτα παραγωγής με αερόσακο.

Η Yamaha κατέθεσε μια πατέντα που αφορά ειδικά τη βελτίωση της τεχνολογίας αισθητήρων για τους αερόσακους στις μοτοσυκλέτες. Η τεχνολογία περιλαμβάνει τη χρήση δύο αισθητήρων επιτάχυνσης - συγκρίσιμων με τις μονάδες αδρανειακής μέτρησης (IMU) αλλά το κυριότερο είναι ότι ο ένας από τους αισθητήρες τοποθετείται μπροστά από το κέντρο βάρους της μοτοσυκλέτας και ο άλλος πίσω από αυτό. Αυτό επιτρέπει στο σύστημα να ανιχνεύει με ακρίβεια την κίνηση σε τρεις διαστάσεις - οριζόντιες, πλευρικές και κατακόρυφες.

Yamaha αερόσακος 2025 πατέντα

Η διάταξη αυτή επιτρέπει στη μονάδα ελέγχου να ανιχνεύει μια πιθανή σύγκρουση και την κατεύθυνσή της ιδιαίτερα γρήγορα και αξιόπιστα. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την ενεργοποίηση του αερόσακου σε κλάσματα του δευτερολέπτου - πριν ο ίδιος ο αναβάτης προσκρούσει σε εμπόδιο.

Η Yamaha R1 στο επίκεντρο

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η Yamaha χρησιμοποιεί ως μοντέλο αναφοράς στα σχέδια ευρεσιτεχνίας μια supersport μοτοσυκλέτα, τη YZF-R1 όπου η πρόκληση είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Η σπορ θέση οδήγησης, με κλίση προς τα εμπρός, σημαίνει ότι το κεφάλι του αναβάτη βρίσκεται πολύ κοντά στο μπροστινό μέρος της μοτοσυκλέτας.

Η επιλογή του συγκεκριμένου μοντέλου από τη Yamaha ως παράδειγμα θα μπορούσε να είναι μια ένδειξη ότι ο ιαπωνικός κατασκευαστής είναι πρόθυμος να αντιμετωπίσει τα πιο σύνθετα σενάρια ενσωμάτωσης αερόσακων - και να μην επικεντρωθεί μόνο σε μοτοσυκλέτες τουρισμού ή πόλης. Ωστόσο οι κατασκευαστές χρησιμοποιούν για να κατοχυρώσουν τις πατέντες τους και δίκυκλα στα σχέδια που μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με την τελική εφαρμογή.

Tricity με αερόσακο;

Εκτός από το R1, η πατέντα δείχνει επίσης το τρίτροχο σκούτερ Tricity της Yamaha με σύστημα αερόσακου. Όπως έχετε διαβάσει και εδώ η Autoliv παρουσίασε επίσης ένα πρωτότυπο αερόσακου σε ένα Piaggio MP3, άμεσο ανταγωνιστή του Tricity, σε εμπορικές εκθέσεις το 2023. Φαίνεται ότι οι κατασκευαστές προσδοκούν ιδιαίτερα υψηλές δυνατότητες από τα αστικά οχήματα που είναι προσανατολισμένα στην ασφάλεια.

Συμπερασματικά το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας της Yamaha δείχνει ότι η ανάπτυξη των αερόσακων για μοτοσυκλέτες συνεχίζει στον δρόμο της εξέλιξης - με έμφαση στην έξυπνη τεχνολογία αισθητήρων και την αλγοριθμική ακρίβεια. Ωστόσο, ένα πράγμα είναι σαφές: αν ο αερόσακος σε δύο τροχούς πρόκειται να έχει πραγματικότητα στο μέλλον, αυτό ακριβώς το είδος προσέγγισης -η εξέλιξη των αισθητήρων- είναι απαραίτητο για να ξεπεραστούν τα τεχνικά εμπόδια. Οι κάμερες (ή ραντάρ), σε συνδυασμό ίσως με λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε αυτό.