Σήριαλ πώλησης Ducati

Έχει ακόμη πολλά επεισόδια…
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

12/9/2017

Αυτό που ξεκίνησε σαν φήμη και μετεξελίχθηκε σε ένα κανονικό σίριαλ και αφορά την πώληση της Ducati, φαίνεται ότι θα συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμη, σύμφωνα με τις πληροφορίες που εξακολουθούν να βγαίνουν στην επιφάνεια. Μέχρι στιγμής, το σίγουρο είναι ότι το όλο ζήτημα μπαίνει στον "πάγο", αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κλείνει και οριστικά.

Σύμφωνα με αναφορές από το Bloomberg, ένα από τα μεγαλύτερα κανάλια παγκοσμίως σχετικά με τα οικονομικά νέα, η διαφωνία που υπάρχει μέσα στο συμβούλιο του VW Group, ανάμεσα στα στελέχη και τα συνδικάτα των εργαζομένων που συμμετέχουν με ισάριθμα μέλη, έχει επιφέρει το προσωρινό πάγωμα. Μέχρι στιγμής είχαν ακουστεί πάρα πολλά ονόματα και επενδυτές ως επίδοξοι ιδιοκτήτες, αλλά κάθε φορά η εκάστοτε προσφορά (ή η φήμη μιας τέτοιας) έφτανε στο σημείο να αποσυρθεί, ενώ μεγάλο μέρος για την δυσαρέσκεια που συνόδευε αυτή την διαδικασία καταλογιζόταν στον Τύπο.

Αν και δεν είχε καθοριστεί το τίμημα για την εξαγορά της Ducati, το κόστος κυμαινόταν ανάμεσα στα 1,3 με 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ, σχεδόν 100 φορές πάνω από τα καθαρά ετήσια κέρδη της εταιρείας που ανέρχονται στα 100 εκατομμύρια ευρώ. Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων έθεσαν ως επιχείρημα ότι η αγορά της Ducati δεν είχε καμία σχέση με τις βασικές δραστηριότητες του VW Group παγκοσμίως, και με δεδομένο ότι καταλαμβάνουν το 50% του συμβουλίου, είχαν τη δύναμη να μπλοκάρουν τις συμφωνίες.

Η Ducati αγοράστηκε το 2012 από το Group μέσω της Audi, αλλά από τον Απρίλιο της φετινής χρονιάς άρχισαν να διακινούνται οι φήμες σε μια προσπάθεια του VW Group να λειτουργήσει η Ducati ως αντιστάθμισμα του αυτοκινητιστικού τομέα και της ζημιάς που είχε υποστεί εξαιτίας του σκανδάλου με τις εκπομπές ρύπων. Με δεδομένο ότι η αγορά της Ducati είχε κοστίσει στην VW 1,283 δισεκατομμύρια ευρώ, ένας πλειοδοτικός διαγωνισμός για την πώλησή της θα μπορούσε να φέρει ένας αξιοπρεπές κέρδος από σχετικά βραχυπρόθεσμη επένδυση.

Tο όλο ζήτημα μπαίνει στον "πάγο", αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κλείνει και οριστικά

Σύμφωνα λοιπόν με τις αναφορές του Bloomberg, οι διαπραγματεύσεις για μια πιθανή πώληση είναι σχεδόν αδύνατο να ξεκινήσουν ξανά αυτή τη χρονιά.

Πριν από λίγο όμως ήρθε στην επιφάνεια μια ακόμη πτυχή, όπως αποκάλυψαν οι Economic Times. Αυτή τη φορά, η ινδική φίρμα που έχει στην κατοχή της την Royal Enfield, η Eicher Motors,  φέρεται πως θέλει να κάνει προσφορά για την εξαγορά της Ducati ύψους 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων (περίπου 1,7 δις ευρώ). Αν και είναι εις γνώση τους ότι οι διαδικασίες διαπραγματεύσεων έχουν παγώσει, υπάρχει η πεποίθηση ότι η τελική απόφαση για το αν θα πουληθεί η Ducati θα ληφθεί στις 29 Σεπτεμβρίου.

Πηγή μέσα από τους Economic Times μάλιστα, αναφέρουν πως το θέμα παίρνει παράταση όχι τόσο λόγω της διαφωνίας με τα συνδικάτα, όσο λόγω των επικείμενων εκλογών στη Γερμανία. Υπάρχει μάλιστα ελπίδα ότι πρόκειται για μια προσωρινή διακοπή κι όχι για ένα οριστικό αδιέξοδο. Σύμφωνα μάλιστα με την ίδια πηγή, η Eicher έχει περάσει την αρχική αξιολόγηση και θα προχωρήσει στον διαγωνισμό άκρως επιθετικά.

 

Ετικέτες

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin