Yamaha MOTOROiD2 - Βραβείο Red Dot για το concept που σε υπακούει και στέκεται μόνο του

Το βραβείο Design Concept 2025 απέσπασε η μοτοσυκλέτα της Yamaha
Yamaha Motoroid2
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

30/6/2025

Η Yamaha απέσπασε με το concept MOTOROiD2 το βραβείο Design Concept 2025, των Red Dot Awards και αυτή είναι η πέμπτη διάκριση των Ιαπώνων σε αυτή την κατηγορία.

 

Στα Red Dot  βραβεία η Yamaha έχει διακριθεί στο παρελθόν για τo κινητικό βοήθημα-μουσικό όργανο &Y01 (2017), την πρώτη γενιά του MOTOROiD (2018), το κινητικό βοήθημα υψηλών δυνατοτήτων προσβασης YNF-01 (2019) και το διαδραστικό αυτοσχεδιαστικό μουσικό όργανο που μοιάζει με παιχνίδι e-plegona (2024).

Το MOTOROiD2, το οποίο είχαμε παρουσιάσει εδώ το 2023, αποτελεί μια εξέλιξη του αρχικού MOTOROiD του 2017, εστιάζοντας ακόμα περισσότερο στη σύνδεση ανθρώπου–μηχανής. Με στόχο όπως δηλώνει η εταιρεία να λειτουργεί ως "σύντροφος ζωής", το concept επιχειρεί αμφίδρομη επικοινωνία με τον αναβάτη, μέσω προηγμένων αισθητηριακών και απτικών μηχανισμών, προσπαθώντας να διερευνήσει πόσο βαθύς μπορεί να γίνει ο δεσμός ανθρώπου και μηχανής.

Ξεχωρίζει για την οργανική, ημιδιαφανή εξωτερική του σχεδίαση, που του προσδίδει μια σχεδόν “ζωντανή” παρουσία. Ολόκληρο το πλαίσιο λειτουργεί ως διεπαφή, εκφράζοντας τα "συναισθήματα" της μοτοσυκλέτας με φως, αφή και κίνηση. Το καινοτόμο απτικό σύστημα "LEAF" στο σώμα του δικύκλου επιτρέπει μη λεκτική επικοινωνία με τον αναβάτη, ενισχύοντας την αισθητηριακή εμπειρία και τη σύνδεση με το όχημα.

Το ηλεκτρικό όχημα ισορροπεί και αυτοσταθεροποιείται κινώντας την μπαταρία σε μια λογική αντίβαρου, ενώ για αυτό μπορεί να πάρει κλίση ανεξάρτητα και ο πίσω τροχός μαζί με το ψαλίδι. Διαθέτει κάμερες και τεχνητή νοημοσύνη που του επιτρέπουν να αντιλαμβάνεται πρόσωπα, χειρονομίες και εκφράσεις του αναβάτη. Μπορεί ακόμα και να συντροφεύει ακολουθώντας και διατηρώντας μια σταθερή απόσταση από τον χρήστη του, ενώ προσαρμόζεται και προσφέρει πέρα από την γνώριμη στάση οδήγησης, μια ημιόρθια με τον αναβάτη να στηρίζεται και στα γόνατα του και μια όρθια στηρίζοντας τον κορμό του αναβάτη.

Όλα αυτά βέβαια δεν απευθύνονται σε μοντέλα παραγωγής αλλά αποτελούν την πρώτη γραμμή στην διερεύνηση και τον επαναπροσδιορισμό της κινητικότητας για τη Yamaha και κάποιες από τις καινοτομίες του concept, αν όχι όλες, θα τις δούμε στο μέλλον και στην παραγωγή.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”