Panamerican Crossing 2014: Kito - Mexico

18/8/2014

Από την πρωτεύουσα Kito, τα σύνορα της Κολομβίας απείχαν μόλις 180 χλμ. βόρεια. Οδηγώντας κάτω από ένα εκνευριστικό ψιλόβροχο, ευτύχισα να αντικρίσω την συνοριακή μπάρα μετά από περίπου 2,5 ώρες. Διαβατήριο, άδεια κυκλοφορίας και οδήγησης, σφραγίδες, έντυπα και έτοιμος να εισβάλω στην πέμπτη και τελευταία νοτιοαμερικανική χώρα του Panamerican Crossing 2014. Μετά την Κολομβία ο Παναμάς, η Κεντρική Αμερική προ των πυλών…
Η διαδρομή μου στην Κολομβία άγγιζε τα 1.350 χιλιόμετρα, ενώ η κόκκινη γραμμή του χάρτη περνούσε από τις πόλεις Pasto, Cali, Medellin και Cartagena de Indias. Στην παράκτια Cartagena de Indias θα έπαιρνα ένα πλοίο για να αποβιβαστώ στον Παναμά, αφού ο οδικός άξονας "Panamericana Route" στο ύψος της πόλης Medellin, διακόπτεται προσωρινά, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει οδική σύνδεση Κολομβίας - Παναμά.
Για τις τρεις επόμενες μέρες ανεβοκατέβαινα με την μαύρη ΚΤΜ στις καταπράσινες πλαγιές των Άνδεων, με την ασφάλτινη λωρίδα να μεταμορφώνεται σε μια συνεχόμενη στριφογυριστή κορδέλα. Η τοπική φύση αντίθετα, με αφόπλισε με τις ποικιλόμορφες προτάσεις της, καθώς απόκρημνα φαράγγια, πυκνοφυτεμένα δάση, μικρές κοιλάδες και καταπράσινες βουνοπλαγιές αποτελούσαν τις ψηφίδες ενός ανυπέρβλητου "φυσικού" μωσαϊκού.
Όμως, η κυριότερη έννοια μου δεν ήταν οι ιδιαιτερότητες ή οι δυσκολίες της διαδρομής, αλλά η επικινδυνότητα που έκρυβε ένα οδικό πέρασμα από την Κολομβία λόγω της αυξημένης ναρκο-εγκληματικότητας, αλλά και του εμφυλίου πολέμου που διεξάγεται τα τελευταία 40 χρόνια σε τούτη τη νοτιοαμερικανική χώρα μεταξύ των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων της Κολομβίας (FARC) και των κυβερνητικών στρατευμάτων. Έπρεπε να φυλάγομαι δηλαδή από δυο πλευρές. Ευτυχώς, κανένας και τίποτα δεν με πείραξε…
Στην πόλη Medellin, που αποτέλεσε όλη την δεκαετία του 1980 την παγκόσμια πρωτεύουσα των ναρκωτικών, επισκέφθηκα το σπίτι όπου σκοτώθηκε το 1993 ο διαβόητος βασιλιάς της κοκαΐνης Pablo Escobar, μια από τις μεγαλύτερες εγκληματικές φυσιογνωμίες του 20ου αιώνα.
Στις ακτές της Καραϊβικής με περίμενε η απαστράπτουσα Cartagena de Indias, η πιο αυθεντική πολιτεία ισπανικής αποικιακής αρχιτεκτονικής στην ευρύτερη περιοχή. Εδώ, μετά από 26 ήμερες ταξιδιού και 8.670 χιλιόμετρα, γράφτηκε ο επίλογος του νοτιοαμερικανικού σκέλους του "Panamerican Crossing 2014".

Για να βάλω ρόδα στην Κεντρική Αμερική, και συγκεκριμένα στον Παναμά, θα έπρεπε να πάρω από το λιμάνι της Cartagena ένα από τα πλοία που εκτελούν το δρομολόγιο Κολομβία - Παναμά. Προς μεγάλη μου όμως έκπληξη, όλα τα καράβια που πήγαιναν στον Παναμά δεν ήταν επιβατικά, αλλά πλοιάρια που μετέφεραν τουρίστες για μια μικρή κρουαζιέρα στα νερά της Καραϊβικής. Μην έχοντας άλλη επιλογή, δήλωσα λοιπόν συμμετοχή για μια τετραήμερη κρουαζιέρα στα τροπικά νησιά San Blas του Παναμά. Η μοτοσυκλέτα χρειάστηκε όμως να φορτωθεί (αλλά και να ξεφορτωθεί) από το πλοίο με αρκετά παράδοξο τρόπο, λες και επρόκειτο για ένα τσουβάλι με πατάτες.
Επτά μικρά σε έκταση κράτη συνθέτουν τον χάρτη της Κεντρικής Αμερικής. Ο Παναμάς, η Κόστα Ρίκα, η Νικαράγουα, η Ονδούρα, το Ελ Σαλβαδόρ και η Γουατεμάλα ήταν οι έξι κεντροαμερικανικές χώρες που καρτερούσαν εμένα και την μαύρη ΚΤΜ να με ξεναγήσουν στους δρόμους τους τις αμέσως επόμενες ημέρες. Μέχρι τα σύνορα του Μεξικού, την πόρτα της Βόρειας Αμερικής, είχα να διανύσω περίπου 2.500 χιλιόμετρα.
Στην Πόλη του Παναμά παρέμεινα για δυο μέρες. Η χλιδάτη πρωτεύουσα του Παναμά με εντυπωσίασε με την μοντέρνα προσωπικότητά της, ενώ με την επίσκεψή μου στην Διώρυγα του Παναμά (απ’ όπου διέρχονται τα πλοία) ολοκληρώθηκε η γνωριμία μου με την πιο κοσμοπολίτικη πόλη της Κεντρικής Αμερικής.
Μετά τον Παναμά, κι αφού οδήγησα για περίπου 490 χιλιόμετρα, με περίμενε ο τροπικός παράδεισος της Κόστα Ρίκα. Όλη η διαδρομή μέσα στην χώρα (550 χλμ.) είχε ένα και μόνο χρώμα: πράσινο! Είναι γνωστό ότι η Κόστα Ρίκα αποτελεί έναν διεθνή οικολογικό προορισμό, ιδανικό για οικοτουρισμό, αφού τουλάχιστον το 30% της χώρας είναι ενταγμένο στο σύστημα των εθνικών πάρκων.
Τρίτος σταθμός στο κεντροαμερικανικό σκέλος του "Panamerican Crossing 2014" η Νικαράγουα. Περίπου 290 χιλιόμετρα είχα να διατρέξω μέσα στην χώρα, ενώ για την μια και μοναδική διανυκτέρευσή μου κατέλυσα στην Leon, την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Νικαράγουα. Καμάρι της Leon αποτελεί ο καθεδρικός ναός της πόλης, ο μεγαλύτερος της Κεντρικής Αμερικής.
Με την άφιξη μου στην Ονδούρα, είχα φτάσει στην μέση περίπου της κεντροαμερικανικής διαδρομής του "Panamerican Crossing 2014". Εκτός από την Ονδούρα, σειρά είχαν κατόπιν το Ελ Σαλβαδόρ και η Γουατεμάλα να υποδεχτούν την μαύρη ΚΤΜ. Λίγα τα χιλιόμετρα στο έδαφος της κάθε χώρας, λίγες φυσικά και οι ημέρες που ξόδεψα για να τις διασχίσω.
Στην Ονδούρα, οι ρόδες της μοτοσυκλέτας κύλησαν μόνο για 135 χιλιόμετρα (πάντα πάνω στην τροχιά του οδικού άξονα Panamericana Routa), στο γειτονικό Ελ Σαλβαδόρ βρέθηκα να οδηγώ για 350 χλμ. (εδώ τουλάχιστον διανυκτέρευσα κιόλας), ενώ σαφώς περισσότερα χιλιόμετρα και χρόνο ξόδεψα στην Γουατεμάλα. Στην συγκεκριμένη κεντροαμερικανική χώρα, που αποτέλεσε μαζί με το Νότιο Μεξικό την εστία ανάπτυξης του λαμπρού πολιτισμού των Μάγια, έμεινα για δυο ημέρες στην Antigua, την πιο τουριστική και γραφική πόλη της Γουατεμάλα.

Η Antigua, που την περίοδο της Ισπανικής αποικιοκρατίας εκτελούσε χρέη πρωτεύουσας της Ισπανικής Αντιβασιλείας της Γουατεμάλα, ήταν μια καλοδιατηρημένη πολιτεία εποχής που με γοήτευσε αφάνταστα. Αποικιακά σπίτια, λιθόστρωτα σοκάκια, εκκλησίες, αρχοντικά και δημόσια κτίρια με ταξίδεψαν τουλάχιστον τρεις αιώνες πίσω στον χρόνο.
Αντίθετα, στην μεγάλη υπαίθρια αγορά της πόλης, οι πάγκοι με τα πολύχρωμα, εξωτικά φρούτα, το πλήθος των ετερόκλιτων εμπορευμάτων, οι πλανόδιοι μικροπωλητές, οι ζητιάνοι, οι γραφικές γυναικείες φιγούρες και τα υπαίθρια εστιατόρια συνιστούσαν μια καθαρά λατινοαμερικάνικη εμπορική φιέστα που με καθήλωσε με τους ζωντανούς ρυθμούς και τον έντονο δυναμισμό της.
Το Μεξικό ήταν η πύλη εισόδου μου στην Βόρεια Αμερική. Περίπου 1.950 χιλιόμετρα είχα να διατρέξω στην πατρίδα του Emilio Zapata, ενώ κυριότερος σταθμός μου στο Μεξικό ήταν η Πόλη του Μεξικού, μια χαώδη μεγαλούπολη 18.000.000 κατοίκων.
Στην μεξικάνικη megacity έμεινα 4 μέρες, αφού, εκτός από τα πάμπολλα και ενδιαφέροντα αξιοθέατα της πόλης, είχα να κάνω και σέρβις στην μοτοσυκλέτα, η οποία είχε συμπληρώσει από την αρχή του ταξιδιού 13.000 χλμ. Έπρεπε κι αυτή να λάβει το δωράκι της για τον κόπο που είχε κάνει με φέρει ως εδώ…

https://bit.ly/MOTO_669

Επικαιρότητα

Harley-Davidson Pan America: Από adventure σε streetfighter με το kit της Powerbrick Performance

Bolt on kit χωρίς να χρειάζονται μεταποιήσεις - Κάνει τη μοτοσυκλέτα 45 κιλά ελαφρύτερη από τη στάνταρ!

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

16/7/2025

Χάρη στην ολλανδική Powerbrick Performance, τα Harley-Davidson Pan America και Pan America ST μπορούν, χωρίς μόνιμες παρεμβάσεις, να μετατραπούν από αdventure μοτοσυκλέτες σε κομψά streetfighter.

Όταν η Harley-Davidson Pan America παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, ήταν σαφές ότι ήταν μια διαφορετική προσέγγιση της αγοράς των adventure μοτοσυκλετών. Αυτό που δεν ήταν ίσως τόσο αναμενόμενο, ήταν πως η Pan America θα εξελισσόταν σε σημείο αναφοράς και για τον κόσμο των custom μοτοσυκλετών.

Η ολλανδική Powerbrick Performance ήταν από τους πρώτους που διέκριναν μια διαφορετική δυναμική για την αμερικάνικη μοτοσυκλέτα. Μετέτρεψαν μια Pan America σε streetfighter, με κοφτερό, επιθετικό σχεδιασμό με την πρώτη μοτοσυκλέτα να αποτελεί τη βάση για το μετέπειτα κιτ που δημιουργήθηκε.

Η ανάπτυξη της σειράς bolt on εξαρτημάτων, έγινε κάτω από το όνομα CNCPT Moto. Μετά από μήνες εξέλιξης, τα εξαρτήματα αυτά είναι πλέον έτοιμα για το κοινό – και για να τα παρουσιάσουν, η ομάδα της Powerbrick δημιούργησε δύο εντυπωσιακές εκδόσεις του Pan America, οι οποίες κλέβουν την παράσταση.

Η βάση για αυτά τα builds ήταν δύο ολοκαίνουργιες μοτοσυκλέτες, μια Harley-Davidson Pan America 1250 Special (σε μαύρο) και μία Pan America 1250 ST (σε ασημί). Το ST, που κυκλοφόρησε φέτος, είναι πιο εστιασμένο στην άσφαλτο, με βασική διαφορά τη μικρότερη 17άρα μπροστινή ζάντα. Ωστόσο, στην τελική τους μορφή, οι δύο μοτοσυκλέτες είναι σχεδόν πανομοιότυπες, με εξαίρεση το χρώμα και ελάχιστες λεπτομέρειες.

Και τα δύο Pan America έχουν αντικαταστήσει τις εργοστασιακές ζάντες με ελαφριές ανθρακονημάτινες ζάντες της Rotobox, με ελαστικά Pirelli Diablo Rosso II. Η ασημί έκδοση διαθέτει custom πίσω ανάρτηση από την TFX, ενώ η μαύρη διατηρεί την εργοστασιακή, με το ρυθμιζόμενο ύψος.

Το μπροστινό μέρος έχει μεταμορφωθεί ριζικά χάρη στο kit της CNCPT Moto. Το παρμπρίζ και το πλαστικό περίβλημα του ταμπλό αφαιρέθηκαν, αφήνοντας μόνο το χαμηλότερο ρύγχος της μοτοσυκλέτας. Μια ανοξείδωτη βάση στηρίζει την TFT οθόνη στη θέση της, τοποθετημένη πλέον πιο χαμηλά για καλύτερη εργονομία.

Το kit περιλαμβάνει πλήρες σετ από ανοξείδωτες βίδες και αποστάτες τιμονιού CNCPT, που φιλοξενούν ένα υπερυψωμένο τιμόνι μεταβλητής διατομής από την LSL, εξοπλισμένο με τα εργοστασιακά χειριστήρια της Harley-Davidson. Το Pan America Special έχει αποχωριστεί τις μπάρες προστασίας του ψυγείου, διατηρώντας όμως τα πλευρικά καλύμματα με τα LED φλας. Η ST, που κανονικά διαθέτει λιγότερη προστασία στο ψυγείο, απέκτησε αντίστοιχα καλύμματα, διαμορφώνοντας έτσι ένα κοινό σχεδιαστικό προφίλ για τα δύο μοντέλα.

Το ρεζερβουάρ παραμένει εργοστασιακό, αλλά χωρίς την πλαστική επένδυση στο κέντρο, η οποία κρύβει τις κολλήσεις του μετάλλου. Η Powerbrick έτριψε και εξομάλυνε τις επιφάνειες πριν από τη βαφή, δίνοντας καθαρό αποτέλεσμα. Προστέθηκε και νέα CNCPT τάπα ρεζερβουάρ, προσαρμοσμένη ώστε να δέχεται το αυθεντικό κλειδί της μοτοσυκλέτας.

Η μεγαλύτερη αλλαγή όμως αφορά την ουρά. Η CNCPT σχεδίασε ένα εξαιρετικά μινιμαλιστικό tail kit, κατασκευασμένο από αεροπορικού τύπου αλουμίνιο. Είναι άμεσα συμβατό χωρίς παραποιήσεις και, σύμφωνα με τους κατασκευαστές του, μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα Σαββατοκύριακο – χωρίς καν να απαιτείται ανύψωση της μοτοσυκλέτας. Το κιτ περιλαμβάνει βάση πινακίδας με φως, ενσωματωμένα LED φλας, συμβατά με τις εργοστασιακές φίσες της Harley, ενσωματωμένο δίσκο για απόκρυψη των ηλεκτρονικών, ανοξείδωτες βίδες, καθώς και σετ σωληνάκια από την Venhill Racing για την μετατόπιση και απόκρυψη της αντλίας του συστήματος ABS.

Το εργοστασιακό πίσω φανάρι της Harley παραμένει, προσδίδοντας μια εργοστασιακή πινελιά στο τελικό αποτέλεσμα. Η CNCPT προσφέρει την ουρά είτε με σέλα που έχει επένδυση από δέρμα και Alcantara είτε χωρίς, ενώ υπάρχει και ποικιλία επιλογών για την εξάτμιση. Τα δύο μοντέλα φορούν διπλές εξατμίσεις, με χειροποίητες ανοξείδωτες σωληνώσεις από την Nius Moto.

Στις υπόλοιπες αναβαθμίσεις περιλαμβάνονται σωληνάκια φρένων Venhill Racing, κολάρα σιλικόνης από τη βρετανική Samco για το σύστημα ψύξης, καθώς και φίλτρα DNA.

Με κατάλληλη ρύθμιση στο δυναμόμετρο, κάθε Pan America αποδίδει πάνω από 165 ίππους, ενώ έχει “αδυνατίσει” κατά περίπου 45 κιλά σε σχέση με τη βασική έκδοση!

Η εξέλιξη των kit διήρκεσε πάνω από ένα έτος. Με αναστραμμένες χρωματικές παλέτες, πορτοκαλί λεπτομέρειες και πολυτελή επένδυση από δέρμα και Alcantara, αυτές οι δύο Harley-Davidson Pan America Vexa και Nova αποδεικνύουν πως το adventure μοντέλο της Harley μπορεί να αποτελέσει εξαιρετική βάση για εκφραστική και ποιοτική custom μετατροπή.