Ρεκόρ ταχύτητας: 330Km για ηλεκτρική μοτοσυκλέτα [video]

Αναγνώριση FIM πήρε η Mobitec
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

10/9/2019

Επισημοποιήθηκε από την FIM το ρεκόρ της Ιαπωνικής Mobitec, που με αναβάτη τον Ryuhji Tsurata κατάφερε να σπάσει το φράγμα των 200 μιλίων (321 χιλιόμετρα) και να θέσει το νέο ρεκόρ ταχύτητας. Στα τέλη του περασμένου μήνα, η ομάδα από την Ναγκόγια κατάφερε μετά από πέντε χρόνια προσπαθειών να σπάσει το ρεκόρ στην ιδιαίτερη κατηγορία που αγωνιζόταν. Δηλαδή να μην υπάρχουν “streamliner” χαρακτηριστικά, αεροδυναμικά δηλαδή βοηθήματα που κρατούν την μοτοσυκλέτα στο έδαφος. Ο αναβάτης σε αυτή την κατηγορία πρέπει να είναι εμφανής και το σύνολο βάρους μοτοσυκλέτας και αναβάτη να ξεπερνά τα 300 κιλά. Διαφορετικά οι ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες έχουν σπάσει αυτό το όριο ταχύτητας εδώ και πολύ καιρό…

Η συγκεκριμένη κατηγορία και το ρεκόρ αυτό που επισημοποιείται από την FIM, έχει σκοπό να είναι ό,τι πιο κοντινό γίνεται στις μοτοσυκλέτες που παίρνουν έγκριση τύπου, και είναι η πρώτη φορά που μία ηλεκτρική μοτοσυκλέτα αγγίζει σχεδόν τα 330 χιλιόμετρα τελικής.

Μία μικρή παρένθεση σε αυτό το σημείο: Οι πιο προηγμένες ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες αυτή την στιγμή, οι Energica Ego Corsa που παίρνουν μέρος στο MotoGP, στην κατηγορία MotoE, έχουν τελική ταχύτητα περίπου 170m, δηλαδή ελάχιστα πάνω από τα 270 χιλιόμετρα. Κι αυτό απέχει αρκετά από τα 350+ που μπορούν να επιτύχουν οι MotoGP μοτοσυκλέτες. Φαίνεται όμως και η διαφορά που υπάρχει με το ρεκόρ της Ιαπωνικής ομάδας.

Για να πιστοποιήσει το ρεκόρ, η FIM απαιτεί να γίνουν δύο διαδοχικές προσπάθειες που να μην απέχουν μεταξύ τους. Όταν λοιπόν ο Tsurata κατάφερε να φτάσει τα 204.629 mph, - 329,32Km/h δεν είχε τελειώσει με την επικίνδυνη προσπάθειά του. Την επανέλαβε λοιπόν φτάνοντας τα 204.484 ώστε να αναγνωριστεί το ρεκόρ. Η Mobitec γνωρίζει πόσο επικίνδυνο είναι για την συγκεκριμένη κατηγορία μοτοσυκλετών να προσπαθεί να φτάσει και να ξεπεράσει τα 321Km/h (200mph) κι αυτό γιατί πέρσι προσπαθώντας να κάνει το ίδιο, ο τότε αναβάτης της είχε μία τρομακτική πτώση που κατέστρεψε την μοτοσυκλέτα και τον έστειλε στο νοσοκομείο με έναν τραυματισμό που θα τον ακολουθεί στην υπόλοιπη ζωή του.

Μετά από πέντε χρόνια προσπαθειών η Mobitec κατάφερε να θέσει το ρεκόρ και να είναι η πρώτη ομάδα που περνά τα 200mph τελικής. Τώρα θέλει απλά να δει πόσο καιρό θα καταφέρει να το κρατήσει… Συνολικά 15 ρεκόρ έσπασαν στις δοκιμές στην έρημο Bonneville

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”