Triumph: Μετακομίζει την παραγωγή στην Ταϊλάνδη

Από τον

Μπάμπη Μέντη

24/2/2020

Τα τελευταία χρόνια, η Triumph έχει μεταφέρει σταδιακά το 90% της παραγωγής της στα τρία ολοκαίνουρια εργοστάσια της Ταϊλάνδης. Έτσι αυτή τη στιγμή, από τις 65.000 μοτοσυκλέτες που κατασκευάζει κάθε χρόνο, μόλις οι 6.500 από αυτές φτιάχνονται στο εργοστάσιο του Hinckey και συγκεκριμένα είναι το Speed Triple και το γιγαντιαίο Tiger 1200. Σύμφωνα όμως με τα λόγια του εμπορικού διευθυντή της βρετανικής εταιρείας Paul Stroud, όλη (σχεδόν) η παραγωγής θα μετακομίσει στην Ταϊλάνδη έως το τέλος του 2020. Η λέξη “σχεδόν” μπήκε σε αυτή την πρόταση διότι στο βρετανικό εργοστάσιο θα μείνει μια μικρή γραμμή παραγωγής για τα μοντέλα της σειράς TFC (Triumph Factory Custom) καθώς και για κάποια άλλα εξειδικευμένα μοντέλα που θα παρουσιαστούν στο μέλλον. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει πως η μορφή που θα έχουν οι βρετανικές εγκαταστάσεις θα αλλάξει δραματικά, καθώς οι θέσεις των εργατών και των εργαλειομηχανών θα αντικατασταθούν από επιστημονικό προσωπικό και εργαστήρια του R&D. Το νέο σχέδιο παγκόσμιας ανάπτυξης της Triumph (μετά και την συμφωνία που υπέγραψε με την ινδική Bajaj, που είναι και μεγαλομέτοχος της KTM…) στοχεύει στην μείωση του κόστους παραγωγής και ταυτόχρονα στην ταχύτερη εξέλιξη νέων μοντέλων. Με την παραγωγή να πηγαίνει στα φτηνά εργατικά χέρια της Ταϊλάνδης, αυτομάτως η Triumph βρίσκεται γεωγραφικά σε στρατηγικό σημείο για την ανάπτυξής της στις γιγαντιαίες αγορές της Ασίας, ενώ την ίδια στιγμή μειώνει το κόστος. Από την άλλη μεριά, αυξάνοντας το ανθρώπινο δυναμικό και τις δυνατότητες του R&D στην Βρετανία, θα μπορεί να σχεδιάζει και να ετοιμάζει ταχύτερα νέα μοντέλα που θα την βοηθήσουν να μπει με αξιώσεις σε αυτές τις αγορές, αλλά και να επεκταθεί σε νέες. Την ίδια στιγμή, η Triumph διαθέτει εγκαταστάσεις-συναρμολογητήρια στη Βραζιλία και την Ινδία, ξεπερνώντας την βαριά φορολογία που έχουν οι εισαγωγές μοτοσυκλετών σε αυτές τις γιγαντιαίες αγορές. Όλα αυτά είναι φυσική εξέλιξη και η Triumph (όπως και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι κατασκευαστές) κάνουν μετά από 50 χρόνια ό,τι ήδη έχουν κάνει τα Ιαπωνικά εργοστάσια από τα μέσα των 60ies, που διέθεταν εργοστάσια σε όλη την Ασία και την Λατινική Αμερική! Ουσιαστικά δηλαδή το μόνο που αλλάζει με αυτή την απόφαση αφορά την κουβέντα περί “βρετανικής αυθεντικότητας”. Διότι σε θέματα ποιότητας, τα Bonneville είναι χωρίς καμία αμφιβολία σημείο αναφορά για την κορυφαία ποιότητα υλικών, βαφής και φινιρίσματός τους. Τέλος, ο κύριος Paul Stroud μίλησε και για το Project TE-1, δηλαδή την ηλεκτρική μοτοσυκλέτα που ετοιμάζει η Triumph. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, προς το παρόν η Triumph θα επενδύσει μόνο στην ανάπτυξη της συγκεκριμένης τεχνολογίας, σε συνεργασία με την ομάδα της F1 Williams για ελαφριές, υψηλής απόδοσης μπαταρίες και με τα πανεπιστήμια τεχνολογίας της Βρετανίας για τα λογισμικά διαχείρισης. Για την μορφή και το είδος της μοτοσυκλέτας που θα βγάλουν στην παραγωγή θα αποφασίσουν πολύ αργότερα, όταν αρχίσουν να διαμορφώνονται τα γούστα των μοτοσυκλετιστών για τις ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες.

https://bit.ly/MOTO_671

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/9/2025

Με περισσότερα από 1.000 φωτογραφικά στιγμιότυπα και πάνω από 1.000 τρόπαια, πλακέτες, ασημένια σκεύη, κρυστάλλινα αντικείμενα και μοντέλα, η συλλογή του Wayne Gardner αποτελεί ένα ζωντανό αγωνιστικό μουσείο που ξεκινά από τα πρώτα του βήματα στους αγώνες junior, στην Canberra της Αυστραλίας.

Ο Gardner ανακοίνωσε ότι δεν θα παραστεί στο φετινό Αυστραλιανό Grand Prix στο Phillip Island, όπως είχε συμβεί και πέρσι, καθώς πάλι δεν έλαβε πρόσκληση από την διοργάνωση του αγώνα! Με πικρία όσο και νοσταλγία, αναφέρει ότι ο ίδιος μαζί με τον Bob Barnard, τον μηχανικό που σχεδίασε την πίστα, είχαν στηρίξει την πρώτη διεξαγωγή του αγώνα μετά την κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος το 1987.

“Δυστυχώς, το Αυστραλιανό GP πεθαίνει αργά υπό τη σημερινή διοίκηση, με περικοπές κάθε χρόνο. Ίσως ήρθε η ώρα για άλλη διαχείριση ή/και χώρο να αναλάβουν”, σχολιάζει ο Gardner.

Η συλλογή που μαρτυρά μια ζωή στους αγώνες

Στην συνέχεια της δημοσίευσης του, o Gardner ενημέρωσε ότι κατά την παραμονή του στο Wollongong τον Αύγουστο, αφιέρωσε χρόνο του στον καθαρισμό και τη φωτογράφιση των προσωπικών του τροπαίων και φωτογραφικού υλικού που έχει μαζέψει από τους αγώνες. "Θησαυροί" μίας 50ετούς καριέρας, που κρατούν ζωντανές τις αναμνήσεις και την την ιστορία του Αυστραλού.

Μέρος της συλλογής βρίσκεται ακόμα σε κιβώτια, καθώς ο Gardner συνεχίζει να εντοπίζει ξεχασμένους θησαυρούς που είχε συγκεντρώσει η μητέρα του, Shirley.

Η Shirley Gardner, που έφυγε από τη ζωή πριν από 8 χρόνια, ήταν υπεύθυνη για κάθε τρόπαιο, πλακέτα και αντικείμενο που ο γιός της κέρδισε με την ίδια να τα συλλέγει, να τα αποθηκεύει και να τα αρχειοθετεί. Τώρα ο Gardner έχει αναλάβει να διαφυλάξει ο ίδιος την ιστορία του και να καταγράψει τη συλλογή καθώς μόνο αυτός τη γνωρίζει τόσο καλά.

Η εκτενής συλλογή, μεταξύ άλλων περιλαμβάνει:

1.000+ φωτογραφίες σε κορνίζες και κιβώτια
1.000+ τρόπαια, πλακέτες, κρυστάλλινα αντικείμενα, ασημένια σκεύη
Μοντέλα μοτοσυκλετών και αναμνηστικά
Σπάνια στιγμιότυπα και ιστορίες από τη δεκαετία του ’70 και του ’80

Το μέλλον της κληρονομιάς Gardner

Η συλλογή, σύμφωνα με τον ίδιο τον Αυστραλό, θα μεταφερθεί σε Εθνικό Μουσείο της Αυστραλίας στο μέλλον και ο Gardner ήδη εργάζεται πάνω σε αυτό.

“Κάθε τρόπαιο, κάθε φωτογραφία, κάθε αντικείμενο κρύβει μια ιστορία. Είναι μια ζωή γεμάτη αναμνήσεις, φιλίες και αγώνες που θέλω να διαφυλάξω”, αναφέρει ο Gardner.

Η συλλογή Gardner δεν είναι απλώς ένας θησαυρός τροπαίων, αλλά ένα ζωντανό χρονικό της παγκόσμιας μοτοσυκλετιστικής ιστορίας. Από τους αγώνες junior στο Canberra, μέχρι την κατάκτηση του παγκόσμιο τίτλου το 1987 στην κορυφαία κατηγορία και την μακρά πορεία 50 ετών, ο Gardner καταγράφει κάθε στιγμή με σεβασμό στην κληρονομιά του και την αγάπη του για το άθλημα.