Ros: Η πρώτη Ελληνική ηλεκτρική μοτοσυκλέτα που βγαίνει στην παραγωγή από την “C.H.A.”!

Το C.H.A.-Ros μπορεί να μοιάζει, αλλά θα ταπεινώνει τις Hayabusa!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

1/4/2021

Τα νούμερα που ανακοινώνει η ελληνική C.H.A. ζαλίζουν: Αυτονομία 1.000 χιλιομέτρων σε ταχύτητες ταξιδιού ή 220 χιλιόμετρα για την πλήρη αποφόρτιση κάνοντας χρήση όλης της διαθέσιμης ιπποδύναμης. Η διαφορά είναι τεράστια, όπως τεράστια είναι και η ιπποδύναμη που κρύβει ο «ΧΑΡΟΣ» όπως είναι ένας ετυμολογικός τρόπος να διαβάσεις το όνομα του μοντέλου και της εταιρείας μαζί!

Περισσότερους από 360 ίππους ανακοινώνει η C.H.A. για την μοτοσυκλέτα της που από το 2000 μελετά την ηλεκτροκίνηση ενώ πάνω από μία δεκαετία προετοιμασίας και ιδιαίτερα προσεκτικού σχεδιασμού κρύβει η Ros.

Κι όμως, στο παρελθόν κάθε απόπειρα να βγάλει η C.H.A. κάποιο μοντέλο σε παραγωγή, έστω και περιορισμένη, συντριβόταν στον σκόπελο της ελληνικής γραφειοκρατίας και διαφθοράς, πριν παρασυρθεί από τα άγρια κύματα των συμφερόντων των πετρελαιοπαραγωγών.

Όπως όλα σε αυτή την χώρα, έτσι και η C.H.A., βλέπει το όνειρό της να γίνεται πραγματικότητα με εξωτερική παρέμβαση και συγκεκριμένα με την ενίσχυση που έλαβε πρόσφατα από το επενδυτικό σχήμα A.M.V.R.O. που εικάζεται πως ελέγχεται από Έλληνες της ομογένειας. Βασικός όρος της τεράστιας επένδυσης είναι η γραμμή παραγωγής να δημιουργηθεί στην Ελλάδα και το ποσοστό των εισαγόμενων εξαρτημάτων και ανταλλακτικών να μην ξεπερνά το 30%!

Αυτό σημαίνει πως όχι μόνο η συναρμολόγηση αλλά και το 70% της παραγωγής θα γίνεται στην Ελλάδα, πράγμα άκρως εντυπωσιακό! Ως παράδειγμα να παραθέσουμε πως μόνο το 60% της Ducati Multistrada V4 φτιάχνεται σε απόσταση 150Km από την Bologna!

Το C.H.A.-Ros θα έχει περιορισμό της τελικής ταχύτητας στα 400km/h κι αυτό σύμφωνα με την C.H.A. γίνεται για λόγους ασφαλείας, ώστε να μην ξεπερνά την ταχύτητα που δηλώνουν οι αναβάτες των Hayabusa πως αγγίζουν, στις παράνομες κόντρες που στήνουν στην Αν. Θεσσαλονίκη, κοντά και στην έδρα της εταιρείας. Στόχος άλλωστε είναι να κυριαρχήσει με τις επιδόσεις της αλλά να μην ταπεινώσει την μοτοσυκλέτα – έμπνευση…

Η τιμή της δεν έχει ακόμη καθοριστεί, αναμένεται όμως να είναι άκρως απαγορευτική για όλους εμάς. Έτσι κι αλλιώς η C.H.A. δεν μπορεί να υποστηρίξει μαζικότερη παραγωγή αυτή την στιγμή. Σύμφωνα με τις αποκλειστικές πληροφορίες που διαθέτουμε, σκοπός είναι να τραβήξουν τα βλέμματα με το Ros και η περιορισμένη παραγωγή να τροφοδοτήσει με την σειρά της ένα πιο μαζικό, πιο καθημερινό μοντέλο που κάλλιστα θα μπορούσε να κάνει εξαιρετική καριέρα στην Ελλάδα. Φτάνει φυσικά να το υποστηρίξει το ελληνικό κοινό που φαίνεται να σνομπάρει κάθε τι εγχώριο αντί να το υποστηρίξει!

Θέλουμε ο «ΧΑRΟΣ» να είναι ισάξιος του ονόματός του μονάχα για τον ανταγωνισμό και να αποδειχτεί όχι μόνο ασφαλής κι αξιόπιστος, αλλά και πως καταφέρνει όλα όσα υπόσχεται η C.H.A. για να την δούμε να ακμάζει και να μας φέρνει κι ένα πιο προσιτό, πιο οικονομικό μοντέλο!

 

Επίσης να ευχηθούμε σε όλους μας τους αναγνώστες καλό μήνα, καλή πρώτη Απριλίου, Καλή ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ!

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”