Πίστα Σερρών: Νέα άσφαλτος σε λίγους μήνες αποφάσισε η νέα διοίκηση

Ετοιμαστείτε για νέα ρεκόρ
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

13/12/2019

Δύσκολα θα βρεις κάποιον που να έχει οδηγήσει στην πίστα των Σερρών και να μην του άρεσε. Ιδιαίτερα για τις μοτοσυκλέτες, η χάραξη αυτής της πίστας είναι απολαυστική και πολλοί είναι εκείνοι που έρχονται και ξανάρχονται από το εξωτερικό για την απολαύσουν. Από το 1998 που άνοιξε για το κοινό πέρασαν 21 χρόνια και όλο αυτό το διάστημα ο περιβάλλον χώρος έχει αλλάξει αρκετά, αποκτώντας μόνιμα pit box, ανανεωμένες κτηριακές εγκαταστάσεις και ενσωματώνοντας πίστα motocross, που φιλοξένησε διεθνείς αγώνες. Όμως τα πράγματα δεν είχαν αντίστοιχα ευθύγραμμη βελτίωση σε ό,τι αφορά τη συντήρηση της ίδιας της ασφάλτου της πίστας. Η αρχική άσφαλτος ήταν πραγματικά φανταστική σε κράτημα και επέτρεπε στις μοτοσυκλέτες δρόμου με τουριστικά λάστιχα τεχνολογίας του 1998 να ξύνουν μαρσπιέδες στη βροχή, κάτι που είχαμε πολλές φορές επιβεβαιώσει στα τεστ που είχαμε κάνει εκεί. Στεγνή έτρωγε βέβαια γρήγορα τα ελαστικά, αλλά χαλάλι. Με το πέρασμα των χρόνων και την έντονη αγωνιστική δραστηριότητα που ακολούθησε, ήταν φυσικό επακόλουθο το επίπεδο της πρόσφυσης να μειωθεί, αλλά λόγω του άγριου χαλικιού, η πίστα συνέχιζε να “τρώει λάστιχα” χωρίς όμως το αντίστοιχο κράτημα.

Έτσι η τότε διοίκηση της πίστας αποφάσισε την μερική ανανέωση της ασφάλτου στις στροφές. Δυστυχώς η ποιότητα της δουλειάς που έγινε τότε ήταν κάτω των προσδοκιών, με αποτέλεσμα τα νέα κομμάτια ασφάλτου να αρχίζουν να διαλύονται μετά το πέρασμα των πρώτων αυτοκινήτων. Αυτό με τη σειρά του δημιούργησε μια σειρά από προβλήματα για τη διοίκηση της πίστας, που έπρεπε να λύσει το πρόβλημα του κόστους και του χρόνου της εκ νέου επισκευής της ασφάλτου. Τελικά οι απαραίτητες εργασίες στα συγκεκριμένα τμήματα έγιναν και η πίστα επαναλειτούργησε. Όμως αυτή η τμηματική ανανέωση της ασφάλτου δεν μπορεί να συγκριθεί με την αρχική ομοιογενή εικόνα που είχε η άσφαλτος της πίστας των Σερρών τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της. Έτσι η νέα διοίκηση που ορίστηκε στις 14 Νοεμβρίου, αποφάσισε να στρώσει με νέα άσφαλτο την πίστα (όλη τη διαδρομή και όχι τμηματικά). Είχε προηγηθεί η προκήρυξη διαγωνισμών για ανάληψη του έργου ύψους 450.000€ το 2017, το 2018 και το 2019, λεπτομέρειες του οποίου μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ στο σχετικό ρεπορτάζ που είχαμε δημοσιεύσει.

Αυτό σημαίνει πως τα σαμαράκια στις ενώσεις μεταξύ παλιάς και καινούριας ασφάλτου θα εξαφανιστούν και οι χρόνοι που θα δούμε στο επόμενο πρωτάθλημα ταχύτητας θα είναι ακόμα πιο χαμηλοί. Βέβαια το απόλυτο κράτημα το αποκτούν οι πίστες μετά τον πρώτο χρόνο λειτουργίας τους και όχι όταν η άσφαλτος είναι εντελώς καινούρια. Φυσικά αυτή η δουλειά απαιτεί να σταματήσει η λειτουργία της πίστας για μεγάλο χρονικό διάστημα και οι εργασίες μπορεί να διακοπούν κάθε φορά που ο καιρός δεν είναι κατάλληλος. Ως γνωστόν, οι περισσότερες δραστηριότητες της πίστας (αγωνιστικές και μη) γίνονται μεταξύ Απριλίου-Οκτωβρίου. Η διοίκηση θέλει φυσικά να είναι έτοιμη η πίστα όσο πιο νωρίς γίνεται, αλλά όπως είπαμε οι εργασίες δεν μπορούν να γίνουν χωρίς τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες. Έτσι η διοίκηση προσανατολίζεται για το χρονικό διάστημα μεταξύ τέλος Ιουλίου και τέλος Αυγούστου, όπου συνήθως δεν υπάρχουν αγωνιστικές δραστηριότητες και ο καιρός στην περιοχή δεν θα δημιουργήσει καθηστερίσεις στις εργασίες.

 

Αυτή είναι η νέα διοίκηση της πίστα των Σερρών:

Πρόεδρος

Ματθαίου Γεώργιος

 

Διευθύνων Σύμβουλος

Μήχος Γεώργιος

 

α΄ Αντιπρόεδρος

Γούνας Γεώργιος

 

β΄ Αντιπρόεδρος

Παπαβασιλείου Βασίλειος

 

Μέλη

Παλάζη Χρυσάνθη

Μιχτσόγλου Δημήτριος

Παπαδημητρίου Οδυσσέας

    

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”