Benelli Leonchino 800: Σε μορφή παραγωγής

Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

3/10/2019

Τα τελευταία χρόνια η Benelli QJ έχει αυξήσει των αριθμό των μοντέλων της με ρυθμό γεωμετρικής προόδου, παρουσιάζοντας σχεδόν κάθε χρόνο από μια σειρά μοτοσυκλετών, προερχόμενη από μια κοινή πλατφόρμα. Η περσινή σοδειά απέφερε μοτοσυκλέτες που ανήκουν στη μικρότερη κατηγορία με βάση των κυβισμό τους όπως αυτές των 125 και 250. Έτσι, TRK 502 απόκτησε μικρότερα αδέρφια, όπως το TRK 251 που δοκιμάσαμε στο τεύχος 598 του ΜΟΤΟ.

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της περσινής EICMA παρουσίασε και το 752S, που το είχαμε δει για πρώτη φορά ως concept το 2017 και πλέον αποτελεί τη ναυαρχίδα της εταιρείας με βάση τον κυβισμό του. Τώρα, η ιστορία του 752S επαναλαμβάνεται και με το Leonchino 800. Όπως είχαμε γράψει και τότε, αναμέναμε την παρουσίασή του ως μοντέλο του 2020 στη φετινή EICMA –και έτσι θα γίνει- όμως διέρρευσαν ήδη φωτογραφίες απ’ την τελική του μορφή, οι οποίες κατατέθηκαν για να κατοχυρωθεί επίσημα ως μοντέλο της Benelli Qj.

Το πρωτότυπο και η μοτοσυκλέτα παραγωγής έχουν αρκετές διαφορές μεταξύ τους που εντοπίζονται κυρίως στον εξοπλισμό τους. Το concept του 2018, είχε το πιρούνι της Marczocchi και τα φρένα της Brembo, στοιχεία που όπως φαίνεται δεν πέρασαν στο μοντέλο παραγωγής –προφανώς με γνώμονα τη διατήρηση του κόστους κατασκευής χαμηλά. Ωστόσο, τόσο οι δαγκάνες, που είναι της Benelli, όσο και το πιρούνι, είναι πανομοιότυπα με αυτά των επώνυμων εταιρειών που εξόπλιζαν το concept. Για το μπροστινό δεν υπάρχουν αρκετές πληροφορίες, όμως η κάτω πλάκα του πιρουνιού που είχε το concept και έσφιγγε το κάθε καλάμι με τρεις βίδες, έχει δώσει τη θέση της σε μια που το σφίγγει πλέον με δύο.

Η πάνω πλάκα του πιρουνιού έχει δεχτεί και αυτή ορισμένες αλλαγές με τη σειρά της. Αρχικά, η βάση των οργάνων έχει πιο έντονη κλίση ώστε να είναι πιο εύκολο για τον αναβάτη να διαβάσει τις ενδείξεις, ενώ πλέον προστατεύεται και από μια μικρή ζελατίνα. Κοιτώντας τις φωτογραφίες του concept και της μοτοσυκλέτας παραγωγής, είναι εμφανές πως η θέση οδήγησης έχει αλλάξει λόγω των κοντύτερων καβαλέτων που χρησιμοποιούνται, ενώ διαφορετικό φαίνεται και το σχήμα του τιμονιού. Ο προβολέας έχει δεχτεί ορισμένες αισθητικές αλλαγές και περικλείεται από ένα πλαστικό διάφανο καπάκι μπροστά, ενώ το εσωτερικό του είναι και αυτό διαφορετικό.

Το λιονταράκι της Benelli εννοείται πως παραμένει στη μοτοσυκλέτα παραγωγής, μόνο που πλέον είναι ασημένιο –αντί για μαύρο- και ξεχωρίζει πάνω στο εμπρός φτερό. Οι ακτινωτές ζάντες έχουν δώσει τη θέση τους σε χυτές αλουμινίου, όμως δεν αποκλείεται να δούμε και μια έκδοση Trail του Leonchino 800 που να τις χρησιμοποιεί, όπως έκανε και με το ομώνυμο μοντέλο των 500cc.

Το Leonchino 800 ουσιαστικά προκύπτει από τη πλατφόρμα του 752S και έτσι πλαίσιο, κινητήρας και άλλα στοιχεία είναι κοινά. Όσον αφορά τις επιδόσεις αναμένονται να είναι ίδιες με αυτές του 752S με την ιπποδύναμη να φτάνει του 75 ίππους και η ροπή τα 6,8kgm. Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την τιμή του αλλά και τις μικρές διαφορές που θα ξεχωρίζουν τα μοντέλα της σειράς των 754cc θα μάθουμε στην επικείμενη EICMA, που το ΜΟΤΟ θα είναι εκεί και θα σας μεταφέρει ζωντανά όλες τις εξελίξεις.

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

3/11/2025

H Suzuki πιστεύει ότι η ηλεκτροκίνηση έχει νόημα στα μικρά δίκυκλα για το αστικό τοπίο και ρίχνει στη μάχη ένα όνομα με μεγάλη ιστορία, αναβιώνοντας το RV125 VanVan -που είχε ήδη δεχτεί μια ενδιάμεση βενζινοκίνητη αναβίωση το 2003 κυκλοφορώντας τόσο στα 125 όσο και στα 200 ονομαστικά κυβικά.

Έχουν περάσει 54 χρόνια από την παρουσίαση του πρώτου VanVan που έκανε την εμφάνισή του το 1971 με την ιαπωνική εταιρεία να ακολουθεί τότε τις τάσεις εκείνης της εποχής με το δικό της μοτοσυκλετάκι "ελεύθερου χρόνου" απέναντι στο Monkey της Honda.

Το VanVan 90 ξεχώρισε αμέσως για τα "μπαλονάτα" ελαστικά του που είχαν πλάτος 170 χλστ. σε ζάντα 10 ιντσών και στα δύο άκρα και του έδιναν τη δυνατότητα να κινείται με μεγαλύτερη ευκολία σε αμμώδες έδαφος και λάσπη, ενώ για να προσαρμόζεται στο εκάστοτε τερέν είχε στο πλαίσιό του και τρόμπα αέρα, ώστε τα ελαστικά να έχουν πάντα τις κατάλληλες πιέσεις.

Ένα χρόνο μετά, το 1972, ακολούθησαν οι εκδόσεις των 50 και 125 κ.εκ., επίσης με δίχρονους κινητήρες, ενώ την επόμενη χρονιά έκανε την εμφάνισή του και το VanVan 75, το οποίο βασιζόταν στο 50άρι.

Το 2002 παρουσιάστηκε το VanVan 200, σε νέα, τετράχρονη και αερόψυκτη βάση, ενώ το 2023 βγήκε και η νέα τετράχρονη εκδοχή των 125 κυβικών. Το 2007, το VanVan δέχθηκε σύστημα ψεκασμού καυσίμου, ενώ η μοτοσυκλέτα παρέμεινε στην παραγωγή έως και το 2019, για να εξαφανιστεί κατόπιν.

Στο Tokyo Motor Show του 2025 η Suzuki επανέφερε το θρυλικό όνομα στο προσκήνιο με το e-VanVan, ένα μικρό μοτοσυκλέτακι που μοιάζει πολύ στο αυθεντικό και έχει και παρόμοιες διαστάσεις με αυτό, με μήκος και πλάτος στα 1.810 και 825 χλστ. αντίστοιχα και ύψος στα 1.050. (1.805x820x990 το VanVan 90).

Το VanVan του μέλλοντος είναι καλύτερα προσαρμοσμένο να κινείται στους δρόμους των πόλεων και λιγότερο ικανό εκτός αυτών από τον πρόγονό του. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά σχεδιαστικά στοιχεία του VanVan, αν και τα ελαστικά του δεν είναι το ίδιο μεγάλα με εκείνα που είχε το μοτοσυκλετάκι των 70s, ούτε έχουν το ίδιο μεγάλα τακούνια.

Η απόδοσή του ηλεκτρικού κινητήρα αναμένεται να είναι εφάμιλλη με εκείνη ενός συμβατικού μοντέλου 125 κ.εκ., ενώ θα υπάρξει λογικά και έκδοση με μειωμένη ισχύ, αντίστοιχη των 50αριών, για την κατηγορία διπλώματος μοτοποδηλάτου.

Η Suzuki δεν προχώρησε σε λεπτομέρειες αναφορικά με τα τεχνικά χαρακτηριστικά του ηλεκτρικού VanVan, ούτε για την συστοιχία μπαταριών που θα φέρει, ενώ σε αυτό το σημείο είναι άγνωστο το πότε θα δούμε το μοντέλο παραγωγής.