Πέθανε ο Roberto Marchesini, ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του με τον τροχό!

Πάνω από 40 χρόνια στην κατασκευή ζαντών!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

1/10/2020

Από την εποχή των δίχρονων MotoGP, στον Valentino Rossi και από εκεί στην καθολική επικράτηση στις ταχύτερες μοτοσυκλέτες του κόσμου, μέχρι το WSBK και τόσες άλλες διοργανώσεις… Περισσότερα από 170 παγκόσμια πρωταθλήματα κερδήθηκαν πάνω σε τροχούς που κατασκεύασε ο Roberto Marchesini!

Στην διάρκεια της καριέρας του που περνά συνολικά τις τέσσερεις δεκαετίες, ο Marchesini συνέδεσε το όνομά του με τους καλύτερους τροχούς του κόσμου.

Το 1988 ξεκίνησε η επέκτασή του σε αυτό που θα γινόταν μία εταιρεία, παγκόσμιος ηγέτης στον τομέα της, καθώς εγκατέστησε χυτήριο αλουμινίου και μαγνησίου. Είναι η αρχή της Marchesini έτσι όπως την γνωρίσαμε! Πρώτος μεγάλος πελάτης στους αγώνες, μία εταιρεία που ήξερε τον Roberto ήδη, η Ducati! Σιγά – σιγά θα ακολουθούσαν και όλοι οι υπόλοιποι σε τόσα και τόσα πρωταθλήματα.

Τον Μάρτιο του 2000 η εταιρεία του θα πωληθεί στο γκρουπ Brembo και ο ίδιος θα συνεχίσει την τέχνη του με διαφορετική ετικέτα επιστρέφοντας σε αυτό που αγαπούσε πολύ και είχε χάσει, καθώς η εταιρεία μεγάλωνε: Στην σχεδίαση! Ενώνει δυνάμεις με έναν παλαιότερο κατασκευαστή και με την επωνυμία MFR Wheels ξεκινά να κάνει… το χόμπι του, να κατασκευάζει τροχούς!

Ο Roberto Marchesini πρέπει να σημειώσουμε πως ξεκίνησε ως άνθρωπος που προσέφερε μία υπηρεσία στους αγώνες, δεν πωλούσε τροχούς απλά. Κι αυτό διότι σε μία εποχή που η βιομηχανία δεν είχε φτάσει στην εξέλιξη που υπάρχει σήμερα, η κατασκευή carbon ήταν κάτι που ο ίδιος ανακάλυπτε βήμα – βήμα και η τεχνολογία υλικών και χύτευσης είχε πολύ δρόμο μπροστά της, ο Marchesini περνούσε απίστευτο μέρος του χρόνου του, για να φτιάξει κάτι ξεχωριστό για κάθε μία ομάδα και αναβάτη… Σε μία εποχή που δεν είχες από κάπου να μάθεις αλλά μπορούσες μόνο να ανοίξεις τον δρόμο, δοκιμάζοντας και κάνοντας λάθη, ο Marchesini έκανε άλματα εξέλιξης…

Αντίο, Roberto Marchesini

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: