Στοχευμένη επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ στην Πάτρα για αυτοσχέδιους αγώνες

Είχαν γίνει ο εφιάλτης των κατοίκων
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

17/10/2022

Με στέρηση ύπνου, ένα κανονικό βασανιστήριο, θα πρέπει να τιμωρούνται όσοι αντιμετωπίζουν τα σπίτια εκατέρωθεν των δρόμων σαν ακατοίκητους λόφους και κοντράρονται μέσα σε αστικό ιστό. Μόλις έρθει και το αναπόφευκτο ατύχημα τότε την στέρηση αυτή θα πρέπει να την ζουν από το κελί της φυλακής. Είναι απλά πράγματα που τα έχουμε πει πολλές φορές, η χαρά της οδήγησης δεν πρέπει να έρχεται εις βάρος οποιουδήποτε άλλου και ευτυχώς η χώρα μας έχει εκπληκτικά μέρη για να την ζήσεις εκτός πόλεων.

Προφανώς και το τσιμεντένιο αντηχείο είναι απολαυστικό όμως από την άλλη πλευρά έχει ανθρώπους που αν ήταν συγγενείς το γκάζι θα έκλεινε, οπότε δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να παραμένει ανοικτό κάτω από μπαλκόνια αγνώστων. Σημείο των καιρών που πρέπει να εκλείψει και σε αυτό κανείς δεν μπορεί να πει όχι.

Κατά καιρούς διάφοροι δρόμοι σε όλη την χώρα γίνονται σημείο συνάντησης αλλά όταν αυτές οι συναντήσεις μετακινηθούν εντός αστικού ιστού τότε η όχληση χτυπά κόκκινο και η έρχεται η αντίδραση της Πολιτείας. Μία αντίδραση καθυστερημένη που λειτουργεί πυροσβεστικά απέναντι σε ένα ζήτημα με το οποίο δεν ασχολείται κανείς σοβαρά μέχρι να πιάσει φωτιά, να την σβήσει και να ξεκινήσει νέος κύκλος. Για αυτό τον λόγο δεν πρέπει κανείς να επικροτεί τις ανακοινώσεις της ΕΛ.ΑΣ για «εξορμήσεις». Καταρχάς εξόρμηση είναι όρος που ταιριάζει καλύτερα σε πολιορκημένους ή ταμπουρωμένους και κακώς την χρησιμοποιούν. Το ζήτημα είναι πιο βαθύ και κανείς από την Πολιτεία δεν το αντιμετωπίζει εις βάθος.

Το νεότερο παράδειγμα τέτοιας αντίδρασης έρχεται εχθές το βράδυ από την Πάτρα. Ακριβώς όπως γράφεται και παραπάνω, δεν συνέβαινε κάτι διαφορετικό από ότι στην υπόλοιπη Ελλάδα, απλά κάποια στιγμή η συγκέντρωση σε ένα σημείο έγινε μεγαλύτερη από αυτό που μπορούσε να αγνοηθεί. Την νύχτα της Κυριακής σύμφωνα με το tempo24 μεγάλη δύναμη της αστυνομίας έδρασε στην περιοχή Περιβόλα στην Πάτρα αποκλείοντας το σημείο και προχωρώντας σε προσαγωγές. Για την επίτευξη του στόχου είχαν και διμοιρία ΜΑΤ σύμφωνα με το τοπικό μέσο, προχωρώντας σε εγκλωβισμό των αναβατών και δεκάδες προσαγωγές.

Αν θέλουμε βέβαια κάτι να αλλάξει πανελλαδικά σε αυτό το θέμα, η λύση δεν είναι αυτές οι «εξορμήσεις» αλλά να ξεκινήσουμε από πολύ νωρίτερα…

με πληροφορίες από το: tempo24.news

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin