Περνώντας ΚΤΕΔ

Από το

Μαύρο Σκύλο

31/5/2011

O τεχνικός έλεγχος μοτοσυκλετών, μετά από μια δεκαετία εξαγγελιών, έχει αρχίσει να εφαρμόζεται από την αρχή της χρονιάς σε ένα επίπεδο που θα χαρακτηρίζαμε πιλοτικό. Τα Κέντρα Τεχνικού Ελέγχου Δικύκλων, όπου ελέγχονται οι μοτοσυκλέτες είναι μόνο ιδιωτικά και όχι δημόσια. Οι πρώτες προσκλήσεις προς τους ιδιοκτήτες μοτοσυκλετών για να περάσουν ΚΤΕΔ ανακοινώθηκαν από το ΚΤΕΟ Κορίνθου, και η επέκταση των ελέγχων σε όλη την Ελλάδα συνεχίζεται. Για να σταλούν προσκλήσεις θα πρέπει να λειτουργεί κέντρο τεχνικού ελέγχου στην περιφέρεια όπου ανήκει η διεύθυνση που γράφει η άδεια κυκλοφορίας. Εάν δεν υπάρχει πρόσκληση δεν έχει υποχρέωση ο ιδιοκτήτης να εμφανιστεί για έλεγχο. Εάν θέλει όμως μπορεί να πάει σε ένα “γειτονικό” ΚΤΕΟ να την περάσει. Οδηγώντας 100 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα βρεθήκαμε στην Κόρινθο για να περάσει από τον έλεγχο, μετά από ραντεβού που είχε κλειστεί τηλεφωνικά, η μοτοσυκλέτα. Το προσωπικό μου Yamaha TTR250 Raid βρέθηκε στην γραμμή των εγκαταστάσεων με μένα δίπλα του να παρακολουθώ τη διαδικασία έχοντας ζητήσει την άδεια να τραβήξω μερικές φωτογραφίες να έχω να θυμάμαι. Δεν είδα να ελέγχεται το “πλαίσιο για ρωγμές , η κατάσταση των αξόνων” και όλα τα κατεβατά που προβλέπονται. Είδα όμως να ελέγχονται οι αριθμοί πλαισίου και κινητήρα. Ακολούθησε ένας καλός οπτικός έλεγχος, και η εξέταση της λειτουργίας φρένων, φλας, στοπ, φώτων, κόρνας κλπ. Ο Χάρης ο εξεταστής παρατήρησε ότι δεν δουλεύει η κόρνα και μόνος του ξαναέβαλε πάνω της τον ακροδέκτη που “είχε” βγει. Στη συνέχεια ελέγχθηκε η λειτουργία των φρένων, κάτι που γίνεται με αυτοματοποιημένο τρόπο. Σειρά είχε η μέτρηση των καυσαερίων, στην οποία για την ηλικία του TTR προβλέπεται ο έλεγχός τους μόνο στο ρελαντί… Εκεί που οι κινητήρες των μοτοσυκλετών λειτουργούν το ελάχιστο χρονικό διάστημα. Η συνολική εικόνα του TTR που ήταν γενικά καλή με τα λαστιχάκια του και τη πληρότητά του, δεν έκανε απαραίτητη τη ανύψωσή του σε ράμπα, ενώ ο έλεγχος της ευθυγράμμισης της δέσμης των φώτων παρακάμφθηκε γιατί είναι αδύνατον να γίνει αφού προβλέπεται όμοιος με αυτόν που ισχύει για τα αυτοκίνητα. Είχα ζητήσει και θoρυβομέτρηση που δεν προβλέπεται, αλλά έγινε -σε υπαίθριο χώρο- και η στάνταρ εξάτμιση που έχει και δεκαπέντε χρόνια στη πλάτη της τα κατάφερε σταματώντας στα 83db. Η διαδικασίες δεν κράτησαν περισσότερο από μισή ώρα και μετά από αυτές πλήρωσα τα 35 ευρώ της χρέωσης και απέκτησα το αυτοκολλητάκι που δηλώνει ότι “είναι περασμένο ΚΤΕΔ” για δυο χρόνια.

Info
- Δεν υπάρχει πρόβλεψη για έλεγχο σε δίτροχα με κινητήρες 50 κυβικών. Ούτε για τα τρίτροχα και τετράτροχα, ούτε για τις μοτοσυκλέτες που ανήκουν στο δημόσιο.
- Οι προσκλήσεις γίνονται σε τοπικό επίπεδο. Μην περιμένετε κάποια ατομική ειδοποίηση, κάποια αφίσα σε συνεργείο είναι πιο πιθανό
- Υποχρέωση για έλεγχο έχουν οι μοτοσυκλέτες τέσσερα χρόνια μετά την έκδοση της πρώτης άδειας, ενώ μετά ο περιοδικός έλεγχος θα γίνεται κάθε δυο χρόνια.
- Η Κάρτα Θορύβου είναι ένας άλλος υποχρεωτικός έλεγχος που έχει νομοθετηθεί αλλά δεν έχει αρχίσει η εφαρμογή του. Άλλη διαδικασία με επιπλέον κόστος
- Προς το παρόν δεν υπάρχουν ποινές ούτε για την καθυστέρηση ούτε για την μη εμφάνιση για έλεγχο. Προς το παρόν.
- H προετοιμασία για τον έλεγχο είναι καλύτερο να έχει γίνει στο συνεργείο. Στο ΚΤΕΟ ελέγχουν μόνο, δεν επισκευάζουν. Και εάν δεν περάσει τον έλεγχο πρέπει να ξαναπάει για να πάρει το πιστοποιητικό και το αυτοκόλλητο.
- Για το εάν είναι ασφαλής ή όχι η μοτοσυκλέτα μας, πριν από κάθε ΚΤΕΔ, οφείλουμε να το φροντίζουμε οι ίδιοι
- Τα πράγματα που αφορούν την υποχρέωση σε ελέγχους είναι ακόμη “χαλαρά” αλλά δεν θα είναι έτσι για πάντα.

Yamaha: Κατοχύρωσε πατέντα για αερόσακο σε μοτοσυκλέτα

Νέα διπλώματα ευρεσιτεχνίας δίνουν λύσεις σε ένα παλιό πρόβλημα
Yamaha αερόσακος 2025 πατέντα
Από το

motomag

30/4/2025

Πατέντες δείχνουν πως η Yamaha εργάζεται πάνω στην εξέλιξη των αερόσακων θέλοντας να τους ενσωματώσει σε μοτοσυκλέτες της με στόχο να βελτιωθεί η πιθανότητα επιβίωσης του αναβάτη σε τροχαίο ατύχημα.

Στην αυτοκινητοβιομηχανία οι αερόσακοι έχουν αποδείξει την αξία τους στη σωτηρία οδηγού και επιβατών και έχουν καθιερωθεί ως το κυριότερο δευτερεύον σύστημα παθητικής ασφαλείας που υποστηρίζει στο μέγιστο το βασικό, τη ζώνη ασφαλείας- χωρίς αυτή ο αερόσακος μπορεί να γίνει ακόμη και απειλητικός για τη ζωή του οδηγού και των υπόλοιπων επιβαινόντων.

Σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας Οδικών Μεταφορών των ΗΠΑ (NHTSA), περισσότερες από 50.000 ζωές σώθηκαν από τους αερόσακους μόνο στις ΗΠΑ μεταξύ 1987 και 2017. Παγκοσμίως, εκτιμάται ότι αποτρέπουν περίπου 70.000 θανάτους κάθε χρόνο, ένα νούμερο που είναι λογικά πολύ μεγαλύτερο στην πραγματικότητα.

Yamaha αερόσακος 2025 πατέντα

Ωστόσο, ενώ τα αυτοκίνητα εξοπλίζονται εδώ και καιρό υποχρεωτικά με αυτή την τεχνολογία, οι αερόσακοι έχουν μια εξειδικευμένη ύπαρξη στην ενσωμάτωσή τους στις μοτοσυκλέτες- με εξαίρεση το Honda Gold Wing που διατίθεται με αερόσακο. Τους συναντάμε συνήθως ως μέρος του τεχνικού ρουχισμού του αναβάτη.

Τώρα και η Yamaha μπαίνει στο παιχνίδι με μια νέα ιδέα γύρω από την εφαρμογή του αερόσακου στα δίκυκλα σε συνδυασμό με αισθητήρες. Οι μοτοσυκλέτες διαφέρουν θεμελιωδώς από τα αυτοκίνητα σε πολλές πτυχές που σχετίζονται με την ασφάλεια. Ως αποτέλεσμα, ένας αερόσακος μοτοσυκλέτας πρέπει να αντιδρά πολύ πιο γρήγορα και να ενεργοποιείται με μεγαλύτερη ακρίβεια από τον αντίστοιχο αερόσακο αυτοκινήτου. Επιπλέον, οι κινήσεις μιας μοτοσυκλέτας σε περίπτωση ατυχήματος είναι πιο πολύπλοκες - εκτός από την καθαρή επιβράδυνση, παίζουν ρόλο και οι κινήσεις κλίσης και περιστροφής. Συνεπώς, το σύστημα αισθητήρων πρέπει να επεξεργάζεται σημαντικά περισσότερες πληροφορίες προκειμένου να διασφαλίζεται η ενεργοποίηση χωρίς σφάλματα. Αυτά τα τεχνικά εμπόδια ευθύνονται εν μέρει για το γεγονός ότι η Gold Wing της Honda παραμένει μέχρι στιγμής η μόνη μοτοσυκλέτα παραγωγής με αερόσακο.

Η Yamaha κατέθεσε μια πατέντα που αφορά ειδικά τη βελτίωση της τεχνολογίας αισθητήρων για τους αερόσακους στις μοτοσυκλέτες. Η τεχνολογία περιλαμβάνει τη χρήση δύο αισθητήρων επιτάχυνσης - συγκρίσιμων με τις μονάδες αδρανειακής μέτρησης (IMU) αλλά το κυριότερο είναι ότι ο ένας από τους αισθητήρες τοποθετείται μπροστά από το κέντρο βάρους της μοτοσυκλέτας και ο άλλος πίσω από αυτό. Αυτό επιτρέπει στο σύστημα να ανιχνεύει με ακρίβεια την κίνηση σε τρεις διαστάσεις - οριζόντιες, πλευρικές και κατακόρυφες.

Yamaha αερόσακος 2025 πατέντα

Η διάταξη αυτή επιτρέπει στη μονάδα ελέγχου να ανιχνεύει μια πιθανή σύγκρουση και την κατεύθυνσή της ιδιαίτερα γρήγορα και αξιόπιστα. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την ενεργοποίηση του αερόσακου σε κλάσματα του δευτερολέπτου - πριν ο ίδιος ο αναβάτης προσκρούσει σε εμπόδιο.

Η Yamaha R1 στο επίκεντρο

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η Yamaha χρησιμοποιεί ως μοντέλο αναφοράς στα σχέδια ευρεσιτεχνίας μια supersport μοτοσυκλέτα, τη YZF-R1 όπου η πρόκληση είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Η σπορ θέση οδήγησης, με κλίση προς τα εμπρός, σημαίνει ότι το κεφάλι του αναβάτη βρίσκεται πολύ κοντά στο μπροστινό μέρος της μοτοσυκλέτας.

Η επιλογή του συγκεκριμένου μοντέλου από τη Yamaha ως παράδειγμα θα μπορούσε να είναι μια ένδειξη ότι ο ιαπωνικός κατασκευαστής είναι πρόθυμος να αντιμετωπίσει τα πιο σύνθετα σενάρια ενσωμάτωσης αερόσακων - και να μην επικεντρωθεί μόνο σε μοτοσυκλέτες τουρισμού ή πόλης. Ωστόσο οι κατασκευαστές χρησιμοποιούν για να κατοχυρώσουν τις πατέντες τους και δίκυκλα στα σχέδια που μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με την τελική εφαρμογή.

Tricity με αερόσακο;

Εκτός από το R1, η πατέντα δείχνει επίσης το τρίτροχο σκούτερ Tricity της Yamaha με σύστημα αερόσακου. Όπως έχετε διαβάσει και εδώ η Autoliv παρουσίασε επίσης ένα πρωτότυπο αερόσακου σε ένα Piaggio MP3, άμεσο ανταγωνιστή του Tricity, σε εμπορικές εκθέσεις το 2023. Φαίνεται ότι οι κατασκευαστές προσδοκούν ιδιαίτερα υψηλές δυνατότητες από τα αστικά οχήματα που είναι προσανατολισμένα στην ασφάλεια.

Συμπερασματικά το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας της Yamaha δείχνει ότι η ανάπτυξη των αερόσακων για μοτοσυκλέτες συνεχίζει στον δρόμο της εξέλιξης - με έμφαση στην έξυπνη τεχνολογία αισθητήρων και την αλγοριθμική ακρίβεια. Ωστόσο, ένα πράγμα είναι σαφές: αν ο αερόσακος σε δύο τροχούς πρόκειται να έχει πραγματικότητα στο μέλλον, αυτό ακριβώς το είδος προσέγγισης -η εξέλιξη των αισθητήρων- είναι απαραίτητο για να ξεπεραστούν τα τεχνικά εμπόδια. Οι κάμερες (ή ραντάρ), σε συνδυασμό ίσως με λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε αυτό.