Τιμόνι με… εκρηκτικά στο όνομα της ασφάλειας!

Ελβετική πατέντα για την μείωση των τραυματισμών στα χέρια
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

26/8/2021

Το θέμα της παθητικής ασφάλειας στις μοτοσυκλέτες έχει απασχολήσει πολλούς κατασκευαστές στο παρελθόν, όμως σε σχέση με τα αυτοκίνητα δεν έχουμε δει έως τώρα κάποιο χειροπιαστό αποτέλεσμα. Την προστασία του αναβάτη σε περίπτωση ατυχήματος την αναλαμβάνει αποκλειστικά ο εξοπλισμός ασφαλείας που φορά ο ίδιος και η συμμετοχή της ίδιας της μοτοσυκλέτας στην μείωση των επιπτώσεων ενός ατυχήματος είναι απούσα. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός πως το σώμα του αναβάτη δεν μένει σταθερό πάνω στη μοτοσυκλέτα, αλλά και στο γεγονός πως η κατεύθυνση των δυνάμεων προς το σώμα του αναβάτη διαφέρει πολύ σε κάθε διαφορετικό είδος ατυχήματος. Τόσο ο αερόσακος που εξοπλίζει (προαιρετικά) η Honda τα Goldwing, όσο και ο προστατευτικός κλωβός με τις ζώνες ασφαλείας που είχε το BMW C1, λειτουργούν αποτελεσματικά κυρίως στα ατυχήματα όπου η μοτοσυκλέτα κινείται όρθια και ευθύγραμμα προς ένα σταθερό αντικείμενο (π.χ. παραβιάζει STOP αυτοκίνητο και σκας πάνω του). Σε όλα τα υπόλοιπα σενάρια ατυχημάτων (π.χ. πατάς σε λάδια, πέφτεις στην άσφαλτο και μετά σκας πάνω σε ένα σταθερό αντικείμενο) η αποτελεσματικότητα του αερόσακου και του κλωβού μειώνεται ή εκμηδενίζεται. Οπότε το κράνος , το μπουφάν, το παντελόνι, τα γάντια και οι μπότες εξακολουθούν να είναι απαραίτητα, ακόμα κι αν καβαλάς Goldwing με αερόσακο ή C1 με κλωβό.

Το ίδιο ισχύει και για την καινούρια πατέντα της ελβετικής εταιρείας Autoliv που δραστηριοποιείται στην κατασκευή αερόσακων για την αυτοκινητοβιομηχανία. Το κράνος και τα ρούχα προστασίας εξακολουθούν να είναι απαραίτητα, όμως η Autoliv πιστεύει πως με την δική της πατέντα θα μειώσει πολλών ειδών σοβαρούς  τραυματισμούς που οφείλονται στην επαφή του σώματος του αναβάτη με το τιμόνι. Και εδώ η αποτελεσματικότητα της πατέντας αφορά την σύγκρουση με σταθερό αντικείμενο, αλλά πιθανόν να μειώνει τους σοβαρούς τραυματισμούς και σε πιο περίπλοκα σενάρια ατυχημάτων, διότι αν το καλοσκεφτούμε το τιμόνι της μοτοσυκλέτας είναι μια μεταλλική ράβδος με αιχμηρές άκρες, οπότε και οποιαδήποτε βίαιη επαφή το σώματος και των άκρων μαζί του μπορεί να προκαλέσει σοβαρό τραυματισμό.

Έτσι η Autoliv κατέθεσε πατέντες με τρεις διαφορετικές εκδοχές για την χαλάρωση ή την μερική ή ολοκληρωτική “αποκόλληση” του τιμονιού. Η πρώτη εκδοχή αφορά την πλήρη “αποκόλληση” των άκρων του τιμονιού με την χρήση πυροκροτητών (όπως στους αερόσακους δηλαδή) οπότε οι καρποί των χεριών και τα γόνατα του αναβάτη δεν θα δεχθούν ισχυρές δυνάμεις από την σύγκρουση της μοτοσυκλέτας με το σταθερό αντικείμενο και το σώμα θα φύγει (πιο) ελεύθερα πάνω από τη μοτοσυκλέτα. Η δεύτερη εκδοχή αφορά την ολοκληρωτική αποκόλληση της βάσης του τιμονιού από την πάνω πλάκα. Και εδώ το σκεπτικό είναι ίδιο, απλώς μπορεί να εφαρμοστεί σε μοτοσυκλέτες με ξεχωριστό τιμόνι (on-off, street και scooter) ενώ η πρώτη εκδοχή έχει εφαρμογή κυρίως σε μοτοσυκλέτες με clip-on (supersport, sport-touring και touring). Η τρίτη εκδοχή αφορά την “χαλάρωση” του τιμονιού, δηλαδή το τιμόνι αποκτά μια μεγάλη ελευθερία κίνησης ώστε να “απορροφήσει” το πρώτο σοκ και οι δυνάμεις προς το σώμα και τα άκρα του αναβάτη να έχουν μια στοιχειώδη προοδευτικότητα. Ποια από όλες αυτές τις εκδοχές θα δούμε στην παραγωγή (αν τις δούμε…) θα εξαρτηθεί από την επιλογή  που θα κάνει ο κάθε κατασκευαστής μοτοσυκλετών ξεχωριστά. Η Autoliv πάντως σκοπεύει να προχωρήσει όλες τις εκδοχές του συστήματος έως το στάδιο της παραγωγής σε περίπτωση που υπάρχει ενδιαφέρον από τους κατασκευαστές. Όσο για τις αμφιβολίες χρήσης εκρηκτικών στο τιμόνι μιας μοτοσυκλέτας, καλό είναι να θυμόμαστε πως τα τελευταία 30 χρόνια τουλάχιστον, εκατομμύρια άνθρωποι οδηγούν κάθε μέρα το αυτοκίνητό τους με έναν εκρηκτικό μηχανισμό ακριβώς μπροστά στη μούρη τους!  

Κομισιόν για ελληνικό ΦΠΑ: Προθεσμία δύο μηνών για τους συντελεστές – Γιατί δεν μπορεί να γίνει 0% στα κράνη

Σειρά να πάρει το ειδικό τέλος ταξινόμησης
Κομισιόν για ελληνικό ΦΠΑ: Προθεσμία δύο μηνών για τους συντελεστές – Γιατί δεν μπορεί να γίνει 0% στα κράνη
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

21/7/2025

Η Ελλάδα επιβάλει μία από τις υψηλότερες φορολογίες στα οχήματα με υψηλό ΦΠΑ και με πρόσθετο φόρο για τον οποίο κάποια στιγμή θα κληθεί να πληρώσει πρόστιμο από την ΕΕ.

Προς το παρόν έχουμε δύο μήνες προθεσμία για να γλιτώσουμε ένα άλλο πρόστιμο καθώς μαζί με Βέλγιο, Ρουμανία και Ισπανία, δεν έχουμε ενσωματώσει δύο βασικές οδηγίες, την 2022/542 και την 2020/285 που αφορούν τους συντελεστές ΦΠΑ.

Η προθεσμία για την ενσωμάτωση της 2022/542 έληξε στην αλλαγή του νέου έτους, οπότε είμαστε ήδη 7 μήνες εκπρόθεσμοι. Με την οδηγία αυτή επιτρέπεται στα κράτη-μέλη να έχουν μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ σε ορισμένα αγαθά και μάλιστα ακόμη και μηδενικούς σε ορισμένα βασικά αγαθά, όπως τρόφιμα, νερό και φάρμακα.

Στην ίδια κατηγορία με τα φάρμακα που η ΕΕ επιτρέπει τον μηδενικό ΦΠΑ, ανήκουν και προστατευτικά μέσα όπως οι μάσκες και τεχνηέντως -σκέφτεται κανείς- πως θα μπορούσε να εφαρμοστεί το 0% και στα κράνη. Ωστόσο κάτι τέτοιο φαίνεται πως δεν είναι εφικτό. Θα ήταν αν η Ελλάδα είχε επιβάλλει μηδενικό ΦΠΑ το 1990-1991 όταν φωνάζαμε πως θα χαθεί η ευκαιρία.

Πώς το ξέραμε αυτό; Διότι τότε ξεκινούσε η εναρμόνιση σε ενιαίο πλαίσιο για τον ΦΠΑ στα κράτη μέλη όπου καθένας θα όριζε το ακριβές ύψος των συντελεστών, όχι όμως των μηδενικών ή των μειωμένων.

Για αυτό και πρόσφατα όταν η Πολιτεία θέλησε τελικά να μειώσει τον ΦΠΑ στα κράνη τον πήγε στο 13%, όπως ισχύει τώρα αντί του 24% και δεν κατέβηκε πιο κάτω.

Αντιθέτως η Αγγλία, όσο ακόμη βρισκόταν στην ΕΕ, ήταν η μοναδική χώρα που είχε μηδενικό ΦΠΑ στα κράνη καθώς είχε επιβάλει την εξαίρεση από παλιά, πριν την ένωση. Οι όροι τότε ήταν πιο ελαστικοί και όριζαν πως θα διατηρηθούν οι εξαιρέσεις κάθε κράτους. Τώρα προφανώς η Αγγλία μπορεί να επιβάλλει οποιονδήποτε ΦΠΑ θέλει στην αγορά του κράνους και φυσικά συνεχίζει να είναι μηδενικός, όπως ήταν πάντα.

Χάθηκε λοιπόν τότε μία μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα, ακριβώς όπως εξηγούσε τότε πως θα γίνει. Για αυτό και κάθε φορά διαβάζουμε με πικρία τα σχόλια που ζητούν την κατάργηση του ΦΠΑ στα κράνη, γιατί είναι κάτι που κλείδωσε αρχές της δεκαετίας του ’90.

Τώρα υπάρχει μία νέα ευκαιρία ωστόσο, για μείωση του ΦΠΑ στα βασικά αγαθά, ακόμη και στον μηδενισμό τους.

Εξίσου σημαντικό το γεγονός πως οι μικρές επιχειρήσεις θα πρέπει να απαλλαγούν από την υποχρέωση επιβολής ΦΠΑ, σύμφωνα με την ΕΕ. Δεν έχει εφαρμοστεί στην Ελλάδα, προφανώς γιατί η Πολιτεία φοβάται πως την επόμενη ημέρα θα κατακερματιστούν πολλές επιχειρήσεις σε μικρότερες που θα έχουν κύκλο εργασιών στο όριο της απαλλαγής καταβολής ΦΠΑ.

Παράλληλα, είμαστε και εκπρόθεσμοι, σαν χώρα, στην προθεσμία σύνδεσης με το δίκτυο ProDriveNet ώστε όλες οι χώρες να μπορούν άμεσα να ελέγξουν τα στοιχεία κάθε επαγγελματία οδηγού, είτε μεταφέρει εμπορεύματα, είτε επιβάτες.

Η βασικότερη όμως προθεσμία που έχει λήξει, είναι σχετική με το ύψος των συντελεστών ΦΠΑ και δίνει την ευκαιρία στη χώρα να βάλει μηδενικό ΦΠΑ σε επτά (7) κατηγορίες. Αυτή την στιγμή ο ΦΠΑ είναι μηδενικός σε ελάχιστες περιπτώσεις και όχι σε βασικά αγαθά, όπως πλέον μπορεί να κάνει η χώρα, αλλά καθυστερεί.

Θα ήταν ευχής έργο να μπορέσει να εντάξει τα κράνη μοτοσυκλετών σε μία από αυτές τις κατηγορίες, ώστε να διορθώσει την χαμένη ευκαιρία του 1990. Η πάγια απάντηση του Υπουργείου σε ερώτηση του ΜΟΤΟ, την οποία επαναλαμβάνουμε κάθε φορά που αλλάζει ο Υπουργός, είναι πως ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ να έχουν μηδενικό ΦΠΑ στα κράνη, αλλά δεν μπορούν εξαιτίας της ΕΕ.

Για αυτό στην Ελλάδα εφαρμόζεται το μικρότερο δυνατό που θα μπορούσαν χωρίς να μπαίνουν σε ειδικές διαδικασίες και αυτό θα πρέπει να είναι μεγαλύτερο του 12%, οπότε και καθιερώθηκε στο 13% τον Ιανουάριο του 2020.

Αν τώρα μηδενίσει ο ΦΠΑ σε τρόφιμα, νερό και φάρμακα και απαλλαγούν οι μικρές επιχειρήσεις από την καταβολή του, θα τολμούσαμε να πούμε πως δεν πειράζει αν το ΦΠΑ στα κράνη μείνει στο 13% γιατί το μηνιαίο κέρδος στο εισόδημα θα είναι πολλαπλάσιο. Μόνο να μην δούμε να μπαίνει πρόσθετη φορολογία στα οχήματα για να επέλθει η ισορροπία στα έσοδα του κράτους, καθώς επιβάλλουμε ήδη από τις υψηλότερες στην Ευρώπη, μαζί με χώρες που βρίσκονται στο άνω άκρο των ατομικών εισοδημάτων.