Πάντρεμα KTM - KISKA

Εξαγορά περισσότερων μετοχών της KISKA μέχρι το τέλος του 2019
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

14/1/2019

Τη σχέση της KTM με την σχεδιαστική εταιρεία KISKA θα μπορούσε κανείς να την παρομοιάσει εύκολα με τον έγγαμο βίο, καθώς η συνεργασία τους ξεκίνησε απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και διατηρείται μέχρι σήμερα. Εκείνη την εποχή, η KTM είχε ξεκινήσει έναν διαγωνισμό ώστε να βρει έναν σχεδιαστή για το νέο τότε LC4 και ο Gerald Kiska (με τη νεοσύστατη εταιρεία του) κατάφερε να ξεχωρίσει ξεκινώντας την μακροχρόνια συνεργασία με την εταιρεία. Έκτοτε η συνεργασία προχώρησε και η KISKA επανασχεδίασε το λογότυπο της KTM το 1994 δίνοντάς του τη μορφή που έχει μέχρι και τώρα. Τον επόμενο χρόνο υιοθετήθηκε το σλόγκαν της εταιρείας “ready to race” αποσαφηνίζοντας πλήρως για την πορεία που ήθελε να ακολουθήσει η KTM, ενώ το εγχείρημα ολοκληρώθηκε με τα σχέδια της KISKA να αποτυπώνουν πλήρως το ύφος της εταιρείας που εστίαζε στις επιδόσεις, την ξεχωριστή εμφάνιση, τον Adventure χαρακτήρα και την υπερβολή, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα -ίσως- το Super Duke 1290 R.

Θυμηθείτε μια απ' τις πιο πρόσφατες δημιουργίες της KISKA που παρουσιάστηκε στην φετινή Eicma εδώ

Με την πάροδο του χρόνου, η σχεδιαστική εταιρεία απέκτησε πιο ενεργό ρόλο σχεδιάζοντας περισσότερα μοντέλα για την γκάμα της KTM, γεγονός που οφείλονταν και στην γνωριμία του Gerald με τον Stefan Pierer πριν γίνει CEO της KTM, έχοντας από παλιότερα αμοιβαία εμπιστοσύνη. Μαζί με άλλους παράγοντες, όπως την αγορά μετοχών της KTM απ’ την Bajaj, ενισχύθηκαν οι δυνατότητες της παραγωγής της, φτάνοντας εύκολα τον εξαψήφιο αριθμό ετησίως, με αποτέλεσμα όχι μόνο την οικονομική ευμάρεια της KTM αλλά και την εδραίωσή της ως ένας απ’ τους μεγαλύτερους κατασκευαστές της Ευρώπης. Η ανάπτυξη αυτή πέρασε και στην KISKA καθώς οι αυξημένες ανάγκες της KTM για περισσότερα σχέδια είχε ως αποτέλεσμα την επέκτασή της, φτάνοντας πλέον τους 140 σχεδιαστές, με το μεγαλύτερο ποσοστό να ασχολείται με τα μοντέλα της KTM.
Με τη συνεργασία τους να γίνεται όλο και πιο στενή, δεν άργησε η KTM να αγοράσει μετοχές της KISKA, έχοντας το 24% της εταιρείας. Φέτος, με την έκδοση της αναφοράς της KTM για το 2018 που αφορά τα κέρδη και την πορεία της στην αγορά, αναφέρονται και τα πλάνα της για το 2019. Μέσα σε αυτά βρίσκεται και η αγορά επιπλέον 26% των μετοχών της KISKA -μέχρι το τέλος του έτους- ώστε να ενισχυθούν περισσότερο οι δεσμοί τους αλλά και να γίνει πιο εύκολη η επέκτασή της με περισσότερα νέα μοντέλα σε διάφορες κατηγορίες καθώς και αγορές, αφού πλέον θα της ανήκει κατά το ήμισυ.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”