Τα καλύτερα Superbike ήταν… Γαλλικά

Οφθαλμόλουτρο στη Villa d Este
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

27/5/2019

Από το Σάββατο έχουν ανοίξει οι πόρτες της Villa d Este στην Ιταλία, όπου στο γκαζόν του πολυτελέστατου ξενοδοχείου πάνω στη λίμνη παρελαύνουν κάθε χρόνο μηχανοκίνητοι θησαυροί του παρελθόντος, αλλά και του μέλλοντος. Τα τελευταία τρία χρόνια, συνδιοργανωτής είναι η BMW, όπου φροντίζει να παρουσιάζει τουλάχιστον ένα πρωτότυπο αυτοκίνητο ή μια μοτοσυκλέτα, πριν αυτό βγει στην παραγωγή. Εδώ είδαμε πέρσι το 9cento, την μοτοσυκλέτα που θα βρεθεί απέναντι από το Yamaha Tracer 900, ενώ φέτος παρουσίασε το Concept R18, το οποίο επίσης θα βγει στην παραγωγή σε λίγους μήνες.

Όμως ο βασικός λόγος για να βρεθείς εκεί είναι η παρέλαση από αμύθητης αξίας (όχι μόνο χρηματικής, αλλά και ιστορικής) αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών, που με μεράκι και πολύ αγάπη έχουν ανακατασκευάσει οι ιδιοκτήτες τους ή ακόμα και μουσεία. Φέτος την παράσταση και το τίτλο της καλύτερης μοτοσυκλέτας έκλεψε επάξια η γαλλική V2 των 1000cc της  Koehler Escoffier. Η άγνωστη αυτή εταιρεία σταμάτησε τις δραστηριότητές της το 1956, όμως πριν από αυτό είχε προλάβει να φτιάξει διάφορες εντυπωσιακές μοτοσυκλέτες, που διέθεταν την χαρακτηριστική γαλλική avant-garde φιλοσοφία. Μία από αυτές είναι και η νικήτρια του φωτεινού Villa d Este, χάρη στον V2 κινητήρα της που διέθετε 2 ΕΕΚ, οι οποίοι έπαιρναν κίνηση μέσω άξονα τύπου Bevel. Οι δύο εξατμίσεις σε κάθε κύλινδρο (συνολικά τέσσερεις…) τις χάριζαν αυτή την εντυπωσιακή εμφάνιση, παρά το γεγονός ότι είχε μόνο μία βαλβίδα εξαγωγής σε κάθε κύλινδρο.

Η Koehler Escoffier έρχεται να μας θυμίσει τις απίστευτα εντυπωσιακές μοτοσυκλέτες της γαλλικής βιομηχανίας και να μας κάνει να αναρωτηθούμε, πως είναι δυνατόν να εξαφανίστηκαν όλες μαζί. Το ίδιο περίπου συνέβη και με τη βρετανική μοτοβιομηχανία, όμως τα ονόματα των Brough Superior και Vincent είναι γνωστά σε αρκετό κόσμο, σε αντίθεση με τις γαλλικές εταιρίες που δεν θυμάται κανείς τίποτα από την ιστορία τους. Ακόμα και η Peugeot έφτιαχνε V2 μοτοσυκλέτες, αλλά σήμερα την ξέρουμε μόνο για τα scooter της.

Ενδιαφέρον φέτος είχε και η μεγάλη παρουσία των superbike που εμφανίστηκαν στο τέλος του 1960 και στις αρχές του 1970.

Suzuka 8 Hours: Ο Johann Zarco μιλά για απίστευτα δύσκολες συνθήκες αγώνα

Η Honda HRC και ο Johann Zarco ήταν και πάλι στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου
Zarco
Από τον

Παύλο Καρατζά

5/8/2025

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, οι Johann Zarco και Takumi Takahashi ανέβηκαν στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου της Suzuka 8 Hours, κατακτώντας παράλληλα την 4η συνεχόμενη νίκη της Honda HRC στον εμβληματικό αγώνα.

Η Honda επέλεξε να συμμετέχει με μόλις δύο αναβάτες την φετινή χρονιά, τους Johann Zarco και Takumi Takahashi. Η συγκεκριμένη επιλογή μόνο εύκολη δεν ήταν, καθώς το δίδυμο χρειάστηκε να οδηγήσει για σχεδόν τέσσερις ώρες ο καθένας σε σύγκριση με τις άλλες ομάδες που είχαν διαθέσιμους τρεις αναβάτες.

Η ομάδα της Honda κατάφερε να πάρει την καρό σημαία με διαφορά 34 δευτερολέπτων από την εργοστασιακή ομάδα Yamaha Racing Team.

Ο Johann Zarco δήλωσε: “Οι 8 ώρες Suzuka είναι ένας αγώνας που απολαμβάνω πολύ και το να βρίσκομαι στην καλύτερη μοτοσυκλέτα, μια μοτοσυκλέτα που είναι ευχάριστη να οδηγείς, είναι απολύτως σπουδαίο. Ταυτόχρονα, σήμερα ήταν τόσο, μα τόσο δύσκολο, σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες. Κατάφερα να διατηρήσω τον έλεγχο στην πίστα, όπως περίμενα, αλλά η ξεκούραση μεταξύ των sessions ήταν πολύ πιο δύσκολη από ό,τι πίστευα. Στη συνέχεια, την τελευταία ώρα, βγήκε ένα αυτοκίνητο ασφαλείας και πρόσθεσε μερικούς επιπλέον γύρους στην τελευταία περίοδο που ήταν στην πίστα ο Takumi, γεγονός που μου έδωσε λίγο περισσότερο χρόνο για να ξεκουραστώ. Όταν ήρθε η στιγμή να οδηγήσω, βγήκε άλλο ένα αυτοκίνητο ασφαλείας και με βοήθησε να επανέλθω σιγά σιγά στο ρυθμό μου, οπότε τελικά όλα πήγαν πολύ καλά.”

Στην συνέχεια είπε πως ο Takumi ήταν πολύ δυνατός, ανεξάρτητα από την ζέστη. Το πλάνο ήταν καλό και τα επτά pit stops έκαναν την διαφορά. Είπε επίσης πως πέρυσι ο Takahashi πήρε την καρό σημαία, όμως φέτος ήταν προσχεδιασμένο να τελειώσει τον αγώνα ο ίδιος, το οποίο ήταν πραγματικά πανέμορφο. Η μοτοσυκλέτα έγινε πιο διαχειρίσιμη μόλις έπεσε η θερμοκρασία και η διαφορά των τριάντα δευτερολέπτων έδωσε στην ομάδα τους μία ασφάλεια. Μάλιστα δήλωσε πως η πίστα σε μερικά σημεία ήταν αρκετά σκοτεινή και δεν μπορούσε να κατέβει το 2:09, έτσι απόλαυσε την οδήγηση έως τον τερματισμό.